GUIDELINES FOR DEVELOPING PERSONNEL COMPETENCY IN THE PROVINCIAL ELECTRICITY ELECTRICITY AUTHORITY OF PRACHUAP KHIRI KHAN PROVINCE
Main Article Content
Abstract
This mixed methods research aimed to examine 1) the competency level of personnel in the Provincial Electricity Authority (PEA) of Prachuap Khiri Khan Province, 2) factors for personnel development affecting the PEA personnel competency, and 3) guidelines for developing the PEA personnel competency. The sample consisted of 117 personnel, permanent employees, working in the Construction and Operations Department of the PEA in Prachuap Khiri Khan Province, and eight key informants. Data were analyzed by using descriptive and Inferential statistics methods, including frequency, percentage, mean, standard deviation, and Multiple regression analysis. The overall alpha reliability coefficient of the questionnaire was overall at 0.953.
Research results revealed that: 1) the PEA personnel competency was at the highest level, 2) the factors for developing personnel in terms of technology and innovation, and training and seminars affecting the PEA personnel competency at the statistical significance level of .001 and .01, respectively, and 3) the guidelines for the development of the PEA personnel competency needing improvement covered the importance of transferring knowledge from practical work experiences, along with conducting continuous training on knowledge and performance skills to perform tasks in various fields both in traditional and online formats. It was also essential to establish clear operational rules, cultivate organizational values, offer comprehensive welfare benefits, and recognize and support personnel who demonstrate excellence, abilities, and diligence.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
References
การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค. (2560). แผนยุทธศาสตร์การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค พ.ศ. 2557-2566 (ทบทวนครั้งที่ 3 พ.ศ. 2560). กรุงเทพฯ:คณะกรรมการกำหนดนโยบายและยุทธศาสตร์ การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค.
การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค. (2563). นโยบายการบริหารทรัพยากรบุคคล. เข้าถึงได้จาก https://www.pea.co.th/Portals/0/HR/2563%20%E0%B8%99%E0%B9%82%E0%B8%A2%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%A2%20HR%202563%20final.pdf?ver=2020-06-09-093935-217. 22 กุมภาพันธ์ 2565.
การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค. (2563). รายงานความยั่งยืน ประจำปี 2563. กรุงเทพฯ: การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค สำนักงานใหญ่.
_______. (2564). หน้าที่และความรับผิดชอบ (Job Description). เข้าถึงได้จาก http://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER8/DRAWER008/GENERAL/DATA0000/00000192.PDF. 3 เมษายน 2565.
การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค. (2565). จำนวนบุคลากรการไฟฟ้าส่วนภูมิภาคจังหวัดประจวบคีรีขันธ์. ประจวบคีรีขันธ์: งานทะเบียนการไฟฟ้าส่วนภูมิภาคจังหวัดประจวบคีรีขันธ์.
คณพศ มหพันธ์. (2560). สมรรถนะของพนักงานระดับปฏิบัติการภายหลังการ ฝึกอบรมที่มีผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน: กรณีศึกษา การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค. การค้นคว้าอิสระ บธ.ม. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยศรีปทุม วิทยาเขตชลบุรี.
จันทร์ทา มั่งคำมี. (2562). การพัฒนาสมรรถนะบุคลากรสำนักยุทธศาสตร์ สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด ภายใต้แนวทางการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่. การค้นคว้าอิสระ รป.ม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
จิรนันท์ บุญกุล. (2559). แนวทางการพัฒนาตนเองของบุคลากรเทศบาลในเขตอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี. เพชรบุรี: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
ดิสพงศ์ จันทร์นิล. (2561). การพัฒนาสมรรถนะการปฏิบัติงานของข้าราชการทหาร สังกัดกองพันทหารราบที่ 2 กรมทหารราบที่ 1 กองพลนาวิกโยธิน หน่วยบัญชาการนาวิกโยธิน. วิทยานิพนธ์ รป.ม. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
ทรัพย์อนันต์ ชูศรีทอง. (2562). อิทธิพลของสมรรถนะของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ส่งผลต่อคุณภาพของการบริหารจัดการองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 6(1), 79-90.
นิชนุ เชื้อพรรณงาม. (2563). สมรรถนะในการปฏิบัติงานของพนักงานบริษัท ท่าอากาศยานไทยจำกัด (มหาชน) สนามบินสุวรรณภูมิ. เข้าถึงได้จาก http://www.mbaindustrial-abstract.ru.ac.th/AbstractPdf/2563-1-1_1627402420.pdf. 1 เมษายน 2564.
เบญญาภา เอกวัตร. (2556). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อสมรรถนะการปฏิบัติงานของพนักงานองค์การบริหารส่วนตำบล ในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5(1), 292-306.
ปิยะดา พิศาลบุตร. (2559). แนวทางการเพิ่มขีดความสามารถขององค์การด้านการพัฒนาสมรรถนะทรัพยากรมนุษย์. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn Universit, 9(1), 1315-1326.
ภิญญดา ชูก้อนทอง (2557). การพัฒนาสมรรถนะหลักของพนักงานส่วนตำบลเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการบริการสาธารณะขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดเพชรบุรี. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, 7(1), 395-406.
วรรณภร มณีจักร. (2562). ปัญหาและอุปสรรคของระบบสมรรถนะที่นำมาใช้ในการบริหารองค์กร. งานนิพนธ์ บธ.ม. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
วิชุดา ประชุมทอง และ กฤตชน วงศ์รัตน์. (2560). สมรรถนะในการปฏิบัติงานของหัวหน้างานสายการผลิตกับประสิทธิผลขององค์การ บริษัท ผลิตน้ำผลไม้กระป๋อง จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วิทยานิพนธ์ บธ.ม. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
ศรันญา อรุณภู่. (2557). สมรรถนะที่พึงประสงค์ของผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จในธุรกิจการบริการของบริษัทเคาน์เตอร์เซอร์วิส จำกัด. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 5(2), 90-102.
เสาวลักษณ์ ฉายรุ้ง. (2557). สมรรถนะการปฏิบัติงานของบุคลากรในธุรกิจโรงแรม เขตอำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์ บธ.ม. สงขลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.
Boyatzis, R. (1982). The competent manager: A model for effective performance. New York: John Wiley.
Heinich. R., Molenda. M. & Russell. J. (1993). Instructional Media and the New Technologies of Instruction. (3rded). New York: Macmillan Publishing.
McClelland, D. C. (1973). Testing for Competence Rather than Intelligence. American Psychologists, 28(1), 1-14.
Nadler, L. (1980). Corporate Human Resource Development: A Management Tool. Housto: Gulf.
Shapiro, A.R. (2006). Measuring Innovation: Beyond Revenue from New Products. Research Technology Management, 49, 42.
Spencer, L.M. & Spencer S. M. (1993). Competence at work. New York: John Wiley.