ปริมาตรเสมือนบนพื้นที่ว่างอันไร้ขอบเขต

ผู้แต่ง

  • ธนาพร ทศานนท์ สาขาวิชาออกแบบภายใน คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต

DOI:

https://doi.org/10.69598/sbjfa130549

คำสำคัญ:

ปริมาตรเสมือน, สถาปัตยกรรม, จิตรกรรม, สภาวะปิดล้อม, พื้นที่ว่างอันไร้ขอบเขต

บทคัดย่อ

บทความนี้ได้กล่าวถึงความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงระหว่างปริมาตรเสมือนและปริมาตรจริง ซึ่งปรากฏ เหนือพื้นที่ภายในสถาปัตยกรรม จากการศึกษากระบวนการในการสร้างสรรค์ปริมาตรเสมือนผ่าน ตัวอย่างงานสถาปัตยกรรมในประวัติศาสตร์ ซึ่งได้สะท้อนให้เห็นถึงความเชื่อมโยงระหว่างงานจิตรกรรม และงานสถาปัตยกรรม ทั้งยังสะท้อนแนวคิดซึ่งตระหนักถึงความสำาคัญของความสัมพันธ์ในการสรรค์สร้าง เพื่อการขยายอาณาเขตพื้นที่ว่างภายใน รวมทั้งการเชื่อมโยงสภาพแวดล้อมภายนอกสู่สภาวะปิดล้อม ภายในสถาปัตยกรรมด้วยกระบวนการต่างๆ อาทิ แนวความคิดในการสร้างมายาภาพลวงตาสองมิติภายใต้ สภาวะปิดล้อมภายในสถาปัตยกรรม แนวความคิดในการสร้างรูปทรงเรขาคณิตเชิงซ้อนบนพื้นที่ว่าง ภายในงานจิตรกรรมเชื่อมโยงทับซ้อนสู่ปริมาตรจริงทางฟิสิกส์ในงานสถาปัตยกรรมและแนวความคิดใน การผสานปริมาตรของรูปทรงสามมิติเชิงฟิสิกส์เชื่อมโยงเข้าสู่ปริมาตรเสมือน ซึ่งได้ก่อกำาเนิดปริมาตร อันไร้ขอบเขตภายในสถาปัตยกรรมแนวความคิดต่างๆ ดังกล่าวได้แสดงให้เห็นว่าการออกแบบพื้นที่ว่างภายในสถาปัตยกรรมเป็นหนึ่งในองค์ประกอบที่สำาคัญของการสร้างสรรค์งานออกแบบสถาปัตยกรรมและงานออกแบบตกแต่งภายใน

Downloads

Download data is not yet available.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

25-06-2018

รูปแบบการอ้างอิง

ทศานนท์ ธ. . (2018). ปริมาตรเสมือนบนพื้นที่ว่างอันไร้ขอบเขต. วารสารศิลป์ พีระศรี, 5(2), 52–65. https://doi.org/10.69598/sbjfa130549

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความปริทัศน์