แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนจากอัตลักษณ์ท้องถิ่นเพื่อยกระดับการท่องเที่ยวชุมชนเนินขาม จังหวัดชัยนาท Guidelines for Developing Community Products from Local Identity to Enhance Tourism in Noen Kham, Chai Nat Provice in Thailand
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1.เพื่อศึกษาศักยภาพด้านอัตลักษณ์เชิงพื้นที่ที่สามารถพัฒนาสู่ผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นเพื่อการท่องเที่ยว 2. เพื่อศึกษาการมีส่วนร่วมของชุมชนเนินขามในการจัดการการท่องเที่ยวและพัฒนาผลิตภัณฑ์ และ 3.เพื่อเสนอแนะแนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนจากภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อยกระดับการท่องเที่ยวชุมชนเนินขาม โดยดำเนินการศึกษาวิจัยด้วยวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาผลิตพัณฑ์เพื่อการท่องเที่ยวในชุมชนเนินขาม กลุ่มละ จำนวน 7-12 คน โดยผลการศึกษา พบว่า 1) ชุมชนเนินขามมีอัตลักษณ์และการอนุรักษ์โดยใช้ภูมิปัญญาและวัฒนธรรมท้องถิ่นเป็นสินค้าชุมชน เช่น การทอผ้า การทำสมุนไพร การจัดกิจกรรมทางวัฒนธรรม และอาหารท้องถิ่น และ 2) ชุมชนเนินขามมีกระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาผลิตภัณฑ์หากแต่ยังขาดการบูรณาการผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นสู่การพัฒนาเป็นการท่องเที่ยวยั่งยืน โดยแนวทางในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนยกระดับสู่การท่องเที่ยวคือ 1) พัฒนาผลิตภัณฑ์ (Product Development) โดยชุมชนเนินขามควรเร่งส่งเสริมการพัฒนาผลิตภัณฑ์ด้วยนวัตกรรมใหม่ 2) พัฒนาการตลาดและการขาย (Marketing Development) โดยการสร้างเครือข่ายการตลาดออนไลน์และการประชาสัมพันธ์ 3) พัฒนาแหล่งท่องเที่ยว (Destination Development) หรือพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกและบริการท่องเที่ยวในชุมชน และ 4) พัฒนาคนในชุมชน (Community Engagements) ส่งเสริมการเรียนรู้และพัฒนาศักยภาพของคนในชุมชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Anderson, B. (1983). Imagined Communities: Reflections on the Origin and Spread of Nationalism. Verso.
Arnstein, S. R. (1969). A ladder of citizen participation. Journal of the American Institute of Planners, 35(4), 216-224.
Chaffey, D., & Ellis-Chadwick, F. (2019). Digital marketing: Strategy, implementation and practice. Pearson UK.
Choi, H. S., & Sirakaya, E. (2006). Sustainability indicators for managing community tourism. Tourism Management, 27(6), 1274-1289.
Goodwin, H., & Santilli, R. (2009). Community-based tourism: A success?. ICRT Occasional Paper, 11, 1-37.
Hanafiah, M. H., Harun, M. F. M., & Jamaluddin, M. R. (2016). Community-based tourism: A perspective on community participation and sustainability. Universiti Teknologi MARA.
Hart, S. L. (1997). Beyond greening: Strategies for a sustainable world. Harvard Business Review.
Harvey, D. (1990). The Condition of Postmodernity: An Enquiry into the Origins of Cultural Change. Blackwell.
Hobsbawm, E., & Ranger, T. (Eds.). (1983). The Invention of Tradition. Cambridge University Press.
Jenkins, R. (2008). Social Identity. Routledge.
Kayat, K. (2014). Community-based tourism in developing countries. Tourism Planning & Development.
Kotler, P. (1999). Marketing management. Pearson Education.
Kotler, P., & Armstrong, G. (2018). Principles of marketing. Pearson.
Mansuri, G., & Rao, V. (2004). Community-based and -driven development: A critical review. The World Bank Research Observer, 19(1), 1-39.
Manyara, G., & Jones, E. (2007). Community-based tourism enterprises development in Kenya: An exploration of their potential as avenues of poverty reduction. Journal of Sustainable Tourism, 15(6), 628-644.
Matarrita-Cascante, D. (2010). Beyond growth: Reaching tourism-led development. Annals of Tourism Research, 37(4), 1141-1163.
McKercher, B., & du Cros, H. (2002). Cultural Tourism: The Partnership Between Tourism and Cultural Heritage Management. Haworth Press.
Michael, L., & Julie, M. (2004). Creating value for customers. McGraw-Hill.
Mikkelsen, B. (2005). Methods for development work and research: A new guide for practitioners. Sage Publications.
Nas, P. J. M. (1998). Urban Symbolism. BRILL.
Nurhayati, T., & Hendar, H. (2019). Personal intrinsic religiosity and product knowledge on halal product purchase intention. Journal of Islamic Marketing, 10(3), 759-776.
Pine, B. J., & Gilmore, J. H. (1999). The experience economy: Work is theatre & every business a stage. Harvard Business Press.
Prahalad, C. K., & Ramaswamy, V. (2004). The future of competition: Co-creating unique value with customers. Harvard Business
Pretty, J. N. (1995). Participatory learning for sustainable agriculture. World Development, 23(8), 1247-1263.
Relph, E. (1976). Place and Placelessness. Pion.
Richards, G., & Hall, D. (2000). Tourism and sustainable community development. Routledge.
Richards, G., & Wilson, J. (2007). Tourism, Creativity, and Development. Routledge.
Saarinen, J. (2011). Tourism development and local communities: The partnership approach in Namibia. Journal of Ecotourism, 10(1), 73-85.
Scheyvens, R. (1999). Ecotourism and the empowerment of local communities. Tourism Management, 20(2), 245-249.
Scheyvens, R. (2002). Tourism for development: Empowering communities. Pearson Education.
Timothy, D. J. (1999). Participatory planning: A view of tourism in Indonesia. Annals of Tourism Research, 26(2), 371-391.
Timothy, D. J., & Boyd, S. W. (2003). Heritage tourism. Pearson Education.
Tosun, C. (2000). Limits to community participation in the tourism development process in developing countries. Tourism Management, 21(6), 613-633.
