ความสัมพันธ์ระหว่างนวัตกรรมการตลาดสมัยใหม่กับความสำเร็จธุรกิจของร้านคาเฟ่ ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

Main Article Content

อินทร์ อินอุ่นโชติ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์และผลกระทบของนวัตกรรมการตลาดสมัยใหม่กับความสำเร็จธุรกิจของร้านคาเฟ่ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยใช้แบบสอบถามลงเก็บกับผู้ประกอบการและแบบสอบถามออนไลน์เป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 400 คน  ซึ่งเป็นผู้ประกอบการธุรกิจร้านคาเฟ่ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ t-test , การวิเคราะห์สหสัมพันธ์พหุคูณ  และการวิเคราะห์ความถดถอยแบบพหุคูณ ในการทดสอบสมมติฐาน ผลการวิจัย  พบว่า 1) ผู้ประกอบการ มีความคิดเห็นด้วยเกี่ยวกับนวัตกรรมการตลาดสมัยใหม่  ของธุรกิจร้านคาเฟ่ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือโดยรวม ด้านการสร้างประสบการณ์ที่ดีให้กับผู้บริโภค ด้านการทำให้ผู้บริโภคเข้าถึงสินค้าได้ง่ายขึ้น ด้านการสร้างคุณค่าให้กับสินค้าหรือบริการอยู่ในระดับมาก ความสำเร็จในการประกอบธุรกิจ ของธุรกิจร้านคาเฟ่ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือโดยรวม ด้านกระบวนการ ด้านการเรียนรู้และการพัฒนา   และด้านการเงิน มีความคิดเห็นอยู่ในระดับมาก  2)ผู้ประกอบการที่มีเพศแตกต่างกัน มีความคิดเห็นด้วยเกี่ยวกับนวัตกรรมการตลาดสมัยใหม่กับความสำเร็จธุรกิจ โดยรวม ไม่แตกต่างกัน และ 3) นวัตกรรมการตลาดสมัยใหม่ ด้านการสร้างคุณค่าให้กับสินค้าหรือบริการ ด้านการทำให้ผู้บริโภคเข้าถึงสินค้าง่ายยิ่งขึ้น และด้านการทำให้ผู้บริโภคเป็นลูกค้าประจำ มีความสัมพันธ์และผลกระทบต่อความสำเร็จธุรกิจ โดยรวม ดังนั้น  ผู้ประกอบการธุรกิจร้านคาเฟ่ ควรมีการส่งเสริมนวัตกรรมการตลาดสมัยใหม่ในด้านการสร้างคุณค่าในการให้บริการ การทำให้ลูกค้าเข้าถึง และการสร้างความพึงพอใจสามารถเป็นลูกค้าประจำธุรกิจร้านคาเฟ่ได้อย่างต่อเนื่องและประสบความสำเร็จทางทางการดำเนินธุรกิจตลอดไป

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อินอุ่นโชติ อ. (2025). ความสัมพันธ์ระหว่างนวัตกรรมการตลาดสมัยใหม่กับความสำเร็จธุรกิจของร้านคาเฟ่ ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารการบัญชีและการจัดการ, 17(3), 121–136. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/mbs/article/view/277402
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2567). กรมพัฒน์ฯ สร้างทีมงาน เน้นการสื่อสารตอบสนองภาคธุรกิจเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพขับเคลื่อนองค์กรสู่ความสำเร็จ. ค้นเมื่อ 3 มีนาคม 2567, จาก https://www.dbd.go.th/news/16426112566

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2549). สถิติสำหรับงานวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักงานพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เกียรติพงษ์ อุดมธนะธีระ. (2562). นวัตกรรมการตลาดสมัยใหม่. ค้นเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2567, จาก https://www.iok2u.com/article/innovation

จรีย์ภัสร์ จุฑาธนัญญ์, นัทธ์หทัย อัครธนเตชสิทธิ์, เตือนใจ แสงทอง, และสฤษฎ์ ตะเส. (2567). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสำเร็จของผู้ประกอบการธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในกรุงเทพมหานคร. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 6(2), 387–400.

จิราสิริ เบ็งทอง. (2562). การสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันสู่ความเป็นเลิศและความสำเร็จของธุรกิจ. ค้นเมื่อ 30 พฤศจิกายน 2567, จาก https://digimusketeers.co.th/blogs/online-marketing/7ps

ฉัตรชัย อินทสังข์, และสุพรรณี พรภักดี. (2567). การรับรู้คุณภาพการบริการ: ความตั้งใจซื้อผลิตภัณฑ์บนการพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 14(48), 17–31.

นพจกรณ์ สายะโสภณ, และพัชร์หทัย จารุทวีผลนุกูล. (2561). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดและปัจจัยคุณภาพการให้บริการที่ส่งผลต่อความต้องการซื้อซ้ำกระเป๋าแบรนด์เนมมือสองของร้านวันใหม่ช้อปผ่านระบบออนไลน์ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารรังสิตบัณฑิตศึกษาในกลุ่มธุรกิจและสังคมศาสตร์, 4(2), 75–89.

บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

ปรัชญา เหินสว่าง, และชาญชัย จวจินดา. (2563). ระดับของความสำเร็จของผู้ประกอบการในการประกอบธุรกิจ. วารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์, 8(3), 138–151.

ปัทมา อินทรจันทร์. (2562). ปัจจัยแห่งความสำเร็จด้านผู้ประกอบการของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 11(1), 289–303.

สุภากร เหลืองเอกตระกูล. (2564). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดต่อการตัดสินใจซื้อสินค้า: กรณีศึกษาของแบรนด์สินค้ายี่ห้อหนึ่ง (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.

ศิรินภา สงเคราะห์กุล. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเดินทางไปต่างประเทศของเยาวชนไทย (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจ, สาขาการจัดการการสื่อสารองค์กร). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.

ศุภิสรา ว่องอัครัชสกุล. (2566). ส่วนประสมการตลาด 4Es ที่มีอิทธิพลในการเข้าร่วมงานประเพณีสงกรานต์พระประแดง (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาการจัดการท่องเที่ยว). มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.

ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2568). ธุรกิจร้านอาหารและร้านเครื่องดื่มปี 68. ค้นเมื่อ 5 มกราคม 2568, จาก https://www.kasikornresearch.com/th/analysis/k-social-media/Pages/IAO111-Restaurant-Industry-FB-16-12-2024.aspx

อินทัช เอื้อสุนทรวัฒนา. (2561). ส่วนประสมการตลาด 4Es และแรงจูงใจที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยในกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, สาขาการตลาด). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.

อมรทิพย์ สกนธวัฒน์, และธีรา เอราวัณ. (2567). ผลกระทบของการสื่อสารแบบปากต่อปากทางอิเล็กทรอนิกส์ต่อความตั้งใจซื้อรถยนต์ไฟฟ้าในประเทศไทย. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 16(4), 120–134.

อัญพัชร์ พงษ์อภิสิทธิ์. (2564). นวัตกรรมการตลาดสมัยใหม่. ค้นเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2567, จาก https://www.ar.co.th/kp/th/634

Black, K. (2006). Business statistics for contemporary decision making (4th ed.). New York: John Wiley and Sons.

Cochran, W. G. (1953). Sampling techniques. New York: John Wiley & Sons.

Gottlichova, R. B. (2020). The 4Ps are out, the 4Es are in. International Journal of Business and Management, 15(7), 154–166.

Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory (2nd ed.). New York: McGraw-Hill.