การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อนำประเทศไทยสู่ประเทศไทย 4.0
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะนำเสนอแนวทางการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อนำประเทศไทยไปสู่ประเทศไทย 4.0 โดยได้ตั้งคำถามในการศึกษา สาม ประการคือ (1) ประเทศไทย 4.0 คืออะไร? (2) ทรัพยากรมนุษย์ที่จะนำไปสู่ประเทศไทย 4.0 มีลักษณะอย่างไร? (3) การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์สู่ประเทศไทย 4.0 ทำอย่างไร? เพื่อตอบคำถามสามประการดังกล่าวในบทความนี้จะได้นำเสนอโดยแบ่งออกเป็นห้าส่วน คือ (1) บทนำ เพื่อกล่าวนำถึงปัญหา ที่มาของปัญหา และวัตถุประสงค์ของการศึกษา (2) การทบทวนวรรณกรรม ประกอบด้วย (ก) แนวคิดประเทศไทย 4.0 เพื่อใช้เป็นพื้นฐานในการศึกษาต่อไป (ข) คุณลักษณะของทรัพยากรมนุษย์ที่จำเป็นต่อประเทศไทย 4.0 เพื่อใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อก้าวสู่ประเทศ ไทย 4.0 (ค) การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์สู่ประเทศไทย 4.0 เพื่อนำเสนอกระบวนการในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์สู่ประเทศไทย 4.0 (4) สรุปและอภิปรายผลการศึกษา เพื่ออภิปรายและแสดงความคิดเห็นและนำไปใช้ในการนำเสนอข้อเสนอแนะเพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์สู่ประเทศไทย 4.0 ต่อไป และ (5) เสนอแนะ
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำบทความทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ข่าวสดออนไลน์. (2561). สภาพัฒน์คาดปี 60 จีดีพีไทยโต 3-4% ชี้เครื่องยนต์เศรษฐกิจจุดติดทุกตัว. สืบค้นเมื่อ 7 เมษายน 2561, จาก https://www.khaosod.co.th/economics/news_226434
จำเนียร จวงตระกูล. (2553). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์: ทฤษฎีและการปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ศูนย์กฎหมายธุรกิจอินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด.
จำเนียร จวงตระกูล. (2561). คำบรรยาย เรื่อง ทิศทางของนักพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามนโยบายประเทศไทย 4.0. 5 เมษายน 2561 ณ คณะพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง กรุงเทพมหานคร.
ไทยรัฐออนไลน์. (2561). ระดมพลช่วยดันไทยแลนด์ 4.0 ตั้งบอร์ด-ปรับมายด์เซ็ตคนไทยปลดล็อกอุปสรรค. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2561, จาก https://www.thairath.co.th/content/1041790
แนวคิดประเทศไทย 4.0. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2561, จาก http://planning2.mju.ac.th/goverment/20111119104835_planning/Doc_25590823143652_358135.pdf:
ประเทศไทย 4.0 Thailand 4.0. สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2561, จาก http://www.admissionpremium.com/content/1377: แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม แห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 21 มีนาคม 2561, จาก https://sites.google.com/site/kruchaiyooooo/sersthkic-phx-pheiyng-kab-kar- phathna-sersthkic-thiy/3-phaen-phathna-sersthkic-laea-sangkhm-haeng-chati
โมเดล ‘ประเทศไทย 4.0’ ขับเคลื่อนประเทศไทยด้วยนวัตกรรม. สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2561, จาก https://www.mmthailand.com/โมเดล-ประเทศไทย4-0/
สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์. (2559). ท้องถิ่นในยุคประเทศไทย 4.0. ปาฐกถาพิเศษ “ท้องถิ่นในยุคประเทศไทย 4.0” งานเวทีท้องถิ่นไทยปี 2559 วันที่ 9 กันยายน 2559 ณ ศูนย์ประชุมวายุภักษ์ โรงแรมเซนทาราศูนย์ราชการแจ้งวัฒนะ. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2561 , จาก https://www.youtube.com/watch?v=JR19q_qdyl0
สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2561) ประเทศไทย 4.0. สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2561, จาก http://www.admissionpremium.com/content/1377
Akenroye, T. O., & Kuenne, C. W. (2015). Key Competencies for Promoting Service Innovation: What are Implications for the Health Sector? The Innovation Journal: The Public Sector Innovation Journal, 20(1), 1-21.
Briggs, S. (2017). 11 Traits That Unleash Innovative Thinking. retrieved 21 March 2018 from https://www.opencolleges.edu.au/informed/21st-century-skills/11-traits-unleash-innovative-thinking/:
Christensen, C. M. (1997). The Innovator's Dilemma: When New Technologies Cause Great Firms to Fail. Boston, Massachusetts: Harvard Business School Press.
Christensen, C. M., & Raynor, M. E. (2003). The Innovator's Solution: Creating and Sustaining Successful Growth. Boston, Massachusetts: Harvard Business School Press.
Collins, J. C., Zarestky, J., & Tkachenko, O. (2017). An integrated model of national HRD and critical HRD: considering new possiblities for human resource development. Human Resource Development International, 20(3), 236-252.
Dare, D. (1996). Education and human resource development: A strategic collaboration. Journal of Industrial Teacher Education, 33(3), 91-95.
Dawson, P., & Andriopoulos, C. (2014). Managing Change, Creativity & Innovation. London: SAGE.
Day, J. (2016). 10 Qualities of Great Innovators. Retrieved March 21, 2018 from https://ideascale.com/10-qualities-of-great-innovators/
Dyer, J., Gregersen, H., & Christensen, C. M. (2011). The Innovator's DNA: Mastering the Five Skills of Distruptive Innovators. Boston, Massachusetts: Harvard Business Review Press.
Education system Thailand. EP-Nuffic. 2nd edition February 2011, version 3, January 2015. Retrieved 16 April 2018 from https://www.nuffic.nl/en/publications/find-a-publication/education-system-thailand.pdf:
Erdogan, N., Corlu, M. S., & Capraro, R. M. (2013). Defining Innovation Literacy: Do Robotics Programs Help Students Develop Innovation Literacy Skills? International Online Journal of Educational Sciences, 5(1), 1-9.
Hero, L. M., Lindfors, E., & Taatila, V. (2017). Individual Innovation Competence: A Systematic Review and Future Research Agenda. International Journal of Higher Education, 6(5), 103-121.
Hiatt, J. M. (2006). ADKAR: A Model for Change in Business, Government and Our Community Loveland, Colorado: Prosci Research.
Human Resource. Retrieved 18 March 2018 from http://www.businessdictionary.com
Joungtrakul, J. (2009). Industrial Democracy and Best Practice in Thailand. Saarbrucken, Germany: LAP Lambert Academic Publishing AG & Co. KG.
Joungtrakul, J. (2016). Making Change Last: Is It an Impossible Task in Thailand. AFBE Journal, 9(1), 34-52.
Kotter, J. P. (2007). Leading Change: Why Transformation Efforts Fail. January 2007 (Best of HBR), 1-11.
Lawlor, K. B., & Homyak, M. J. (2012). Smart Goals: How the Application of Smart Goals Can Contribute to Achievement of Student Learning Outsomes. Development in Business Simulation and Experimental Learning, 39, 259-267.
Maier, A., Brad, S., Nicara, D., & Maier, D. (2013). Innovation by developing human resource, ensuring the competitiveness and success of organization. Paper presented at the 2nd World Conference On Business, Economics And Management- WCBEM 2013.
McDougall Insurance. (2014). Top Five Characteristics of an Inspiring Innovator. Retrieved 21 March 2018 from https://www.mcdougallinsurance.com/2014/09/18/top-five-characteristics-of-an-inspiring-innovator
Molenda, M. (2003). In Search of the Elusive ADDIE Model. Performance Improvement, 42(5), 34-36.
OECD/UNESCO. 2016, Education in Thailand: An OECD-UNESCO Perspective, Reviews of National Policies for Education, OECD Publishing. Retrieved 16 April 2018 from http://unesdoc.unesco.org/images/0024/002457/245735e.pdf # page37
Rena, R. (2006). Education and human resource development in post-independent Eritrea: An Explanatory note. International Journal of Education and Development using Information and Communication Technology, 2(4), 67-81.
Rogers, E. M. (1983). Diffusion of Innovations (3 ed.). New York: The Free Press.
Schmidt, K. V. (2008). The Role of Education within National Human Resource Development Policy. Retrieved 15 April 2018 from https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED501647.pdf:
Swanson, R. A., & Holton, E. F., III. (2001). Foundations of Human Resource Development. San Francisco: Berrett-Koehler.
Tidd, J., & Bessant, J. (2014). Strategic Innovation Management. Chichester, West Sussex: Wiley.
Tseng, C. C., & McLean, G. N. (2008). Strategic HRD practices as key factors in organizational learning. Journal of European Industrial Training, 32(6), 418-432.
Vacek, J. Innovation Management. Retrieved 21 March 2018 from https://www.kip.zcu.cz/kursy/imi/ERASMUS/INNOVATION_MANAGEMENT.ppt
