Graphic Design by Anti-Realism Concept for Creative District: A Case of Charoenkrung District
Keywords:
Graphic Design, Anti-realism, Identity, Creative District, Charoenkrung DistrictAbstract
The study of graphic design by anti-realism concept for creative district: a case study of Chareonkrung district was processed with the purposes to 1. make a research for finding the design elements of graphic design that are consistent with the concept of anti-realism theory 2. find the identity of creative area Chareonkrung district and be applicable to the graphic design under the anti-realism concept in Charoenkrung district area. To find out the graphic design elements which are consistent with the anti-realism concept, the author had used the research methodology through the documentary research, experts interviewing and data analyzing. The findings revealed that the elements of graphic design consisting with anti-realism concept were as follows A: 1. the sign of index and symbol including the level of human perception at the level of communication 2. the logo type Name only mark, Initial letter mark, Allusive mark,
Abstract mark, Name symbol mark 3. Nearly complete picture according to the law of Gestalt’s and the law of organization 4. Dots, lines and all kinds of shapes 5. Language and Abstract shape 6. Neutral space and Ambiguous space 7. Using complementary colors, split complementary colors and triadic color scheme 8. Breaking the law of language grammatical correctness. To find out the identity of Charoenkrung area, the researcher had reviewed the concerning literature and used the research tools by the documentary research, the questionnaire technique by collecting the samples group from the research area and analyzing the data. The research finding indicated that the identity of Chareondrung district is composed of the cultural mixture among three main religions including Mahayan Buddism, Roman Catholic Church and Islam. The representative of these beliefs are “Dragon Temple Kamalawat, Assumption Cathedral and Haroon Mosque.” Finally, the researcher had designed Charoenkrung district logo prototype by using elements of graphic designing that are consistent with the concept of anti-realism theory to show the possibility of Charoenkrung identity design which include environmental graphic design.
References
กิ่งแก้ว ทรัพย์พระวงศ์. จิตวิทยาทั่วไป. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, 2554.
เกร็กก์ เบอร์รีแมน. ออกแบบกราฟิค : Graphic design = Notes on graphic design and visual Communication. กรุงเทพฯ : อีแอนด์ไอคิว, 2545.
โกสินทร์ รัตนประเสริฐ. สิ่งแรกในสยาม. กรุงเทพฯ : ยิปซี กรุ๊ป, 2555.
จรัญ มะลูลีม. ISLAMOPHOBIA. กรุงเทพฯ : มติชม, 2559.
ชลูด นิ่มเสมอ. องค์ประกอบของศิลปะ. กรุงเทพฯ : อมรินทร์, 2557.
ทนงจิต อิ่มสำอาง. “การพัฒนารูปแบบมาตรฐานงานออกแบบเรขศิลป์เพื่อสภาพแวดล้อมสำหรับเมืองสร้างสรรค์.” วิทยานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2560.
ไนเจล วอร์เบอร์ตัน. ปรัชญา : ประวัติศาสตร์สายธารแห่งปัญญา. กรุงเทพฯ : บุ๊คสเคป, 2561.
ประยงค์ แสนบุราณ. ปรัชญาอินเดีย. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์, 2547.
พงศ์ธร หิรัญพฤกษ์. เครื่องหมายกับความหมาย. กรุงเทพฯ : คัดสรรดีมาก, 2559.
พรรณี วิรุณานนท์. การออกแบบเกี่ยวกับบรรณาธิการ Editorial Design. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, 2556.
มัทนี รัตนิน. ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับศิลปะการกำกับการแสดงละคอนเวที. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2546.
มรรยาท พงษ์ไพบูลย์, “สารคดีโทรทัศน์ที่ใช้ภาพแนว Anti-realism กับการรับรู้ความหมายและสุนทรียะของ ผู้ชม.” วิทยานิพนธ์ระดับปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2544.
รัชพล ธรรมวัฒนะ. “ข้อโต้แย้งเรื่องการแสดงให้เห็นได้ของปฏิสัจนิยมทางอรรถศาสตร์.” วิทยานิพนธ์ระดับปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2560.
วุฒิ วัฒนสิน. ประวัติศาสตร์ศิลปะ. กรุงเทพมหานคร : สิปประภา, 2552.
ศุภกรณ์ ดิษฐภัณฑ์. ประวัติศาสตร์การออกแบบกราฟิก. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,
สดใส พันธุมโกมล. ปริทัศน์ศิลปการละคร. กรุงเทพฯ : โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2558.
สำนักนายกรัฐมนตรี. แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560–2564. กรุงเทพฯ : สำนักนายกรัฐมนตรี, 2560.
ส. พลายน้อย. เล่าเรื่องบางกอก ฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ : พิมพ์คำสำนักพิมพ์, 2555.
โสรัจจ์ หงศ์ลดารมภ์. “ไมเคิลดัมเมทท์กับสัจนิยมและปฏิสัจนิยม.” https://philoflanguage.wordpress.com.
เหลาจื่อ. วิถีแห่งเต๋า. กรุงเทพฯ : โอเพ่น โวไซตี้, 2562.
อารยะ ศรีกัลยาณบุตร. การออกแบบตราสัญลักษณ์. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2541.
อลิษา ลิ้มไพบูลย์. “ศิลปะอิสลามเจริญกรุง.” https://readthecloud.co/walk-islamic-art-trip/.
Gombrich, E.H. The Story of Art. กรุงเทพมหานคร : เดอะเกรทไฟน์อาร์ท, 2560.
TCDC. TCDC Outlook 03. กรุงเทพฯ : TCDC, 2560.
Wong, Wucius. Principles of Form and Design. New York: John Wiley & Sons Inc, 1993.
Downloads
Published
Issue
Section
License
ลิขสิทธิ์ของบทความเป็นของเจ้าของบทความ บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นทัศนะของผู้เขียน
กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่รับผิดชอบต่อบทความนั้น