Storytelling in Communication Arts: A Case Study from Research
Keywords:
Storytelling, Narrative elements, Narrative in Communication ArtsAbstract
The objectives of this research were to compile a list of communication research on storytelling and to study their main issues based on researches and theses in communication and related fields conducted during 2015-2020. (B.E. 2558-2563) The method of conducting research is the study of documentary research in the field of communication arts and related fields. This research will include the research of academics and thesis at Thai master's and doctoral level by studying from Abstract research method and research results by collecting data from a database of research papers that are published to the public only and then present the information by the list is compiled and sorted by year. and the type of communication in order to analyze the content of the research results to find out the main points of the study of the narrative of those research studies.
The results of the study found that 1) research using the word story or storytelling related to the narrative in communication arts total 13 stories, divided by type of communication as follows: Storytelling in digital media Storytelling in television Storytelling in cinema and Storytelling in contemporary medias and 2) The study of the main issues of narrative in communication sciences from the research found that the study of storytelling uses the concept of narrative and narrative elements used in data analysis. According to the elements of narrative such as plot, theme, conflict, characters, dialogue, scene, point of view, and special symbols under the body of knowledge related to communication and is not limited to just the area of communication arts and that knowledge related to the concept of storytelling can also be applied in the study and development of knowledge related to communication arts in other sciences as well of continuous learning in the future.
References
กรวิชญ์ ไทยฉาย และลักษณา คล้ายแก้ว. (2562) การเล่าเรื่อง ความหมาย และแก่นจินตนาการด้านเพศวิถีชายรักชาย ผ่านวรรณกรรม. การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยรังสิต, 1 พฤษภาคม 2563. 891 – 904. ปทุมธานี : วิทยาลัยนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต.
ถิรนันท์ อนวัชศิริวงศ์. (2543) นิเทศศาสตร์กับเรื่องเล่าและการเล่าเรื่อง : วิเคราะห์การศึกษาจินตคดี-จินตทัศน์ในสื่อร่วมสมัย. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ : โครงการสื่อสันติภาพ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาฯ. 134 หน้า.
ฐัชชนม์ วรพิพัฒน์ และไพจิตร อิ่งศิริวัฒน์. (2562) องค์ประกอบในการเล่าเรื่องผ่านแสงและเงา. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรังสิต.
ณัฐพล หล้ามณี และลักษณา คล้ายแก้ว. (2561) การเล่าเรื่องวิถีวัฒนธรรมญี่ปุ่นในละครซีรีส์ เรื่อง อามะจัง สาวน้อยแห่งท้องทะเล. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรังสิต.
นลินณัฐ ดีสวัสดิ์ และสิปปนันท์ นวลละออง. (2560) การถ่ายทอดเรื่องเล่าทางประวัติศาสตร์แบบเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยระหว่าง เมืองเพชรบุรี และราชสำนักสยามด้วยสื่อดิจิทัล. กรุงเทพฯ : วิทยาลัยนานาชาติ มหาวิทยาลัยศิลปากร. 135 หน้า
พยุงพร ศรีจันทวงษ์, มิตธิดา ปางชาติ, อนุวัต ศรีจันทา, อริญชัย หามณี และมนตรี ผ่านสุข. (2561) การศึกษาเรื่องเล่าภูเขาศักดิ์สิทธิ์ในท้องถิ่นอำเภอเชียงคาน จังหวัดเลยเพื่อสร้างจิตสำนึกในการอนุรักษ์ และรับผิดชอบ ต่อทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. เลย : มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. 124 หน้า.
พรนิมิตร ธิราช และภัสวลี นิติเกษตรสุนทร. (2558) การเล่าเรื่องและการสื่อความหมายของภาพยนตร์สยองขวัญนอกกระแส. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ภัทรทิวา บุษษะ และกฤษดา เกิดดี. (2561) การเล่าเรื่องในภาพยนตร์ที่กำกับโดยนวพล ธำรงรัตนฤทธิ์. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรังสิต.
ภัทรี ภัทรโสภสกุล. (2561) การเล่าเรื่องโดยใช้สื่อดิจิทัล (Digital Storytelling) ในการรายงานข่าวภัยพิบัติของสำนักข่าว CNN. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ภูมิสิษฐ์ กฤตพิพัฒนโชติ์ และฐิตินัน บุญภาพ คอมมอน. (2558) การศึกษาเปรียบเทียบการเล่าเรื่องและสื่อความหมายในมิวสิกวิดีโอเพลงลูกทุ่ง ยุคคลาสสิกกับยุคร่วมสมัย. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
โยธิน แสวงดี. (2558). การวิเคราะห์เนื้อหา. [ออนไลน์]. ค้นเมื่อ 31 ตุลาคม 2563, จาก. https://slideplayer.in.th/slide/2188956/
รัชนีกร รัชตกรตระกูล. (2560) โครงการเรื่องเล่าจากบทพระราชนิพนธ์พระมหาชนก: พลวัตของวรรณคดีเฉลิมพระเกียรติในสื่อร่วมสมัย. กรุงเทพฯ : สถาบันไทยศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 251 หน้า.
รัฐวุฒิ มะลิซ้อน และฉลองรัฐ เฌอมาลย์ชลมารค. (2562) การวิเคราะห์การเล่าเรื่อง และการใช้ภาษาภาพยนตร์ของ พิง ลำพระเพลิง. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรังสิต: ปทุมธานี.
สุชาดา พงศ์กิตติวิบูลย์. (2558) โครงสร้างการเล่าเรื่องสื่อการแสดงพื้นบ้านและการถอดรหัสของผู้รับสารในภาพยนตร์ไทย. ชลบุรี : โครงการจัดตั้งคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. 158 หน้า
อรญา จันทร์เกตุ และไพจิตร อิ่งศิริวัฒน์. (2562) ทฤษฎีไม่เชิงเส้นสำหรับการสำรวจการเล่าเรื่อง. วิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรังสิต.
อุบลวรรณ เปรมศรีรัตน์. (2558) การเล่าเรื่องทางนิเทศศาสตร์: ศึกษาจากงานวิจัย. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, 2(1), 31 – 57.
Mogalakwena, M. (2006). The use of documentary research methods in social research.. African sociological review. 10 (1): p. 221-230.



