SONGKRAN TRADITIONS: CULTURAL HERITAGE OF THE MEKONG RIVER REGION

Main Article Content

Benjapak Charoenmahavit

Abstract

          This article aims to study the factors that contribute to the cultural heritage of Songkran traditions of the Mekong River cultural group, which consists of Thailand, Laos, Myanmar, Cambodia and Vietnam. The study showed that the factors causing the cultural heritage among these countries consisted of geographic, economic and social and cultural factors. These factors cause the cultural diffusion of the countries in the Mekong River region which, as driven by globalization, has spread even faster among these countries

Article Details

Section
Academic Article

References

กิตติพงศ์ บุญเกิด. (2559). สาดน้ำสงกรานต์ วัฒนธรรมร่วมรากเอเชีย: เทศกาลโฮลี สงกรานต์สีในอินเดีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2553). ประเพณีสงกรานต์. กรุงเทพฯ: องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

กังวล คัชชิมา. (2554). วัฒนธรรมร่วมระหว่างไทย-เขมร. สืบค้นเมื่อ 12 เมษายน 2562, จาก http://www.thairat.co.th.

จำนง ทองประเสริฐ. (2539). ศาสนาปรัชญาประยุกต์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: คอมแพคพริ้นท์.

ธีรวัฒน์ แสนคำ. (2559). สาดน้ำสงกรานต์ วัฒนธรรมร่วมรากเอเชีย: เทศกาลโฮลี สงกรานต์สีในอินเดีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

นิตยพรรณ วรรณศิริ. (2540). มานุษยวิทยาและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: พี เอ ลิฟวิ่ง.

ประยูร ทรงศิลป์. (2559). สงกรานต์กัมพูชา วันปีใหม่ของเขมร. สืบค้นเมื่อ 12 เมษายน 2562, จาก http://Thairat.co.th/content/605709.

พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. (2505). พระราชพิธีสิบสองเดือน. พระนคร: กรมศิลปากร.

พระยาอนุมานราชธน. (2505). เรื่องเกี่ยวกับประเพณีไทย (เนื่องในเทศกาลตรุษสารท). พระนคร: กรมศิลปากร.

พิพัฒน์ กระแจะจันทร์. (2559). สาดน้ำสงกรานต์ วัฒนธรรมร่วมรากเอเชีย: เทศกาลโฮลี สงกรานต์สีในอินเดีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

วรลัญจก์ บุณยสุรัตน์. (2555). ชื่นชมสถาปัตย์วัดในหลวงพระบาง (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพ: เมืองโบราณ.

วิรัช นิยมธรรม และ อรนุช นิยมธรรม. (2551). เรียนรู้สังคมวัฒนธรรมพม่า. พิษณุโลก: ตระกูลไทย.

ศิริวรรณ วรชัยยุทธ. (2559). สาดน้ำสงกรานต์ วัฒนธรรมร่วมรากเอเชีย: เทศกาลโฮลี สงกรานต์สีในอินเดีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

สมชาย เสียงหลาย. (2554). มรดกวัฒนธรรมอาเซียน. สืบค้นเมื่อ 12 เมษายน 2562, จาก http://m-culture.go.th.

สิทธิพร เนตรนิยม. (2559). สาดน้ำสงกรานต์ วัฒนธรรมร่วมรากเอเชีย: เทศกาลโฮลี สงกรานต์สีในอินเดีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

สัญญา สัญญาวิวัฒน์. (2545). ทฤษฎีสังคมวิทยา: เนื้อหาและแนวการใช้ประโยชน์เบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2555). “วัฒนธรรมร่วม” ในอุษาคเนย์รากเหง้าเก่าแก่ของประชาคมอาเชียน. สืบค้นเมื่อ 8 เมษายน 2562, จาก http://www.sujitwongthes.com.

สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2561). เลี้ยงผี เดือน 5 เมษายน สงกรานต์ของแขกพราหมณ์ ถูกแปลงเป็นไทยพุทธ สมัยอยุธยา. สืบค้นเมื่อ 8 เมษายน 2562, จาก http://www.matichonweekly.com/column/article_96418.

สุริยา สมุทคุปติ์ และพัฒนา กิติอาษา. (2544). ฮีตบ้านคองเมือง: รวมบทความทางมนุษยวิทยาว่าด้วยสังคมและวัฒนธรรมอีสาน. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.

สำนักงานปลัดกระทรวงวัฒนธรรม. (ม.ป.ป). มรดกวัฒนธรรมอาเซียน. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.

อภิลักษณ์ เกษมผลกูล. (2559). สาดน้ำสงกรานต์ วัฒนธรรมร่วมรากเอเชีย: เทศกาลโฮลี สงกรานต์สีในอินเดีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

อมรา พงศาพิชญ์. (2534). วัฒนธรรมและชาติพันธ์การวิเคราะห์สังคมไทยในแนวมนุษยวิทยา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อมรา พงศาพิชญ์. (2547). สังคมและวัฒนธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Welbon, G. R., & Yocom, G., E. (1982). Religious Festivals in South India and Sri Lanka. Delhi: Ramesh and Manohar Publications.

Society for the Confluence of Festivals in India. (2019). Hindo Festivals. Retrieved April 8, 2019, from https://www.holifestival.org.