การพัฒนาเรื่องราวของแกงไทยในฐานะสัญลักษณ์ของ ‘วิถีไทย’
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
แกงไทยเป็นมากกว่าอาหารเนื่องจากเป็นภาพสะท้อนวิถีชีวิตแบบไทยอย่างลึกซึ้งซึ่งหลอมรวม
ความอบอุ่นการแบ่งปันและภูมิปัญญาท้องถิ่นเชิงสร้างสรรค์ที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน บทความนี้มี
วัตถุประสงค์เพื่ออนุรักษ์และส่งเสริมแกงไทยโดยมุ่งเผยแพร่ผ่านอัตลักษณ์แห่งมรดกทางวัฒนธรรมอาหาร
ไทยซึ่งถือเป็น“ซอฟต์พาวเวอร์”ที่สำคัญของชาติสร้างชื่อเสียงในระดับโลกและเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางทั้งในและต่างประเทศ. ปัจจุบันแกงไทยกำลังเผชิญภาวะวิกฤตจากกระแสวัฒนธรรมที่ผสมผสานกันอย่าง
รวดเร็วรวมถึงพฤติกรรมการบริโภคที่เปลี่ยนแปลงไปทำให้แกงไทยเปลี่ยนจากสูตรดั้งเดิมกลายเป็นเมนู
ฟิวชันสมัยใหม่. อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวอาจเป็นทั้ง“ความท้าทาย”และ“โอกาส”ในการยก
ระดับแกงไทยสู่ระดับสากล ผ่านการออกแบบ “ประสบการณ์การท่องเที่ยวเชิงอาหาร” (Culinary Tourist Experience) ที่สร้างอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมร่วมกับเศรษฐกิจการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. บทความนี้จึงนำเสนอเรื่องราวของที่มาวัฒนธรรมแกงไทยตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เพื่อให้สามารถใช้เป็น
เครื่องมือในการส่งเสริมวัฒนธรรมดังกล่าวได้อย่างมีประสิทธิภาพ ข้อเสนอแนะของการศึกษาเน้นให้มีการ
รวบรวมและวิจัยข้อมูลเชิงระบบ เพื่อพัฒนาฐานข้อมูลสูตรแกงไทยดั้งเดิมและสูตรร่วมสมัยรวมถึงแนวทาง
การสืบทอดอย่างสร้างสรรค์ในอนาคต
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำบทความทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Anchalee Pim. (2018). Portuguese influence on Thai cuisine. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Department of Cultural Promotion. (2020). Thai food heritage and local wisdom. Bangkok: Ministry of Culture.
Department of Fine Arts. (1961). Traibhumi Phra Ruang. Bangkok: Department of Fine Arts.
Department of Fine Arts. (1999). Thai culture and civilization. Bangkok: Department of Fine Arts.
Kobkaew Nathapinij. (1999). Thai food culture in the Rattanakosin period. Bangkok: Silpakorn University Press.
Lalit Maha. (2010). Spice routes and the culinary history of Thailand. Chiang Mai: Rajabhat University Press.
Pariwongkhuntorn, N., & Thokaew, N. (2024). Curry Culture: The Thai Way. Procedia of Multidisciplinary Research, 2(8), 41.
Preecha Sukphong. (2015). Thai cuisine in the context of soft power. Bangkok: Thammasat University Press.
Royal Thai Government Public Relations Department. (2022). Soft power through Thai curry; One of the 100 most delectable local foods worldwide. National News Bureau of Thailand. https://thainews.prd.go.th/en/news/detail/TCATG221228145823526
Rungrawee, T., & Preecha, S. (2019). Cultural identity and Thai gastronomy. Journal of Thai Studies, 12(3), 45–60.
Santi Sawetwimon. (2000). History of Thai curry and Muslim influence. Journal of Culinary Arts, 5(2), 44–49.
TasteAtlas. (2022). World’s 100 best traditional dishes 2022 ranking. https://www.tasteatlas.com/best
Tourism Authority of Thailand. (2023). Culinary tourism promotion plan. Bangkok: TAT Press.
UNESCO. (2022). Intangible cultural heritage: Traditional Thai culinary practices. Bangkok: UNESCO Bangkok Office.
Wong, K. (2017). Glocal cuisines: The adaptation of Thai curry in global contexts. Food Culture Review, 8(1), 22–38.
Wyatt, D. K., & Patani, H. (1967). A Thai Version of Newbold's" Hikayat Patani". Journal of the Malaysian Branch of the Royal Asiatic Society, 40(2 (212), 16-37.
Yaowanut Wesaphada. (2001). Ayutthaya’s royal cuisine and cultural exchange. Bangkok: Fine Arts Department.
