รูปแบบเขตสังคมและวัฒนธรรมพิเศษชุมชนปกาเกอะญอฤๅษีคนต้นทะเล บ้านมอทะ-หม่องกว๊ะ ตำบลแม่จัน อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก

Main Article Content

สุวิชาน พัฒนาไพรวัลย์

บทคัดย่อ

การศึกษารูปแบบเขตสังคมและวัฒนธรรมพิเศษชุมชนปกาเกอะญอฤๅษีคนต้นทะเล บ้านมอทะ-   หม่องกว๊ะ ตำบลแม่จัน อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษามรดกทางวัฒนธรรมของชุมชนปกาเกอะญอฤๅษี คนต้นทะเลบ้านมอทะ-หม่องกว๊ะ และเพื่อศึกษารูปแบบเขตสังคมและวัฒนธรรมพิเศษของชุมชนปกาเกอะญอฤๅษี คนต้นทะเลบ้านมอทะ-หม่องกว๊ะ ตำบลแม่จัน อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ คัดเลือกกลุ่มเป้าหมายที่เป็นผู้ให้ข้อมูลครอบคลุม กลุ่มเยาวชน แม่บ้าน ผู้รู้ภูมิปัญญาด้านต่างๆ ของชุมชนรวมกันไม่น้อยกว่า 30 คนมีเงื่อนไขต้องเข้าร่วมกิจกรรมอย่างต่อเนื่อง โดยใช้เครื่องมือการเก็บข้อมูลอย่างมีส่วนร่วม ได้แก่ แผนที่ชุมชนทางกายภาพ แผนที่วัฒนธรรม และแผนที่ผู้รู้ (community Mapping) การวิเคราะห์ปฏิทินทางวัฒนธรรม (Cultural Calendar Analysis) การสนทนากลุ่ม (Focus Group Discussion) ในการศึกษาคุณค่าความหมายของมรดกทางวัฒนธรรมและการตรวจสอบข้อมูล การสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interviews) เดินศึกษาเรียนรู้พื้นที่ชุมชนจริง (Transect Walk) ในการศึกษาสภาพของพื้นที่จริงของมรดกทางวัฒนธรรม เสียงแห่งเมล็ดพันธุ์ (Voice of Seeds) ในการศึกษามติชุมชนประเด็นความต้องการอนุรักษ์ ปกป้อง สืบสานและพัฒนามรดกทางวัฒนธรรมของชุมชน และการสังเกตแบบมีส่วนร่วม (Participatory Observation) ในการศึกษารูปแบบประเพณีพิธีกรรมที่เกิดขึ้นในชุมชนและการใช้ประโยชน์มรดกทางวัฒนธรรมของชุมชน โดยมีกระบวนการตรวจสอบข้อมูลแบบทั้งสามเส้าด้านข้อมูล (Data Triangulation) และสามเส้าด้านวิธีรวบรวมข้อมูล (Methodological Triangulation) โดยใช้แนวคิดทฤษฎีเป็นกรอบแนวคิดสำหรับการอภิปรายผลและสร้างบทสรุปโดยการนำข้อสรุปย่อยที่ทำไว้มาประมวลเข้าด้วยกัน ให้เป็นชุดของคำอธิบายที่ได้เรื่องราวและเข้าใจ


          ผลการศึกษาพบมรดกทางวัฒนธรรมของชุมชนปกาเกอะญอฤๅษี คนต้นทะเลบ้านมอทะ-หม่องกว๊ะ ตำบลแม่จัน อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก ได้แก่ พืออิสิ หรือองค์ฤๅษี เป็นผู้นำสูงสุดทางทางจิตวิญญาณสวนเรียนรู้คนต้นทะเล ปรัชญาสวนคนขี้เกียจ ป่าต้นน้ำและป่าอนุรักษ์ ต่าม่าบุ๊ล่อ หรือ สำนักฤๅษี ไร่หมุนเวียน รูปแบบเกษตรกรรมยั่งยืน การไว้มวยผม อัตลักษณ์ชายผู้นับถือศรัทธาฤๅษี อัตลักษณ์การแต่งกายแบบ     ปกาเกอะญอ ป่าชุมชน ประเพณีเรียกแขกกินข้าว การทอผ้า การจักสาน ต้นบุกและมะอิ ประเพณีมาบุ๊โค๊ะ การทำบุญไหว้เจดีย์ ฤๅษี และเตาไฟ อัตลักษณ์ห้องครัวในบ้านปกาเกอะญอ หัวใจของบ้าน


          ส่วนรูปแบบเขตสังคมและวัฒนธรรมพิเศษของชุมชนปกาเกอะญอฤๅษีบ้านมอทะ-หม่องกว๊ะ พบว่าเป็นการนำมรดกทางวัฒนธรรมของชุมชนบรรจุอยู่ในเขตสังคมและวัฒนธรรมพิเศษของชุมชน แสดงให้เห็นถึงความเป็นพื้นที่เขตพิเศษที่มีทั้งพื้นที่ทางกายภาพ (Physical Space) พื้นที่ทางสังคม (Social Space) และและพื้นที่จิตวิญญาณ (Spiritual Space)  โดยมีสำนักฤๅษีเป็นเป็นพื้นที่ศูนย์กลาง (Hub) ของพื้นที่เขตพิเศษทางสังคมและวัฒนธรรมของชุมชน เนื่องจากเป็นสถานที่ที่ทำหน้าที่เป็นศูนย์ของการพบปะแลกเปลี่ยนพูดคุย เป็นพื้นที่ศูนย์รวมจิตใจเพราะเป็นที่ซึ่งองค์ฤๅษีพำนักอยู่ เป็นสถานที่ในการประกอบกิจกรรมทางวัฒนธรรมของชุมชน

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

1. คณะกรรมธิการขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศด้านสังคม สภาปฏิรูปขับเคลื่อน
การปฏิรูปประเทศ. ข้อเสนอเพื่อส่งเสริมชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์
เข้มแข็ง:กรณีกลุ่มชาติพันธุ์ชาวเล. กรุงเทพฯ: สำนักเลขาธิการ 3
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร, 2559.

2. ชัชวาลย์ ทองดีเลิศ. แนวคิดการฟื้นฟูชีวิตชุมชนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สถาบัน
พัฒนาองค์กรชุมชน, 2547.

3. ชยันต์ วรรธณภูติ. “คนเมือง: ตัวตน การผลิตซ้ำ สร้างใหม่และพื้นที่ทางสังคม
ของคนเมือง.” หน้า 33-37. ใน อนันท์ กาญจนพันธุ์ (บรรณาธิการ).
อยู่ชายขอบ มองลอดความรู้. กรุงเทพฯ: มติชน, 2549.

4. ปฐม หงษ์สุวรรณ. นานมาแล้ว มีเรื่องเล่า ตำนาน นิทาน ชีวิต. กรุงเทพฯ:
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2556.

5. ประเสริฐ ตระการศุภกร และคณะ. “นิยามและกระบวนการปฏิบัติการ เขต
พื้นที่วัฒนธรรมพิเศษในภาคเหนือตอนบนและข้อเสนอต่อแผนงาน
ต่อไป: วิถีกะเหรี่ยงกับปฏิบัติการฟื้นฟูสู่การปฏิรูป.” ใน เหลียวหลัง
แลหน้า มติครม. 3 สิงหาคม 2553. หอประชุม ศูนย์มานุษยวิทยาสิ
รินธร (องค์การมหาชน): ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)
กรุงเทพฯ, 16- 17 กุมภาพันธ์ 2558.

6. ปรีดา คงแป้น. “เขตวัฒนธรรมพิเศษชาวเล” 2556. สืบค้นเมื่อวันที่ 25 มีนาคม
2560. https://transbordernews.in.th/home/?p=3120.

7. นฤมล อรุโณทัย และคณะ. โครงการนาร่องอันดามัน และหน่วยวิจัยชน
พื้นเมืองและทางเลือกการพัฒนา สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย และมูลนิธิเพื่อนชนเผ่า. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยา
สิรินธร, 2558.

8. แนวนโยบายและหลักปฏิบัติในการฟื้นฟูวิถีชีวิตชาวกะเหรี่ยง. กรุงเทพฯ: โรง
พิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2554

9. มาลี สิทธิเกรียงไกร. “พื้นที่เขตวัฒนธรรมพิเศษตามมติครม.” รายงานประจำ
ปี 2555-2556. ศูนย์ศึกษาชาติพันธุ์และการพัฒนา: วนิดาการพิมพ์,
3 สิงหาคม 2556.

10. ยศ สันตสมบัติ. อำนาจ พื้นที่ และอัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ การเมืองวัฒนธรรม
ของรัฐชาติในสังคมไทยภาคเหนือ. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิริน
ธร, 2551.

11. วุฒินันท์ แท่นนิล. “การสร้างพื้นที่ทางสังคมเพื่อหลีกหนีความเป็นชายของ
ของคนพลัดถิ่น ชุมชนกะเหรี่ยงพลัดถิ่น ตำบลบ้านคา อำเภอบ้าน
คา จังหวัดราชบุรี.” วิทยานิพนธ์, ศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการ
จัดการภาครัฐและภาคเอกชน มหาวิทยาลัยศิลปกร, 2551.

12. ศูนย์พัฒนาและสงเคราะห์ชาวเขาจังหวัดแม่ฮ่องสอน. ข้อมูลชาวเขา:
แม่ฮ่องสอน. ม.ป.ท.: ศูนย์พัฒนาสังคมหน่วยที่ 43, 2548.

13. สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. “บูรณาการแก้ไขปัญหาชาวเล
สู่การปฏิรูปประเทศ”. เอกสารการประชุมสัมมนาเชิงวิชาการ, ศูนย์
มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) กรุงเทพมหานคร, 10 - 11
พฤศจิกายน 2557.

14. สุรจิต สดศรีสายชล. “คุณค่าความหมายของพิธีกรรมมาบุโค๊ะ บ้านมอ
ทะ อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก.” วิทยานิพนธ์, ศิลปศาสตร์บัณฑิต
สาขาการจัดการภูมิวัฒนธรรม วิทยาลัยโพธิวิชชาลัย มหาวิทยาลัย
ศรีนครินทรวิโรฒ, 2557.

15. สุวิชาน พัฒนาไพรวัลย์. “การศึกษากระบวนการมีส่วนร่วมในการจัดทำ
พิพิธภัณฑ์เชิงนิเวศชุมชนเผ่าพื้นเมืองปกาเกอะญอ จังหวัดตาก.”
วิทยานิพนธ์, ดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2559.

16. อภินันท์และกัญญานาฏ. “การขับเคลื่อนโยบายฟื้นฟูวิถีชีวิตชาว
กะเหรี่ยง.” เอกสารประกอบการสัมมนา. ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร
กรุงเทพมหานคร, 2558.

17. โอปอล์ ประภาวดี. “ร้านน�้าชา: พื้นที่ของคนเมืองจังหวัดนครศรีธรรมราช กรณี
ศึกษาเขตเทศบาลเมืองนครศรีธรรมราช.” วิทยานิพนธ์, ศิลปศาสตร์
มหาบัณฑิต สาขาวิชามานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยศิลปกร, 2547.

18. Davis Peter. “New Museologies and the Ecomuseum.” In the
Ash-gate Research Reader in Heritage and Identity, p.
397–414. Brian Grahamand and Peter Howard. Alderhot:
Ashgate, 2007.

19. Jennifer et al., “Local Renewables for Local Place?” In Making
Sense of Place Multidisciplinary Perspectives. Ian convery.
2nd ed. The International Center for Cultural & Heritage
Studies Newcastle University, 2014.

20. Lois Mansfeld. “Hill Farming Identities and Connection to place.”
In Making Sense of Place Multidisciplinary Perspectives. Ian
convery. 2nd ed. The International Center for Cultural &
Heritage Studies Newcastle University, 2014.

21. Rivard René. “Eco museums in Quebec Museum.” Sustainable
development in a World Heritage Area: The Ha Long Bay
Ecomuseum, 1985. Schwartz 37, 4 (April 2001): 202–205.

22. Vincent O’Brien et al., “Place Culture and Everyday Life in Kyrgyz
Villages.” In Making Sense of Place Multidisciplinary Perspectives. Ian convery. 2nd ed. The International Center
for Cultural & Heritage Studies Newcastle University, 2014.

บุคคลานุกรม
1. ขวัญชีวัน บัวแดง. สัมภาษณ์โดย สุวิชาน พัฒนาไพรวัลย์, สัมภาษณ์ทาง
โทรศัพท์, 14 เมษายน 2559.

2. สมหมาย ทรัพย์รังสิกุล. สัมภาษณ์โดย สุวิชาน พัฒนาไพรวัลย์, บ้านหม่องกว๊ะ
ตำบลแม่จัน อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก, 20 มีนาคม 2559.

3. โอภาส เมฆามรกต. สัมภาษณ์โดย สุวิชาน พัฒนาไพรวัลย์, บ้านหม่องกว๊ะ
ตำบลแม่จัน อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก, 20 มีนาคม 2559.

4. ประวัติ ศรีกนกสายชล. สัมภาษณ์โดย สุวิชาน พัฒนาไพรวัลย์, บ้านหม่องกว๊ะ
ตำบลแม่จัน อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก, 20 มีนาคม 2559.

5. พินิจ ดรรชนีนำชัย. สัมภาษณ์โดย สุวิชาน พัฒนาไพรวัลย์, บ้านมอทะ ตำบล
แม่จัน อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก, 21 มีนาคม 2559.

6. จอดาพอ สำราญเปรมปรี. สัมภาษณ์โดย สุวิชาน พัฒนาไพรวัลย์, บ้านมอทะ
ตำบลแม่จัน อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก, 21 มีนาคม 2559.

7. แป้แฮ ศรีโสภาสาคร. สัมภาษณ์โดย สุวิชาน พัฒนาไพรวัลย์, บ้านมอทะ ตำบล
แม่จัน อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก, 21 มีนาคม 2559.