พัฒนาการทางวัฒนธรรมของเมืองโบราณเวียงละกอน: ข้อมูลใหม่จากการขุดค้นทางโบราณคดีที่วัดปงสนุกเหนือ

บทคัดย่อ

งานวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพัฒนาการทางวัฒนธรรมของเมืองโบราณเวียงละกอนที่ตั้งอยู่ทางใต้ของ
เมืองโบราณเขลางค์นคร ผลการศึกษาพบว่าเมืองโบราณเวียงละกอนมีการอยู่อาศัย 2 ระยะ คือ ระยะแรก กำหนดอายุจากโบราณวัตถุที่พบได้ราวพุทธศตวรรษที่ 21 ระยะที่สอง เป็นชั้นกิจกรรมในสมัยพุทธศตวรรษที่ 24 เป็นต้นมา โบราณวัตถุที่ขุดพบสามารถจำแนกออกเป็น 4 กลุ่ม คือ (1) ภาชนะดินเผา สามารถสันนิษฐานถึงแหล่งผลิตของภาชนะดินเผาได้ 4 แหล่งด้วยกัน คือ แหล่งเตาสันกำแพง แหล่งเตาวังเหนือ-เวียงกาหลง แหล่งเตาลำปาง และแหล่งเตาในท้องถิ่น นอกจากนี้ยังพบชิ้นส่วนเครื่องถ้วยจีนเขียนลายสีน้ำเงิน ผลิตจากกลุ่มเตาจิ่งเต๋อเจิ้น มณฑลเจียงซี สมัยราชวงศ์หมิง (2) เครื่องมือเครื่องใช้ทำจากดินเผา ได้แก่ เบี้ยดินเผา และลูกกระสุนดินเผา (3) เครื่องมือเครื่องใช้ทำจากหิน ได้แก่ กระดานหินชนวน และหินลับ (4) ชิ้นส่วนประกอบสถาปัตยกรรม ได้แก่ ตะปู และกระเบื้องมุงหลังคา โบราณวัตถุที่พบ แสดงความสัมพันธ์กับชุมชนโบราณในเขตลุ่มแม่น้ำวังตอนบนและชุมชนโบราณในเขตแอ่งที่ราบเชียงใหม่-ลำพูน