แนวทางการแก้ไขปัญหาการวิจัยนาฏยศิลป์: ระบบความคิดและการใช้ภาษา

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยเรื่อง “แนวทางการแก้ไขปัญหาการวิจัยนาฏยศิลป์: ระบบความคิดและการใช้ภาษา เป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยเรื่อง “การวิจัยนาฏยศิลป์: ปัญหาจากกระบวนการวิจัยและแนวทางแก้ไข” มีวัตถุประสงค์ในการวิจัยเพื่อวิเคราะห์ปัญหาที่เกิดขึ้นจากกระบวนการวิจัยทางด้านนาฏยศิลป์ในงานวิจัยทางด้านนาฏยศิลป์ไทยในระดับอุดมศึกษา และเพื่อเสนอแนะแนวทางป้องกันและแก้ไขปัญหาในเชิงวิชาการด้านนาฏยศิลป์ วิธีดำเนินการวิจัยหลักใช้วิธีการค้นคว้าหลักการวิจัยทางด้านมนุษยศาสตร์ การสัมภาษณ์อาจารย์ผู้สอนรายวิชาที่เกี่ยวข้องกับการวิจัยทางด้านนาฏยศิลป์ไทยจาก 5 สถาบัน ได้แก่ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา และมหาวิทยาลัยรามคำแหง รวมทั้งการวิเคราะห์งานวิจัยระดับปริญญาตรีรวมทั้งสิ้น 100 ฉบับ

          ผลการวิจัยพบว่า ปัญหาด้านระบบความคิดและการใช้ภาษาของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรีเป็นปัญหาสำคัญอันดับแรก โดยแบ่งประเด็นปัญหาออกเป็น 8 ลักษณะ ได้แก่ 1. ความรอบรู้และใฝ่รู้ของผู้วิจัย 2. ความสามารถในการเชื่อมโยงข้อมูลเข้าด้วยกัน 3. ความไม่สม่ำเสมอของการใช้ภาษา 4. การใช้ภาษาพูดในการวิจัย 5. การลำดับข้อมูลไม่ต่อเนื่อง วกวนและซ้ำซ้อน 6. ข้อจำกัดด้านคลังคำของผู้วิจัย 7. ความละเอียดในการอธิบายความไม่เพียงพอ และ 8. ข้อบกพร่องในการสะกดคำ ซึ่งผู้วิจัยได้เสนอแนะวิธีแก้ไขให้มีการปรับพื้นฐานการใช้ภาษา มีการกระตุ้นให้เสริมทักษะด้านการจัดระบบความคิดโดยอาจารย์ผู้สอน รวมทั้งเสริมประสบการณ์ในการค้นคว้างานวิจัยของผู้อื่นและตรวจทานงานวิจัยของตนเองให้ได้ระดับมาตรฐานวิชาการ