การใช้คำสรรพนามบุรุษที่ 1 และคำสรรพนามบุรุษที่ 2: กรณีศึกษานักศึกษามหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง

ผู้แต่ง

  • แอล เซอร์ดาร์ นักศึกษาปริญญาศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาและวัฒนธรรมไทยสำหรับชาวต่างประเทศ สำนักวิชาศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง
  • ธีระ บุษบกแก้ว สำนักศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง

คำสำคัญ:

คำสรรพนามบุรุษที่ 1, คำสรรพนามบุรุษที่ 2, นักศึกษามหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้คำสรรพนามบุรุษที่ 1 และคำสรรพนามบุรุษที่ 2 ของนักศึกษามหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง ข้อมูลที่ใช้คือแบบสอบถามจำนวน 100 ชุด โดยพิจารณาปัจจัยทางสังคม ได้แก่ เพศของผู้พูด อายุของผู้ฟัง ความสนิทสนม และเพศของผู้ฟัง ผลการศึกษาพบว่า ผู้พูดเพศชายใช้คำสรรพนามบุรุษที่ 1 จำนวน 9 คำ ได้แก่ “ผม ชื่อ เรา กู พี่ นี่ พี่+ชื่อ ฉัน และเขา” ส่วนเพศหญิงใช้จำนวน 10 คำ ได้แก่ “เรา หนู พี่ ชื่อ เขา กู นี่ ฉัน น้อง และพี่+ชื่อ” ตามลำดับ และผู้พูดเพศชายใช้คำสรรพนามบุรุษที่ 2 จำนวน 15 คำ ได้แก่ “ชื่อ มึง คุณ พี่ น้อง เธอ ไอ้+ชื่อ พี่+ชื่อ แก อี+ชื่อ น้อง+ชื่อ หนู นาย เจ๊ และเรา” ส่วนเพศหญิงใช้จำนวน 16 คำ ได้แก่ “ชื่อ เธอ พี่ แก พี่+ชื่อ น้อง น้อง+ชื่อ มึง หนู คุณ เจ๊ ไอ้+ชื่อ อี+ชื่อ แม่ ตัวเอง และนาย” ตามลำดับ นอกจากนี้ผลการวิจัยยังพบว่าการเลือกใช้คำบุรุษสรรพนามของผู้พูดนั้นขึ้นอยู่กับสถานการณ์ตามปัจจัยทางสังคมต่าง ๆ โดยปัจจัยด้านอายุของผู้ฟังเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุด รองลงมาคือความสนิทสนม และเพศของผู้ฟัง ตามลำดับ ซึ่งสะท้อนให้เห็นความสำคัญของอายุหรือความอาวุโสในสังคมและวัฒนธรรมไทย

References

กุลธิดา กลิ่นเฟื่อง. (2544). การใช้คำอ้างถึงบุรุษที่ 1 และคำลงท้ายในภาษาไทย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

จุไรรัตน์ หาญไชโยภูมิ. (2538). การใช้คำเรียกขานของข้าราชการทหารบกไทยในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์ประยุกต์, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ณรงค์กรรณ รอดทรัพย์. (2550). คำเรียกขานของพระสงฆ์ไทย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ปัทมวรรณ วงศ์ขจร. (2542). การใช้คำเรียกขานของวัยรุ่นในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยมหิดล.

พระมหาณัฐพล โพไพ. (2545). ศึกษาคำเรียกขานในพระพุทธศาสนา: กรณีจังหวัดมหาสารคาม.วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ภูมิใจ บัณฑุชัย. (2549). คำเรียกขาน คำบุรุษสรรพนามที่ 1 และ คำบุรุษสรรพนามที่ 2 ของผู้ขายในห้างสรรพสินค้า. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์ประยุกต์, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

เมธินี อังศุวัฒนากุล. (2559). คำเรียกขานที่ใช้ในความสัมพันธ์แบบคู่รัก. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ศิริพร ภักดีผาสุข. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับอัตลักษณ์และแนวทางการนำมาศึกษาภาษาไทย. กรุงเทพฯ: คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สถาพร วัฒนธรรม. (2544). การใช้คำเรียกขานของผู้ประกอบการค้า. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

โสมพิทยา คงตระกูล. (2539). การจำแนกความต่างตามเพศในการใช้สรรพนามบุรุษที่ 1 และคำลงท้ายบอกความสุภาพ ของนิสิตคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Palakornkul, Angab. (1972). A Sociolinguistics Study of Pronominal Strategy in Spoken Bangkok Thai. Unpublished Doctor’s Dissertation, Linguistics, University of Texas.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

29-12-2022