THE CRITIQUE AND ALTERNATIVE IDEOLOGY TOWARD THE EASTERN ECONOMIC CORRIDOR (EEC) DEVELOPMENT
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to 1) critique the ideologies of the Eastern Economic Corridor (EEC) development, and propose alternative ideologies for building sustainable development in the Eastern Region. The research methodology was based on a qualitative and interdisciplinary approach and critical discourse analysis method. Data collection was derived from document inquiries and in–depth interviews.
The research findings were as follows: 1) The critique of the ideologies regarding the EEC development found that neoliberalism, as an external ideology, played a limited role in the EEC development process; on the other hand, applying a neoliberal critique to the ideologies showed that the project was primarily focused on capitalist development. This involved legitimizing capitalism–based reproduction through capital accumulation and economic growth, which often benefited a minority group of elites within a quadruple system. Consequently, this approach contributed to economic inequality, with negative impacts and disadvantages of capitalism affecting a much larger number of people in the society; and 2) Recommendations for alternative ideologies to support sustainable development in the Eastern Region suggest that the ideologies and developmental strategies benefiting public and local communities include social–ecological communitarianism and developmental strategies emphasizing community participation, ecological justice, equality of outcomes, and community empowerment, all of which could serve as guidelines for the EEC development.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
References
กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2564). ข้อมูลธุรกิจในพื้นที่การพัฒนาระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก. เข้าถึงได้จาก https://www.dbd.go.th/download/ document_file/Statisic/2564/ECONOMICZONE/EEC.pdf. 1 ธันวาคม 2565.
เคฮิล ดาเมียน คูเปอร์ เมลินดา โกนิงส์ มาร์แตง และพริมโรส, เดวิด. (2563). แนวทางการศึกษาเสรีนิยมใหม่. (แปลจาก Damien Cahill, “Introduction: Approaches to Neoliberalism,” The SAGE Handbook of Neoliberalism. โดย ภาคิน นิมมานนรวงศ์ และมนภัทร จงดีไพศาล). ใน ฟูโกต์กับเสรีนิยมใหม่ 5–39. กรุงเทพฯ: อิลลูมิเนชันส์ เอดิชันส์.
เครือเจริญโภคภัณฑ์ We are CP. (2563). CP ผนึก ‘กว่างซี’ ปั้น ‘นิคมจีนซีพีจีซี’. เข้าถึงได้จาก https://www.wearecp.com/n63–1302–1–222/. 1 ธันวาคม 2565.
จิรัฏฐ์ ทองสุวรรณ์. (13 สิงหาคม 2565). สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดฉะเชิงเทรา เขต 4. สัมภาษณ์.
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2557). การเป็นสมัยใหม่กับแนวคิดชุมชน. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
ชลัช บุญหลาย. (15 กันยายน 2565). อดีตผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการใหญ่ บริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน). สัมภาษณ์.
ชัยณรงค์ เครือนวน. (2550). เศรษฐศาสตร์การเมืองของการพัฒนาอุตสาหกรรมในจังหวัดระยอง. วิทยานิพนธ์ ร.ม. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
________. (2563). ยุทธศาสตร์การพัฒนา ความเปลี่ยนแปลงปฏิบัติการทางสังคม และข้อเสนอ เชิงนโยบายภายใต้การพัฒนาอุตสาหกรรมในพื้นที่มาบตาพุด จังหวัดระยอง. วารสารเศรษฐศาสตร์การเมืองบูรพา, 8(1), 25–47.
ชัยณรงค์ เครือนวน และพิมพ์ประไพ สนิทวงศ์ ณ อยุธยา. (2564). รายงานวิจัย เรื่อง เศรษฐศาสตร์การเมืองว่าด้วยการพัฒนา : ศึกษาการพัฒนาเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก. ชลบุรี: คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
ชัยยนต์ ประดิษฐศิลป์ และชัยณรงค์ เครือนวน. (2549). รายงานวิจัยการจัดทำผังพิสัยการวิจัยระบบสุขภาพกับการพัฒนาอุตสาหกรรมในอนุภาคตะวันออก. สนับสนุนการวิจัยโดยศูนย์จัดการวิจัยระบบสุขภาพภาคตะวันออก (ศวรส.อ) ม.บูรพา. ชลบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข (สวรส.).
ชัยยนต์ ประดิษฐ์ศิลป์. (2559). วิธีวิทยาการวิจัยทางสังคม. จันทบุรี: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ชัยยนต์ ประดิษฐ์ศิลป์ และคณะ. (2550). โครงการสำรวจความคิดเห็นเรื่องการรับรู้ปัญหาและการจัดการมลพิษของประชาชนในเขต
เทศบาลมาบตาพุด จังหวัดระยอง. ชลบุรี: ศูนย์จัดการระบบสุขภาพภาคตะวันออก มหาวิทยาลัยบูรพา, สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชัยยนต์ ประดิษฐศิลป ชัยณรงค์ เครือนวน และ จิตรา สมบัติรัตนานันท์. (2566). การใช้อำนาจรัฐในการจัดระบบที่ดินของระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก ใน ผาสุก พงษ์ไพจิตร (บ.ก.), Getting Land Right ระบบกำกับดูแลที่ดินไทยต้องปฏิรูป. (หน้า 250–283). มติขน.
________. (2564). รายงานฉบับสมบูรณ์ เรื่องการใช้อำนาจรัฐในการจัดระบบที่ดินของระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกสว.).
แซนเดล, ไมเคิล เจ. (2564). JUSTICE: What’s the Right Things to Do? (ความยุติธรรม). แปลโดย สฤณี อาชวานันทกุล. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: ซอลท์ พับลิชชิ่ง.
ณรงค์ เพ็ชรประเสริฐ. (2527). เศรษฐกิจการเมืองไทยภายใต้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม. ใน เศรษฐกิจกับการเมืองไทย. หน่วยที่ 4, 190–245. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นพนันท์ วรรณเทพสกุล. (2560). รัฐพัฒนาการ : อุดมการณ์และจินตภาพการพัฒนาเศรษฐกิจ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บริษัท เครือเจริญโภคภัณฑ์ จำกัด. (2562). รฟท. จับมือ CP เปิดประวัติศาสตร์หน้าใหม่ เซ็นสัญญาเดินหน้ารถไฟความเร็วสูงเชื่อมสามสนามบิน. เข้าถึงได้จาก https://www.cpgroupglobal.com/th/newsroom/news/136/srt–and–cp–group– signed–the–ppp–agreement–to–develop–the–high–speed–rail–linking–three–airports–project. 1 ธันวาคม 2565.
บริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน). (2564). สื่อประชาสัมพันธ์ ข่าวความเคลื่อนไหว ปตท. ร่วมทุนฟ็อกซ์คอนน์ เตรียมจัดตั้งโรงงานผลิตยานยนต์ไฟฟ้าครบวงจร พร้อมดันไทยสู่ศูนย์กลางอาเซียน. เข้าถึงได้จาก https://www.pttplc.com/th/Media/News/Content–25830.aspx. 1 ธันวาคม 2565.
_______. (2565). แบบแสดงรายการข้อมูลประจำปี/รายงานประจำปี 2564 (แบบ 56–1 One Report). เข้าถึงได้จาก https://ptt.listedcompany.com/misc/one–report/20220323–ptt–one–report–2021–th.pdf. 1 ธันวาคม 2565.
ปรีชา เปี่ยมพงษ์ศานต์. (2541). เศรษฐศาสตร์สีเขียวเพื่อชีวิตและธรรมชาติ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ผาสุก พงษ์ไพจิตร และเบเคอร์ คริส. (2563). ประวัติศาสตร์ไทยร่วมสมัย. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: มติชน.
เพ็ญโฉม แซ่ตั้ง และวลัยพร มุขสุวรรณ. (2546). รายงานการประเมินผลทางสุขภาพจากการพัฒนานิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุดและพื้นที่ใกล้เคียง. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
เพ็ญโฉม แซ่ตั้ง. (2560). เปิดผลการศึกษามลพิษอุตสาหกรรม 4.0. เข้าถึงได้จาก https://waymagazine.org/world_Environment_day/. 1 ธันวาคม 2565.
รุ้งตะวัน อ่วมอินทร์. (2558). มองเสรีนิยมใหม่ในมุมมองมานุษยวิทยา. จดหมายข่าวศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน). 17(84), 4–9.
วิทยากร เชียงกูล. (2558). สิ่งแวดล้อม–ระบบนิเวศสังคมที่ทุกคนควรรู้. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
_______. (2548). เศรษฐกิจไทย ปัญหาและทางแก้. กรุงเทพฯ: สายธาร.
วีระยุทธ กาญจน์ชูฉัตร. (2563). การเดินทางของเสรีนิยมใหม่ใน 3 ทวีป. ใน ฟูโก้ต์กับเสรีนิยมใหม่. กรุงเทพฯ: อิลลูมิเนชันส์ เอดิชันส์.
สรายุทธ์ สนรักษา. (13 สิงหาคม 2565). ผู้ประสานงานเครือข่ายรักแม่พระธรณี. สัมภาษณ์.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2526). แผนพัฒนาชายฝั่งทะเลตะวันออก. วารสารเศรษฐกิจและสังคม, 20(3), 5–26.
สำนักงานคณะกรรมการนโยบายเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก (สกพอ.). (2564). ความเป็นมาของ อีอีซี. เข้าถึงได้จาก
https://www.eeco.or.th/th/government–initiative/why–eec. 1 ธันวาคม 2565.
_______. (2565). รายงานเศรษฐกิจรายไตรมาส. เข้าถึงได้จาก https://www.eeco.or.th/th/quarterly–economic–report/554. 1 ธันวาคม 2565.
สมศักดิ์ สามัคคีธรรม. (2559). ชาติพันธุ์ และการจัดการความขัดแย้งทางชาติพันธุ์. วารสารพัฒนาสังคม, 18(ฉบับพิเศษ), 157-173.
_______. (2566). การเสริมพลังชุมชนกับการพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สุวิชา เป้าอารีย์. (2559). ความเสมอภาค : แนวคิดและข้อถกเถียงเบื้องต้น. วารสารพัฒนาสังคม, 18(ฉบับพิเศษ), 1–18.
อะกิระ ซุเอะฮิโระ. (2565). การพัฒนาอุสาหกรรมแบบไล่กวด : เส้นทางและอนาคตของเศรษฐกิจเอเชียตะวันออก. (แปลจาก Catch–up Industrialization the Trajectory and Prospects of East Asian Economies) แปลโดย เนตรนภา ไวทย์เลิศศักดิ์ (ยาบุชิตะ), นิภาพร รัชตพัฒนากุล, สุณีย์รัตน์ เนียรเจริญสุข, ปิยวรรณ อัศวราชันย์, สุภา ปัทมานันท์. นนทบุรี: ฟ้าเดียวกัน.
ฮาร์วี เดวิด. (2562). Seventeen Contradictions and The End of Capitalism (ความขัดแย้งสิบเจ็ดประการกับจุดจบของระบบทุนนิยม) แปลโดย ภัควดี วีระภาสพงษ์. กรุงเทพฯ: สวนเงินมีนา.
Byrne, J.A. (2010). Ecological Justice. Encyclopedia of Geography. Retrieved from https://www.researchgate.net/profile/Jason–Byrne–3/publication/48380927_Ecological_Justice/links/0deec51c2b01a30169000000/Ecological–Justice.pdf. December 18th, 2022.
Chodorkoff, Dan. (2020). นิเวศวิทยาสังคม : มนุษย์นิยมเชิงนิเวศ. แปลโดย Peam Pooyongyut. เข้าถึงได้จาก https://dindeng.com/social–ecology–chodorkoff/. 1 ธันวาคม 2565.
Evans, P. (1979). Dependent Development: The Alliance of Multinational State, and Local Capital in Brazil. NJ.: Princeton University Press.
Etzioni. (1993). The Spirit of Community: Rights, Responsibilities and the Communitarian Agenda. New York: Rowman & Littlefield.
Goulet, D. (1989). Participation in Development: New Avenues. World Development, 17(2), 165–178.
Harvey D. (2005). A Brief History of Neoliberalism. UK: Oxford University Press.
Laverack, G. (2007). Health Promotion Practice: Building Empowered Communities. Open University Press. Retrieved from https://www.researchgate.net/publication/263132333_Health_Promotion_Practice_Building_empowered_communities/link/0deec53a00a911d86c000000/download. November 5th, 2022.
Mohamed Sheikh Elmi. (2022). Equality of Opportunity or Equality of Outcome. Retrieved from https://accord.edu.so/blog/our–blog–1/post/equality–of–opportunity–or–equality–of–outcome–12#blog_content. November 2nd, 2022.
Prasad, R.R. (2017). Participatory Development: An Overview. Retrieved from https://egyankosh.ac.in/bitstream/123456789/39137/1/Unit–1.pdf. December 1st, 2023.
Tokar, B. (2019). Social Ecology. Pluriverse: A Post–Development Dictionary. (3.8–311). Retrieved from https://www.ehu.eus/documents/6902252/ 12061123/Ashish+Kothari+et+al–Pluriverse+A+Post–Development+ Dictionary-2019.pdf/c9f05ea0–d2e7–8874–d91c–09d11a4578a2. November 2nd, 2022.