DECORATIVE ORNAMENTS OF PAINTINGS AND SCULPTURES IN CHAO PHRAYA ABHAIBHUBEJHR BUILDING

Authors

  • BURACHALERM YOMNAGE Faculty of Fine and Applied Arts, Chulalongkorn University
  • JEERAWAN SANGPETCH Faculty of Fine and Applied Arts, Chulalongkorn University

Keywords:

Decorative Ornaments, Architecture, Chao Phraya Abhaibhubejhr

Abstract

The objective of this research is to study the pattern, development, background, technical process, and symbolic meaning of the decorative painting patterns of Chao Phraya Abhai Abhaibhubejhr building in Prachinburi. The study method was derived from the principles of European architectural decoration as well as the comparison of the decorative patterns of European architecture in Thailand, particularly on the age specification. Moreover, the understanding of the decorative system, related to the building context is also included in the research. According to the study, the decorative patterns in the Chao Phraya Abhaibhubejhr building were found that they closely correlate to the decorative motifs of contemporary European buildings in Thailand. It is not only the forms but also the craftsmanship methods. For instance, Praya Srithammathirat Residence, has fruits and plant patterns in decorative paintings such as grapes and grape leaves, which also appear in the first-floor hallway of the Chao Phraya Abhaibhubejhr building. This connection demonstrates the similarities in the interior, architecture, and painting techniques. Using the stencil technique is a model for creating patterns on painting, by stamping and also painting to make the pattern appears in the desired area.

Most of the decorative paintings of Chao Phraya Abhaibhubejhr's house are Victorian floral stencil patterns. On the second floor, the floral pattern above the arch of the chamber room has the Art Nouveau pattern which was created with the stencil technique. In addition, the herb's patterns also appear on the decorative sculpture of the building’s gable which Chao Phraya Abhaibhubejhr was particularly interested in. Lastly, it was one of the starting points that influenced the transformation of the building to become the present Chao Phraya Abhaibhubejhr Hospital.

References

Bhirasri, Silpa. Silpasongkroh (Art Guidbook). Bangkok: Rungruangtham, 1957.

ศิลป์ พีระศรี. ศิลปสงเคราะห์. กรุงเทพฯ : รุ่งเรืองธรรม, 2500.

Calloway, Stephen. The elements of style: an encyclopedia of domestic architectural detail. London: Mitchell Beazley Publishing, 1992.

Chansongsaeng, Weerasak. Chao Phraya Abhaibhubejhr (Chum), the last governor of Battambang under Siamese rule. Bangkok: Gypsy, 2014.

วีระศักดิ์ จันทร์ส่งแสง. เจ้าพระยาอภัยภูเบศร (ชุ่ม) เจ้าเมืองพระตะบองคนสุดท้ายใต้การปกครองสยาม. กรุงเทพฯ : ยิปซี, 2557.

Chukaew, Parinya. Phraya Si Thammathirat Building Book. Bangkok: Plus Press, 2014.

ปริญญา ชูแก้ว. หนังสือเรือนพระยาศรีธรรมาธิราช. กรุงเทพฯ : พลัสเพรส, 2557.

Dara Rasamee, Bond of love in Two Lands, Commemorative for the opening ceremony of the Dara Pirom Palace Museum on December 9, 1999. Bangkok: Chulalongkorn University Printing House, 1999.

ดารารัศมี สายใยรักสองแผ่นดิน ที่ระลึกเนื่องในพิธีเปิดพิพิธภัณฑ์พระตำหนักดาราภิรมย์ 9 ธันวาคม 2542. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2542.

His Royal Highness Prince Dara Rasamee. Chiang Mai: Within Design, 2009.

พระราชชายา เจ้าดารารัศมี. เชียงใหม่ : วิทอินดีไซน์, 2552.

House of Abhayavongsa book preparation committee. House of Abhayavongsa. Bangkok: TCG Printing, 2006.

คณะกรรมการจัดทำหนังสือสกุลอภัยวงศ์. สกุลอภัยวงศ์. กรุงเทพฯ : ทีซีจี พริ้นติ้ง, 2549.

Meyer, Franz Sales. A Handbook Of Ornament. New York: The Architectural Book Publishing, 1900.

Office of Fine Arts No. 5, Prachin Buri and Office of Architecture, Fine Arts Department. Report on mural conservation inside the Chao Phraya Abhaibhubejhr building.

สำนักศิลปากรที่ 5 ปราจีนบุรี และ สำนักสถาปัตยกรรม กรมศิลปากร. รายงานการอนุรักษ์จิตรกรรมฝาผนังภายในอาคารเจ้าพระยาอภัยภูเบศร.

Pitakkhoonlabha, Rattanabhon. “The architecture of Abhaibhubejhr Building, Prachin Buri.” Master thesis, Silapakorn University, 2014.

รัตนภณ พิทักษ์กุลภา. “สถาปัตยกรรมของตึกเจ้าพระยาอภัยภูเบศร จังหวัดปราจีนบุรี.” วิทยานิพนธ์ระดับปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2557.

Secretariat of the Prime Minister, Office of the Spokesperson, Strategy and Public Relations Plan Group. Royal seal. Bangkok: Amarin, 1995.

สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี สำนักโฆษก กลุ่มยุทธศาสตร์และแผนการประชาสัมพันธ์. พระราชลัญจกร. กรุงเทพฯ : อมรินทร์, 2538.

Sinsaior, Kwanruen. “Efficacy study of antioxidant activity of betel nut crude extracts.” Master thesis, Valaya Alongkorn Rajabhat University, 2011.

ขวัญเรือน สินสายออ. “การศึกษาประสิทธิภาพของสารสกัดหยาบจากหมากที่มีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระ.” วิทยานิพนธ์ระดับปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์, 2554.

Thepsingh, Panya and Wut Wattanasin. Decorative patterns on the facades of Sino Portuguese buildings in Phuket. Research report, Prince of Songkla University, 2004.

ปัญญา เทพสิงห์ และ วุฒิ วัฒนสิน. ลวดลายตกแต่งหน้าอาคารชิโน-ปอร์ตุกีสในจังหวัดภูเก็ต. รายงานวิจัย, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 2547.

The Sherwin-Williams Co. Stencils and stencil materials. Cleveland: The Sherwin-Williams Co., 1910.

Weerasilchai, Sansanee. Words tell History. Bangkok: Matichon, 2013.

ศันสนีย์ วีระศิลป์ชัย. วาทะเล่าประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ : มติชน, 2556.

Wilson, Eva. 8000 years of ornament: an illustrated handbook of motifs. London: British Museum Press, 1994.

Downloads

Published

2023-08-24

Issue

Section

บทความวิจัย | Research Article