แนวทางการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ เพื่อการชมวาฬบรูด้าในจังหวัดสมุทรสาคร
คำสำคัญ:
การจัดการการท่องเที่ยว, การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์, การชมวาฬบรูด้าบทคัดย่อ
งานวิจัยเชิงผสมผสานนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพฤติกรรมและความต้องการของนักท่องเที่ยวที่มีต่อ การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์เพื่อการชมวาฬบรูด้าในจังหวัดสมุทรสาคร 2) ศึกษาการจัดการการท่องเที่ยวเพื่อ การชมวาฬบรูด้าในจังหวัดสมุทรสาคร และ 3) เสนอแนวทางการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์เพื่อการชมวาฬบรูด้าในจังหวัดสมุทรสาคร กลุ่มตัวอย่างการวิจัยเชิงปริมาณ คือ นักท่องเที่ยวที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปที่เดินทางท่องเที่ยวชมวาฬบรูด้าในจังหวัดสมุทรสาคร จำนวน 139 คน และกลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลักการวิจัยเชิงคุณภาพ คือ ผู้ประกอบการและผู้เชี่ยวชาญด้านการท่องเที่ยวชมวาฬในจังหวัดสมุทรสาคร จำนวน 6 ท่าน เครื่องมือที่ใช้ ประกอบด้วย แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัย พบว่า 1) นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มีวัตถุประสงค์หลักในการท่องเที่ยวเพื่อสัมผัสประสบการณ์แปลกใหม่ เดินทางกับครอบครัวด้วยรถยนต์ส่วนตัว มีค่าใช้จ่ายในการท่องเที่ยว 3,001–4,000 บาท และได้รับแหล่งข้อมูลข่าวสารจากสื่อโซเชียลมีเดีย และส่วนใหญ่มีความต้องการต่อองค์ประกอบด้านสิ่งดึงดูดใจในระดับมากที่สุด ( =4.27, S.D. = 0.58) 2) ด้านการจัดการการท่องเที่ยวเพื่อการชมวาฬบรูด้าในจังหวัดสมุทรสาคร พบว่า นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มีความคิดเห็นด้านการจัดการในระดับมากที่สุด (
= 4.29, S.D. = 0.63) และผู้ประกอบการส่วนใหญ่ให้ความสำคัญกับการจัดการท่องเที่ยวที่ไม่สร้างผลกระทบต่อวาฬบรูด้าและระบบนิเวศ และ 3) สำหรับแนวทางการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์เพื่อการชมวาฬบรูด้าในจังหวัดสมุทรสาคร ควรพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวโดยเฉพาะพื้นที่ท่าเรือ พัฒนากิจกรรมให้มีความหลากหลายเพื่อรองรับความต้องการของนักท่องเที่ยว ส่งเสริมการคัดแยกขยะบนเรือ และส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชน
เอกสารอ้างอิง
กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง. (2566). วาฬ/โลมา. https://km.dmcr.go.th/c_7/d_19829
กาญจนา อดุลยานุโกศล, สุรศักดิ์ ทองสุกดี, สุระชัย ภาสดา, ธีรวัตร เปรมปรี,และธเนตร วรรณรังษี. (2557). ปลาวาฬบรูด้าในประเทศไทย. บริษัทผลิตไฟฟ้า จำกัด.
คชา สอทอง, วิพร เกตุแก้ว, เพ็ญศรี ฉิรินัง, และวิพัฒน์ หมั่นการ. (2567). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาการท่องเที่ยวไทย พ.ศ. 2566–2570 กับการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11(2), 12-20.
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 –2570). https://intelligencecenter. tat.or.th/articles/46156
จังหวัดสมุทรสาคร. (2566). บรรยายสรุปจังหวัดสมุทรสาคร กุมภาพันธ์ 2566. https://www.samutsakhon. go.th/_new/news_devpro1
จิรัสย์ นิพัทธ์โยธิน และศิริญญา วิรุณราช. (2563, 20-21 กุมภาพันธ์). ความต้องการของนักท่องเที่ยวในการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวของกองทัพเรือในเขตเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี [การนำเสนอ]. การประชุมวิชาการระดับนานาชาติและระดับชาติด้านบริหารธุรกิจและการบัญชี 2563. เชียงใหม่, ประเทศไทย.
ทิพวรรณ พุ่มมณี. (2558). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว (พิมพ์ครั้งที่ 4). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธนพล จันทร์เรืองฤทธิ์. (2561). แนวทางการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน กรณีศึกษาชุมชนริมน้ำจันทบูร อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี. [วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ]. http://dspace.bu.ac.th/jspui/handle/123456789/3887
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2555). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. หจก.เฟิร์นข้าหลวง พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
พรหมภัสสร ชุณหบุญญทิพย์ และพัชนี สมกำลัง. (2558). สื่อความหมายธรรมชาติ: เครื่องมือการท่องเที่ยวในการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ. วารสารวิชาการวิถีสังคมมนุษย์, 3(1), 184-200.
พัชราภรณ์ เยาวสุต, ธีรวัตร เปรมปรี, ราชาวดี จันทรา, และสุพรชัย รุ่งเรือง. (2566). การแพร่กระจายของสัตว์น้ำที่เป็นอาหารของวาฬบรูด้าบริเวณอ่าวไทยตอนบน. https://dmcrth.dmcr.go.th/attachment/dw/download.php?WP=rUqjMT0jqmMZG22DM7y04TyerPMjBJ05qmqZA21CM5O0hJatrTDo7o3Q
พัชราภรณ์ เยาวสุต, สุรศักดิ์ ทองสุกดี, อรพรรณ ศรีเสาวลักษณ์, สุระชัย ภาสดา,ธีรวัตร เปรมปรี, ราชาวดี จันทรา, และสุหทัย ไพสานฑ์กุล. (2561).
การประเมินมูลค่าทางเศรษฐศาสตร์ของการท่องเที่ยวชมวาฬบรูด้าในประทศไทย. https://www.dmcr.go.th/detailLib/3973
ภูวดล บัวบางพลู. (2561). แนวทางการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนอุทยานแห่งชาติเขาคิชฌกูฏ จังหวัดจันทบุรี. วารสารวิจัยรําไพพรรณี, 12(2), 91-101.
มัสศิตา เด็งจิ. (2561). การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ กรณีศึกษา เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฮาลา-บาลา อำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส [รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์]. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สิทธินนท์ เสนาะ. (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประชากรวาฬบรูด้าในทะเลอ่าวไทยตอนบนสู่การจัดกิจกรรมส่งเสริมความรอบรู้เรื่องมหาสมุทร โดยประยุกต์ใช้วิธีการวิเคราะห์ SWOT กระบวนการวิเคราะห์ตามลำดับชั้น(AHP) และการวิเคราะห์ TOWS. [วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. https://digital.car.chula.ac.th/chulaetd/11158/
สุริยา แสงพงค์. (2560). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อการท่องเที่ยวสวนสัตว์เปิดเขาเขียว จังหวัดชลบุรี. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง, 6(2), 99-133. แสงสรรค์ ภูมิสถาน และนันทชัย พงศ์พัฒนานุรักษ์. (2564). การจัดการการท่องเที่ยวสัตว์ป่า กรณีศึกษาอุทยานแห่งชาติครูเกอร์ ประเทศสาธารณรัฐแอฟริกาใต้เพื่อเป็นแนวทางในการจัดการการท่องเที่ยว สัตว์ป่าของประเทศไทย. วารสารวนศาสตร์ไทย, 40(2), 204-219.
อรพรรณ ณ บางช้าง, สุรศักดิ์ ทองสุกดี, ธีรวัตร เปรมปรี, สุระชัย ภาสดา, สุพรชัย รุ่งเรือง, นฤมล กรคณิตนันท์,พัชราภรณ์ เยาวสุต, ราชาวดี จันทรา, สุหทัย ไพรสานฑ์กุล, และกัญญา สุทัศน์. (2562). มูลค่าทางเศรษฐศาสตร์ของวาฬบรูด้า: คุณค่าที่ต้องเข้าใจ. บริษัท บอร์น ทู บี พับลิซซิ่ง จำกัด.
อดิศร์ อิศรางกูร ณ อยุธยา. (2539). การท่องเที่ยงเชิงอนุรักษ์. วารสารเศรษฐศาสตร์ มช, 1(1), 10-23.
Cochran, W. G. (1953). Sampling Techniques. John Wiley & Sons. Inc. Pike, S. D. (2008). Destination Marketing: an integrated marketing communication approach. MA Butterworth-Heinmann.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 คณะนิติรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารสังคมศาสตร์ นิติรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ความคิดเห็นในบทความและงานเขียน ซึ่งตีพิมพ์ในวารสารฉบับนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนบุคคลของผู้ประพันธ์โดยอิสระ กองบรรณาธิการ วารสารสังคมศาสตร์ นิติรัฐศาสตร์ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป หากท่านประสงค์จะนำบทความหรืองานเขียนเล่มนี้ไปตีพิมพ์เผยแพร่ จะต้องได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์ตามกฎหมายว่าด้วยลิขสิทธิ์
