แนวทางการส่งเสริมภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาอำเภอลาดบัวหลวง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 2
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์, ผู้บริหารสถานศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อทราบ 1) ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาอำเภอลาดบัวหลวง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 2 2) แนวทางการส่งเสริมภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาอำเภอลาดบัวหลวง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 2 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ โรงเรียนในอำเภอลาดบัวหลวง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 2 จำนวน 24 โรง โดยมีให้ข้อมูลสถานศึกษาละ 2 คน ประกอบด้วย 1) ผู้บริหารสถานศึกษา หรือรองผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 1 คน 2) ครู จำนวน 1 คน รวมผู้ให้ข้อมูลทั้งสิ้น 48 คน ใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย ผู้ให้ข้อมูลในการสัมภาษณ์ 1) ผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 3 คน 2) ครู จำนวน 1 คน ประกอบด้วย รวมผู้ให้สัมภาษณ์ทั้งสิ้นจำนวน 4 คน ด้วยวิธีการคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง ประกอบด้วย ผู้บริหารสถานศึกษาที่มีวิทยฐานะตั้งแต่ชำนาญการพิเศษขึ้นไป จำนวน 3 คน และครู จำนวน 1 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามความคิดเห็น และแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ ความถี่ ร้อยละ ค่ามัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1. ภาวะผู้นําเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาอำเภอลาดบัวหลวง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 2 โดยภาพรวมและรายด้าน พบว่า อยู่ในระดับมาก โดยเรียงค่ามัชฌิมเลขคณิตจากมากไปน้อย ได้แก่ ด้านการแก้ปัญหา ด้านแรงจูงใจ ด้านความยืดหยุ่น ด้านวิสัยทัศน์ และด้านจินตนาการ ตามลำดับ 2. แนวทางทางการส่งเสริมภาวะผู้นําเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา อำเภอลาดบัวหลวง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 2 พบว่า 1) ด้านวิสัยทัศน์ ควรใช้ข้อมูลเชิงประจักษ์ สถิติ และแนวโน้มทางการศึกษา มาวิเคราะห์โอกาสและความท้าทายที่จะเกิดขึ้น ควรเปิดโอกาสให้ครู บุคลากร ผู้ปกครอง และชุมชนได้มีส่วนร่วมในการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับอนาคตของสถานศึกษา 2) ด้านจินตนาการ ควรมุ่งเน้นการขยายและเสริมสร้างเครือข่ายทางการศึกษา ควรเสริมสร้างสมรรถนะด้านการคิดริเริ่มและการสร้างนวัตกรรม 3) ด้านความยืดหยุ่น ควรมอบหมายงานที่สอดคล้องกับความสามารถของบุคลากร ควรส่งเสริมและเข้าร่วมกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกัน (PLC) 4) ด้านแรงจูงใจ ควรสร้างแรงบันดาลใจในการทำงานให้แก่บุคลากร ควรส่งเสริมการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจแก่บุคลากร จัดการอบรมหรือกิจกรรมเสริมความรู้ด้านนวัตกรรม เสริมสร้างบทบาทผู้นำต้นแบบ 5) ด้านการแก้ปัญหา ควรสร้างระบบการเรียนรู้จากกรณีศึกษา (Case Study Learning) ให้คำปรึกษาแนวทางการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมการเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
จุฑาธิปต์ ทัพไทย. (2560). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา โรงเรียนอนุบาลสามเสน (สลากกินแบ่งรัฐบาลอุปถัมภ์) สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา].
เจษฎา ชาวน่าน. (2565). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงราย เขต 2 [การศึกษาค้นคว้าอิสระ, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย].
ฐานะมาศ หาดยาว, และ สถิรพร เชาวน์ชัย. (2564). ความต้องการจำเป็นและแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้อำนวยการสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(7), 268–281.
พิมพ์ธนพร นันภิวงค์. (2563). การศึกษาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขต พื้นที่การศึกษาประถมศึกษาน่าน เขต 1 [การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยพะเยา].
เพ็ญนภา ศรีภูธร. (2562). การศึกษาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี].
สนธยา สมลิคุณ. (2566). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษาขอนแก่น เขต 2 [วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหามงกุฏราชวิทยาลัย].
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 2. (2566). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน 5 ปี พ.ศ. 2566–2570. พระนครศรีอยุธยา: กลุ่มนโยบายและแผน สพป.อย.2.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
Best, J. W., & Kahn, J. V. (2006). Research in education (10th ed.). Boston, MA: Allyn and Bacon.
Cronbach, L. J. (1974). Essentials of psychological testing (3rd ed.). New York: Harper & Row.
Fullan, M. (2020). Leading in a culture of change (2nd ed.). San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Gibbs, G. B., & Thomas, K. (2017). Creative leadership in education: An exploration of school leaders' practices. Educational Management Administration & Leadership, 45(3), 456–473.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
Likert, R. (1996). New patterns of management. New York: McGraw Hill Book Company Inc.
Puccio, G. J., Murdock, M. C., & Mance, M. (2011). Creative leadership: Skills that drive change. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Zhang, Q. (2020). Creative leadership for primary school principals to promote teachers’ creativity in Guangxi, China. Journal of Education Studies, 48(4), 91–112.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
