การเสริมสร้างความสามัคคีในสังคมไทย

ผู้แต่ง

  • ทิพวรรณ พฤฒากรณ์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี

คำสำคัญ:

การเสริมสร้างความสามัคคี, ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน, การขัดเกลาทางสังคม

บทคัดย่อ

ความสามัคคีเป็นคุณธรรมขั้นพื้นฐานที่สำคัญในการหล่อหลอมให้คนในชาติมีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และทำให้บ้านเมืองมีความเจริญรุ่งเรือง รอดพ้นจากเพทภัยทั้งปวง ดังนั้นกล่าวได้ว่า ความสามัคคีเป็นปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งในการสร้างและการดำรงอยู่ของประเทศชาติ จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องหาวิธีเสริมสร้างความสามัคคี การเสริมสร้างความสามัคคี เป็นกระบวนการหล่อหลอมให้บุคคลในสังคม มีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ก่อให้เกิดพลังในการสร้างสรรค์สิ่งต่าง ๆ การเสริมสร้างความสามัคคีมีหลายวิธี เช่น การขัดเกลาทางสังคม การสร้างความปรองดอง การนำหลักการสร้างพลเมืองในระบอบประชาธิปไตยมาใช้ และการประยุกต์หลักคำสอนทางศาสนามาปฏิบัติ เมื่อสังคมปราศจากความขัดแย้ง จะเกิดความสงบสุข มีความสามัคคี รักใคร่ กลมเกลียว อันนำไปสู่ความเจริญก้าวหน้าและความผาสุกในสังคมไทย

References

จำนงค์ อติวัฒนสิทธิ์. (2543). สังคมวิทยา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ชลัท ประเทืองรัตนา. (2560). การสร้างความปรองดอง. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

ณรงค์ โพธิ์พฤกษานันท์. (2555). สังคมกับเศรษฐกิจ. ปทุมธานี: พูลสวัสดิ์พับลิชชิ่ง.

ปริญญา เทวานฤมิตรกุล. (2555). การศึกษาเพื่อสร้างพลเมือง. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.

ลิขิต ธีรเวคิน. (2550). วิวัฒนาการการเมืองการปกครองไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วีระ อำพันสุข. (2551). การประยุกต์พุทธธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ B.E.C.

ศิริรัตน์ แอดสกุล. (2556). ความรู้เบื้องต้นทางสังคมวิทยา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมคิด บางโม. (2558). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ: จูนพับลิชชิ่ง.

สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ. (2551). ธรรมนูญชีวิต ๙ ประการ ตามรอยพระยุคลบาท.กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนพับลิชชิ่ง.

สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2553). ปรองดอง. สืบค้นจาก http://www.royin.go.th/?knowledges

Downloads

เผยแพร่แล้ว

27-12-2019