ศึกษาวัฒนธรรมตามแนวทางวัฒนธรรมศึกษา
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัฒนธรรมศึกษาเป็นสหสาขาวิชาที่ศึกษากระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการสร้าง การรักษา การมีลักษณะร่วมกัน และการผลิตซ้ำของวัฒนธรรม นอกจากนั้นยังทำการศึกษาผลกระทบของระบบอำนาจในสังคมที่ไม่เท่าเทียมกัน ในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับเรื่องอัตลักษณ์ทางสังคม ในการศึกษาตามแนวทางวัฒนธรรมศึกษานั้น จะมีการวิเคราะห์ตัวบทในทุกบริบทที่เกี่ยวข้องไม่ว่าจะเป็นทางสังคม เศรษฐกิจ และการเมือง อาจสรุปได้ว่า วัฒนธรรมศึกษาถือได้ว่าเป็นสหวิชาที่พิจารณาวัฒนธรรมในทุกแง่มุมที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินชีวิตประจำวันของผู้คน และมองว่าเป็นปรากฎการณ์ที่ไม่หยุดนิ่ง โดยมีจุดสนใจในกระบวนการถูกกดขี่และการต่อต้านที่เกิดขึ้นในสังคม ดังคำที่ว่า เป็นเรื่องการเมืองในเรื่องวัฒนธรรม
Downloads
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อมูลภาพ เสียง วิดีโอ และข้อความที่ปรากฎบนเว็บไซต์นี้ ผู้นำไปใช้จะถูกอนุญาตให้นำไปใช้ได้ โดยจะต้องอ้างอิงแหล่งที่มา จะต้องไม่นำไปใช้เพื่อการค้า และจะต้องไม่ดัดแปลง (CC-BY-NC-ND)
เอกสารอ้างอิง
กำจร หลุยยะพงศ์. (2559). ทฤษฎีการสื่อสารกับการพัฒนาชุมชน. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาความรู้เบื้องต้น
การสื่อสารชุมชน. (น. 1-56). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กำจร หลุยยะพงศ์. (2562). ผู้รับสาร. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาสื่อศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2, น. 1-59). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กำจร หลุลยะพงศ์. (2566). ก้าวใหม่การสื่อสารกับชุมชนศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กาญจนา แก้วเทพ. (2552). สื่อสารมวลชน: ทฤษฎีและแนวทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
กาญจนา แก้วเทพ. (2553). แนวพินิจใหม่ในสื่อสารศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
กาญจนา แก้วเทพ. (2557). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนธรรมศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
กาญจนา แก้วเทพ. (2561). การสื่อสารกับการพัฒนาศาสนาและวัฒนธรรม. ใน เอกสารประกอบการสอนชุดวิชาการสื่อสารกับการพัฒนา. (น. 1-70). นนทบุรี: สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กาญจนา แก้วเทพ, สมสุข หินวิมาน และกำจร หลุยยะพงศ์. (2560). ทฤษฎีการสื่อสารตามทัศนะของสำนักทฤษฎีวิพากษ์. ใน ประมวลสาระชุดวิชาทฤษฎีการสื่อสาร. (น. 5-91). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ขจิตขวัญ กิจวิสาละ. (2562). เนื้อหาสื่อ. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาสื่อศึกษา. (น. 1-75). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
คัลเลอร์ โจนาธาน. (2561). ทฤษฎีวรรณคดี ความรู้ฉบับพกพา (สุนันทา วรรณสินธ์ เบล, แปล). กรุงเทพฯ: บุ๊คสเคป.
จอห์น โมนาแฮน. (2563). มานุษยวิทยา ความรู้ฉบับพกพา (วิภาส ปรัชญาภรณ์, แปล). กรุงเทพฯ : บุ๊คสเคป.
พนม คลี่ฉายา. (2565). กระบวนทัศน์ทางเลือกใหม่และวิธีการวิจัยทางนิเทศศาสตร์. ใน พนม คลีฉายา (บรรณาธิการ), นิเทศศาสตร์กระบวนทัศน์ทางเลือกใหม่และวิธีวิทยาการวิจัย (น. 1-22). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ยุกติ มุกดาวิจิตร. (2564). วิวาทะมานุษยวิทยา: วิถึทฤษฎีและวิธีวิทยา. กรุงเทพฯ: สยามปริทัศน์.
วสันต์ ปัญญาแก้ว. (2560). วัฒนธรรมศึกษาเบื้องต้น. เชียงใหม่: วนิดาการพิมพ์.
วสันต์ ปัญญาแก้ว. (2564). พัฒนาการของศาสตร์สังคมวิทยา. ใน วสันต์ ปัญญาแก้ว (บรรณาธิการ), ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับสังคมวิทยา (พิมพ์ครั้งที่ 4, น. 27-56). เชียงใหม่: ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สมสุข หินวิมาน. (2560). ทฤษฎีสำนักวัฒนธรรมศึกษา. ใน ประมวลสาระชุดวิชา ปรัชญานิเทศศาสตร์และทฤษฎีการสื่อสาร (พิมพ์ครั้งที่ 2, น. 6-73). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สมสุข หินวิมาน. (2562). แนวคิดเบื้องตันเกี่ยวกับสื่อศึกษา. ใน เอกสารการสอนชุดวิชา สื่อศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 2, น. 1-47). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สมัชชา นิลปัทม์. (2559). การสื่อสารชุมชนกับการพัฒนาการเมืองชุมชน. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาความรู้เบื้องต้นการสื่อสารชุมชน (น. 1-61). นนทบุรี: สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุชาดา พงศ์กิตติวิบูลย์. (2559). การสื่อสารชุมชนกับการพัฒนาสังคมและวัฒนธรรม. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาความรู้เบื้องต้นการสื่อสารชุมชน (น. 1-50). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุภางค์ จันทวานิช. (2555). ทฤษฎีสังคมวิทยา. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรเดช โชติอุดมพันธ์. (2560). จากวัฒนธรรมศึกษาสู่วรรณกรรมวิจารณ์. ใน รื่นฤทัย สัจจพันธ์ (บรรณาธิการ), ทฤษฎีกับการวิจารณ์ศิลปะ ทัศนะของนักวิชาการไทย (น. 532-593). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นาคร.