รักษ์วงศ์พงไพร: นาฏกรรมสร้างสรรค์จากต้นทุนทรัพยากรธรรมชาติ และศิลปวัฒนธรรมอีสาน
คำสำคัญ:
รักษ์วงศ์พงไพร, นาฏกรรมสร้างสรรค์, นาฏกรรมพื้นบ้านอีสาน, ทรัพยากรธรรมชาติบทคัดย่อ
บทความวิจัยสร้างสรรค์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ในการสร้างสรรค์ผลงานทางนาฏกรรมเพื่อสร้างความตระหนักรู้การอนุรักษ์และประยุกต์ใช้ทรัพยากรธรรมชาติและภูมิปัญญาวัฒนธรรมอีสาน ชุดรักษ์วงศ์พงไพร ดำเนินการด้วยวิธีวิจัยเชิงคุณภาพและวิจัยเชิงสร้างสรรค์ทางสุนทรียะ พื้นที่ดำเนินงานคืออุทยานแห่งชาติภูผาม่าน โรงเรียนภูผาม่านและชุมชนบ้านเซินเหนือ อำเภอภูผาม่าน จังหวัดขอนแก่น ผลการวิจัยพบว่าการสร้างสรรค์นาฏกรรมจากแรงบันดาลใจและการสำรวจรายชื่อพืชพันธุ์ธรรมชาติที่ปรากฏในวรรณกรรมพื้นบ้านอีสาน สร้างสรรค์และนำเสนอในรูปแบบนาฏกรรมพื้นบ้านอีสานสร้างสรรค์ที่ประกอบสร้างขึ้นใหม่ตามจินตนาการจำลองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในป่า แบ่งเป็น 3 ช่วงการแสดง ได้แก่ 1. “ชมไพร” มุ่งสร้างความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับชื่อพันธุ์พืช 2. “ไขโรค” มุ่งสร้างความรู้เกี่ยวกับประโยชน์ของทรัพยากรธรรมชาติ และ 3. “ปกปัก” มุ่งสร้างจิตสำนึกในการรักษาทรัพยากรธรรมชาติ สาระหลักของการแสดงมุ่งเสนอประโยชน์ใช้สอยและการตระหนักรู้สงวนรักษาทรัพยากรธรรมชาติและภูมิปัญญาท้องถิ่น องค์ประกอบการแสดง ได้แก่ ผู้แสดงแบ่งออกตามโครงสร้างของละครและศิลปะหมอลำ ได้แก่ ตัวพระ ตัวนาง ตัวเบ็ดเตล็ด ได้แก่ นางสนม ทหาร นายพราน และฤษี ดนตรีและเพลงใช้ทำนองเพลงอัตลักษณ์วัฒนธรรมหมอลำจังหวัดขอนแก่นที่เกี่ยวข้องกับป่าไม้ เช่น ทำนองกาเต้นก้อนเดินดง ทำนองเดินขอนแก่น ทำนองชมดง และประดิษฐ์เครื่องแต่งกายที่ประยุกต์ใช้วัสดุจากธรรมชาติและผ้าอัตลักษณ์ชุมชน เผยแพร่ผลงานและประเมินผลก่อนและหลังชมการแสดง และจัดกิจกรรมการถ่ายทอดองค์ความรู้ผลงานสร้างสรรค์ให้กับสถานศึกษาเพื่อใช้ประโยชน์ส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศธรรมชาติและศิลปะวัฒนธรรมของอำเภอภูผาม่าน จังหวัดขอนแก่น
เอกสารอ้างอิง
กรุณา จันทุม และ กัลยารัตน์ กำลังเหลือ. (2560). การรักษาโรคด้วยสมุนไพรและตำรายาโบราณของหมอพื้นบ้าน. วารสารการแพทย์และวิทยาศาสตร์สุขภาพ. 24(2) น. 48-57.
ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์. (2565). การวิเคราะห์สมุนไพรที่ปรากฏในเอกสารใบลาน. วารสารช่อพะยอม. 33(2) น. 61-80.
นรีรัตน์ พินิจธนสาร และอภิโชติ เกตุแก้ว. (2566). โมหินี: มายาแห่งวิษณุ. วารสารศิลปกรรมสารมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 16(1) น. 124-140.
บุญเลิศ สดสุชาติ. (2553). มานุษยวิทยาสุขภาพ. โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮ้าส์.
ปิยาภรณ์ แสนศิลา และปรกช จิตต์อำมาตย์. (2565). การปริวรรตตำรายาสมุนไพรที่ปรากฏในคัมภีร์ใบลานอีสาน: กรณีศึกษาคัมภีร์ใบลานของหมอพื้นบ้านพิมพ์ แก้ววิเศษ ผูกที่ 2. วารสารหมอยาไทยวิจัย. 8(2) น. 147-159.
พรรัตน์ ดำรุง. (2557). ละครประยุกต์ การใช้ละครเพื่อการพัฒนา. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รักษ์สินี อัครศวะเมฆ. (2566). การเคลื่อนไหวร่างกายจากเทคนิคปฏิภาณทางนาฏศิลป์. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 25(1) น. 72-85.
วรินทร์ลดา สืบดี และพระครูธรรมธรบุญเที่ยง ลักษณ์พลวงศ์. (2564). กระบวนทัศน์ใหม่ในการขับเคลื่อนเครือข่ายภาคประชาชนเพื่อจัดการทรัพยากรธรรมชาติในท้องถิ่น. วารสารบัณฑิตแสงโสมคำ. 6(2) น. 365-378.
สุกัญญา สมไพบูลย์. (2564). กระบวนการสร้างสรรค์การแสดงจากการผสมผสานทางวัฒนธรรมระหว่างละครพื้นบ้านไทยกับละครบริทิชแพนโท. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. 29(3) น. 129-151.
สุธีร์พงษ์ ศรีวิราช, ปรารภ แก้วเศษและไพรัช ถิตย์ผาด. (2562). บวชป่า: การใช้ภูมิปัญญาพื้นบ้านในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ในชุมชนภาคเหนือผ่านพิธีกรรมบวชป่า. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. 10(1) น. 121-144.
สุรพล วิรุฬห์รักษ์. (2547). หลักการแสดงนาฎยศิลป์ปริทรรศน์. (พิมพ์ครั้งที่ 3). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสาวณิต วิงวอน. (2552). ละครไทยในมุมมองของนักวรรณคดี. ละคร ระคน ตัวตน มนุษย์: วรรณกรรมกับนาฏกรรมศึกษา. Unimex International.
อิสระ อินทร์ยา และเค็น เทย์เลอร์. (2558). ภูมิทัศน์วัฒนธรรมกับภูมิปัญญาในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของชาวภูไท. วารสารรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์. 4(2) น. 57-81.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 พงศธร ยอดดำเนิน

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ของบทความเป็นของเจ้าของบทความ บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นทัศนะของผู้เขียน
กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่รับผิดชอบต่อบทความนั้น


