การเปลี่ยนแปลงทางด้านมรดกวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ชาวเวียดนามในยุคโลกาภิวัตน์ กรณีศึกษาวัดเจริญบุญ (วัดญวน) อำเภออรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) นำเสนอเผยแพร่ประวัติความเป็นมาการย้ายถิ่นฐาน การตั้งถิ่นฐาน ความสัมพันธ์ทางสังคมของชาวเวียดนามที่อพยพเข้ามาอยู่ในจังหวัดสระแก้ว 2) ศึกษาการเปลี่ยนแปลงในยุคกระแสโลกาภิวัตน์ของวัดเจริญบุญ (วัดญวน) ในจังหวัดสระแก้ว และ 3) นำเสนอข้อค้นพบการสูญหายมรดกทางวัฒนธรรมของชาวเวียดนามที่อพยพเข้ามาอยู่ในจังหวัดสระแก้ว โดยผลการวิจัยพบว่า วัดเจริญบุญ (วัดญวน) มีฐานะเป็นที่พักสงฆ์ ยังไม่ได้รับการจัดตั้งให้ถูกต้องตามกฎหมาย ซึ่งพื้นที่ไม่มีกรรมสิทธิ์หรือสิทธิครอบครอง ในที่ดินเนื่องจากเป็นที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทย และปัจจุบันไม่มีพระภิกษุสงฆ์อนัมนิกายจำพรรษาอยู่ ได้กลายเป็นพระภิกษุสงฆ์เถรวาทจำพรรษาอยู่แทน กระแสโลกาภิวัตน์ได้นำการเปลี่ยนแปลงมาสู่ชุมชน ย่อมส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ทางสังคมระหว่างวัดกับชุมชน จึงทำให้วัดมีบทบาทลดน้อยลงไป รวมไปถึงค่านิยมของคนรุ่นใหม่ที่ให้ความสำคัญต่อวัฒนธรรมประเพณีน้อยลง เช่น การใช้ภาษาเวียดนาม การรักษาประเพณีที่เคยปฏิบัติมา เป็นต้น และการเรียนการสอนภาษาเวียดนามไม่ได้เป็นที่นิยมในท้องถิ่น ฉะนั้นการรักษามรดกทางวัฒนธรรมของชาวเวียดนามในจังหวัดสระแก้ว ต้องอาศัยพลังขับเคลื่อนที่เข้มแข็งของคนในชุมชน คณะสงฆ์ เจ้าหน้าที่ปกครอง เยาวชนคนรุ่นใหม่ ภาครัฐ ภาคเอกชน สถาบันการศึกษา องค์กรปกครอง ส่วนท้องถิ่น และผู้ที่เกี่ยวข้อง ต้องร่วมมือกันแก้ปัญหาในการบริหารจัดการในยุคกระแสโลกาภิวัตน์ เพื่อรักษา อัตลักษณ์ของชุมชนไว้ให้คงอยู่ต่อไป จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะนำไปสู่การฟื้นฟู อนุรักษ์ และส่งเสริมมรดกทางวัฒนธรรมของชาวเวียดนามไม่ให้สูญหายไปจากสังคมไทยและจังหวัดสระแก้ว