ประเพณีสงกรานต์: มรดกร่วมทางวัฒนธรรมลุ่มแม่น้ำโขง

Main Article Content

เบญจภัคค์ เจริญมหาวิทย์

บทคัดย่อ

         บทความนี้มุ่งศึกษาปัจจัยที่ทำให้เกิดมรดกร่วมทางวัฒนธรรมประเพณีสงกรานต์ของกลุ่มวัฒนธรรมลุ่มแม่น้ำโขง อันประกอบด้วยไทย ลาว เมียนมาร์ กัมพูชา และเวียดนาม ผลการศึกษาพบว่าปัจจัยที่ทำให้เกิดมรดกร่วมทางวัฒนธรรมของประเทศในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำโขงประกอบไปด้วยปัจจัยทางด้านภูมิศาสตร์ ปัจจัยทางด้านเศรษฐกิจ และปัจจัยทางด้านสังคมและวัฒนธรรม ซึ่งปัจจัยเหล่านี้ทำให้เกิดการแพร่กระจายทางด้านวัฒนธรรมของประเทศในแถบลุ่มแม่น้ำโขง และด้วยแรงผลักดันของกระแสโลกาภิวัตน์ ทำให้ประเทศในเขตวัฒนธรรมลุ่มแม่น้ำโขงมีการแพร่กระจายทางวัฒนธรรมระหว่างกันได้อย่างรวดเร็วมากยิ่งขึ้น

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กิตติพงศ์ บุญเกิด. (2559). สาดน้ำสงกรานต์ วัฒนธรรมร่วมรากเอเชีย: เทศกาลโฮลี สงกรานต์สีในอินเดีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2553). ประเพณีสงกรานต์. กรุงเทพฯ: องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

กังวล คัชชิมา. (2554). วัฒนธรรมร่วมระหว่างไทย-เขมร. สืบค้นเมื่อ 12 เมษายน 2562, จาก http://www.thairat.co.th.

จำนง ทองประเสริฐ. (2539). ศาสนาปรัชญาประยุกต์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: คอมแพคพริ้นท์.

ธีรวัฒน์ แสนคำ. (2559). สาดน้ำสงกรานต์ วัฒนธรรมร่วมรากเอเชีย: เทศกาลโฮลี สงกรานต์สีในอินเดีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

นิตยพรรณ วรรณศิริ. (2540). มานุษยวิทยาและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: พี เอ ลิฟวิ่ง.

ประยูร ทรงศิลป์. (2559). สงกรานต์กัมพูชา วันปีใหม่ของเขมร. สืบค้นเมื่อ 12 เมษายน 2562, จาก http://Thairat.co.th/content/605709.

พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. (2505). พระราชพิธีสิบสองเดือน. พระนคร: กรมศิลปากร.

พระยาอนุมานราชธน. (2505). เรื่องเกี่ยวกับประเพณีไทย (เนื่องในเทศกาลตรุษสารท). พระนคร: กรมศิลปากร.

พิพัฒน์ กระแจะจันทร์. (2559). สาดน้ำสงกรานต์ วัฒนธรรมร่วมรากเอเชีย: เทศกาลโฮลี สงกรานต์สีในอินเดีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

วรลัญจก์ บุณยสุรัตน์. (2555). ชื่นชมสถาปัตย์วัดในหลวงพระบาง (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพ: เมืองโบราณ.

วิรัช นิยมธรรม และ อรนุช นิยมธรรม. (2551). เรียนรู้สังคมวัฒนธรรมพม่า. พิษณุโลก: ตระกูลไทย.

ศิริวรรณ วรชัยยุทธ. (2559). สาดน้ำสงกรานต์ วัฒนธรรมร่วมรากเอเชีย: เทศกาลโฮลี สงกรานต์สีในอินเดีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

สมชาย เสียงหลาย. (2554). มรดกวัฒนธรรมอาเซียน. สืบค้นเมื่อ 12 เมษายน 2562, จาก http://m-culture.go.th.

สิทธิพร เนตรนิยม. (2559). สาดน้ำสงกรานต์ วัฒนธรรมร่วมรากเอเชีย: เทศกาลโฮลี สงกรานต์สีในอินเดีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

สัญญา สัญญาวิวัฒน์. (2545). ทฤษฎีสังคมวิทยา: เนื้อหาและแนวการใช้ประโยชน์เบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2555). “วัฒนธรรมร่วม” ในอุษาคเนย์รากเหง้าเก่าแก่ของประชาคมอาเชียน. สืบค้นเมื่อ 8 เมษายน 2562, จาก http://www.sujitwongthes.com.

สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2561). เลี้ยงผี เดือน 5 เมษายน สงกรานต์ของแขกพราหมณ์ ถูกแปลงเป็นไทยพุทธ สมัยอยุธยา. สืบค้นเมื่อ 8 เมษายน 2562, จาก http://www.matichonweekly.com/column/article_96418.

สุริยา สมุทคุปติ์ และพัฒนา กิติอาษา. (2544). ฮีตบ้านคองเมือง: รวมบทความทางมนุษยวิทยาว่าด้วยสังคมและวัฒนธรรมอีสาน. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.

สำนักงานปลัดกระทรวงวัฒนธรรม. (ม.ป.ป). มรดกวัฒนธรรมอาเซียน. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.

อภิลักษณ์ เกษมผลกูล. (2559). สาดน้ำสงกรานต์ วัฒนธรรมร่วมรากเอเชีย: เทศกาลโฮลี สงกรานต์สีในอินเดีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

อมรา พงศาพิชญ์. (2534). วัฒนธรรมและชาติพันธ์การวิเคราะห์สังคมไทยในแนวมนุษยวิทยา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อมรา พงศาพิชญ์. (2547). สังคมและวัฒนธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Welbon, G. R., & Yocom, G., E. (1982). Religious Festivals in South India and Sri Lanka. Delhi: Ramesh and Manohar Publications.

Society for the Confluence of Festivals in India. (2019). Hindo Festivals. Retrieved April 8, 2019, from https://www.holifestival.org.