The Effect of Buddhist Innovation on Brain Signal in Buddhist Monks Chiang Mai Province
Keywords:
Keywords: Buddhist Innovation, Brain Signals, Buddhist MonksAbstract
This experimental research was to compare the results of brainwave signals before and after the experiment in the experimental group and between the experimental group and the control group. The subjects were monks and novices staying in Chiang Mai, aged 18-30 years old, having no experience in practicing the four foundations of mindfulness. The sample size of fifty-two monks and novices, divided into two equal groups, was calculated by using G * Power program. The research instruments consisted of a brainwave Emotiv Insight headset, a data record form and a questionnaire of satisfaction. The reliability of the questionnaire with alpha coefficient was 0.836. Data were analyzed by using Paired - Independent t-test, Pearson Correlation, Chi-square test.
The research found that the brainwave signals before and after the experiment in the experimental group were statistical significant as follows; the average of focus (concentration)’s value after experiment (xˉ±SD; before = .4372 ± .19, after = .5596 ± .19, p<.05), the excitement’s value (xˉ±SD; before = .6784 ± .18, after = .5344 ± .21, p<.05). Comparing the brainwave signals between the experimental and controlled group, it was found that their brainwave signals were statistical significant, stress (xˉ±SD; controlled group = .4520 ± .15, experimental group = .6136 ± .09, p<.001) focus (xˉ±SD; controlled group = .4492 ± .16, experimental group = .5596 ± .19, p<.05)
The explicit knowledge and Innovation 4.0 from the research are the four foundation of mindfulness considered as Buddhist innovation that can change man’s brainwave signals, increasing concentration and reducing excitement. They also help us to control our emotions and calm down the mind in order to concentrate on our tasks. These are the ways to develop our potential and the quality of life as empirically approved by the Lord Buddha.
References
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: ยูแอนด์ไออินเตอร์มีเดีย จำกัด.
พระครูสุธีปริยัติโกศล. (2561). พัฒนาการวิชาพัฒนาจิตในมหาวิทยาลัยสงฆ์ สภาพปัจจุบันและปัญหารูปแบบการพัฒนาเพื่อความมั่นคงแห่งพระพุทธศาสนาอย่างยั่งยืน. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร. 9(2): 156-161.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2536). สถานการณ์พระพุทธศาสนาพลิกหายนะเป็นพัฒนา. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์การศาสนา.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2554). ปฏิบัติธรรม คืออย่างไร. 2 สิงหาคม 2561. สืบค้นจาก www.dharma-gateway.com/monk/preach/lp.../lp-prayuth-33.htm
มาณพ พลไพรินทร์. (2531). คู่มือการบริหารกิจการคณะสงฆ์. กรุงเทพมหานคร : ชุติมาการพิมพ์.
มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา. (2556). วินัยพระกับเณร. [เข้าถึงเมื่อ 4 ส.ค.2562]. เข้าถึงได้จาก: https://www.dhammahome.com/webboard/topic22412.html
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). ทิศทางของแผนพัฒนา เศรษฐกิจและสังคม แห่งชาติ ฉบับที่ 8 (พ.ศ.2544-2564)-12 (พ.ศ.2560-2564). กรุงเทพมหานคร : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2556). จำนวนพระภิกษุ สามแณร และวัดในจังหวัดเชียงใหม่. 2 มิถุนายน 2562. สืบค้นจากhttp://cmi.onab.go.th/index.php?option=comcontent&view=article&id=271&Itemid =143 และข้อมูลจำนวนพระภิกษุ สามแณร และวัดในจังหวัดเชียงใหม่ปี พ.ศ.2561 สำนักพระพุทธศาสนาแห่งชาติจังหวัดเชียงใหม่.
Ahir D.C. (1999). Vipassana : A Universal Buddhist Meditation Technique. New Delhi: Sri Satguru Publications.
Burns, N., & Grove, S. K. (2005). The practice of nursing research: Conduct, critique, and utilization (5th ed.). Missouri: Elsevier Saunders.
Cahn, BR; Polich, J. (2006). Meditation states and traits : EEG, ERP and neuroimaging studies. Psychological Bulletin,142 (2):180–211.
Chiesa A & Serretti A. (2010). A systematic review of neurobiological and clinical features of mindfulness meditations. Psychological Medicine. 40 (8): 1249–1252.
Daniel Goleman &Tara Bennett-Goleman. (2001). The Emotionally Intelligent Workplace. (edited with Cary Cherniss) Jossey-Bass.
Emotiv Inc. (2019). Performance Metrics. Retrieved from https://www.emotiv.com/knowledge -base/performance-metrics.
Jain S., ShapiroL.S., Swanick S, Roesch CS., Mills JP., Bell I. & Schwartz E.R. G. (2007). A Randomized Controlled Trial of Mindfulness Meditation Versus Relaxation Training: Effects on Distress, Positive States of Mind. Rumination and Distraction. Annals of Behavioral Medicine. 33(1): 11-21 .
Kabat-Zinn Jon. (1998). Wherever You Go, There You Are : Mindfulness Meditation in Everyday Life. New York: Hyperion.
Kasamatsu KH & Hirai T. (1966). An electroencephalographic study on the zen meditation (Zazen). Folia Psychiatrica et Neurologica Japonica. 20 (4): 415–446.
Kraemer, H.C. and Thiemann, S. (1987). How Many Subjects? Statistical Power Analysis in Research. Sage Publications: Newbury Park.
Manotas M., Segura C., Eraso M., Oggins J. & McGovern K. (2014).
Association of brief mindfulness training with reductions in perceived stress and distress in Colombian health care professionals. International Journal of Stress Management, 21(2): 207-225.
Mascaro J. S. (2011). A Longitudinal Investigation of Empathic Behavior and Neural Activity and their Modulation by Compassion Meditation. Ph.D. thesis. Emory University: Atlanta, GA.
Roy, Sr. C. (2009). The Roy’s adaptation model (3rd ed.). Upper Saddle River. NJ: Pearson.
Zanesco, A.P., et al. (2018). Case Study: Improvements to Attention: Cognitive aging and Long-term Maintenance of Attentional Improvements Following Meditation Training. Journal of Cognitive Enhancement. 2018(2): 259.
