มาตรการทางกฎหมายในการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตร: กรณีศึกษา ตำบลภูเงิน อำเภอกันทรลักษณ์ จังหวัดศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงสภาพปัญหาแนวทางการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตร เพื่อศึกษามาตรการทางกฎหมายในการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตร เพื่อเสนอแนะแนวทางการปรับปรุงหลักเกณฑ์ของมาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวกับการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตร ในพื้นที่ตำบลภูเงิน อำเภอกันทรลักษณ์ จังหวัดศรีสะเกษ         

จากการศึกษา พบว่า กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตร กฎหมายเกี่ยวกับการโฆษณาและสัญญา ที่พัก กิจกรรมท่องเที่ยว กรณีนักท่องเที่ยวได้รับอันตรายหรือได้รับบาดเจ็บ ไม่มีกฎหมายเฉพาะกำหนดไว้ คงใช้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์บังคับในการเรียกค่าสินไหมทดแทน กฎหมายเกี่ยวกับมัคคุเทศก์ ไม่ได้กำหนดมัคคุเทศก์ด้านการท่องเที่ยวเชิงเกษตรไว้ ทำให้การจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตรไม่มีประสิทธิภาพ ด้านราคาสินค้าและบริการ กฎหมายไม่มีมาตรการบังคับ รวมถึงการกำหนดโทษที่เป็นรูปธรรม กรณีผู้ประกอบธุรกิจท่องเที่ยวไม่แสดงราคาสินค้าและบริการ การให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น มีส่วนร่วมในการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตร และมีอำนาจในการบังคับใช้กฎหมายภายในเขตพื้นที่ของตนยังไม่เป็นรูปธรรม

ดังนั้น เพื่อให้การจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตรได้มาตรฐาน ควรให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น โดยเฉพาะเทศบาลและองค์การบริหารส่วนตำบลเข้ามามีส่วนร่วมในการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตร โดยการตั้ง “คณะกรรมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร” เพื่อบริหารจัดการท่องเที่ยว รวมทั้งมีอำนาจในการบังคับใช้กฎหมายภายในเขตพื้นที่ของตน ทั้งในด้านการโฆษณาและสัญญา ด้านที่พัก ด้านกิจกรรมท่องเที่ยวด้านมัคคุเทศก์ ด้านราคาสินค้าและบริการ ทั้งนี้ เพื่อควบคุมคุณภาพหรือมาตรฐานของการท่องเที่ยวเชิงเกษตร ให้ได้มาตรฐานเพื่อนำไปสู่เมืองต้นแบบการท่องเที่ยวต่อไป