เปรียบเทียบผลของการฝึกด้วยจักรยานแบบปั่นอยู่กับที่ ลู่วิ่งกล และเครื่องเดินอากาศอเนกประสงค์ ที่มีต่อความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุด ในนักกีฬาบาสเกตบอล มหาวิทยาลัยทักษิณ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลของการฝึกด้วยจักรยานแบบปั่นอยู่กับที่ ลู่วิ่งกล และเครื่องเดินอากาศอเนกประสงค์ที่มีต่อความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุดในนักกีฬาบาสเกตบอล มหาวิทยาลัยทักษิณ กลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตสาขาวิชาพลศึกษาและสุขศึกษา ที่เป็นนักกีฬาบาสเกตบอลของมหาวิทยาลัยทักษิณ เพศชาย อายุระหว่าง 18–23 ปี จำนวน 40 คน แบ่งเป็น 4 กลุ่มเท่าๆ กัน กลุ่มละ 10 คน โดยการสุ่มอย่างง่าย (Simple Random Sampling) กลุ่มตัวอย่างฝึกตามโปรแกรมที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น ควบคุมระดับความหนักในการออกกำลังกายด้วย Heart Rate Monitor (Polar H10, Finland) ที่ระดับ 70-80% ของอัตราการเต้นของหัวใจสูงสุด ทดสอบการใช้ออกซิเจนสูงสุดด้วยแบบทดสอบวิ่งเพิ่มระยะความเร็ว (Multistage Fitness Test) เปรียบเทียบก่อนการฝึกและหลังการฝึกตามโปรแกรมครบ 8 สัปดาห์ด้วยการทดสอบ Paired t-test และเปรียบเทียบผลของการใช้ออกซิเจนสูงสุดภายหลัง 8 สัปดาห์ระหว่างกลุ่ม โดยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-Way Analysis of Variance) หากพบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติจะทำการทดสอบค่าความแตกต่างระหว่างค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วยวิธีของแอลเอสดี (LSD) กำหนดความแตกต่างอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
ผลการวิจัยพบว่า ความสามารถสูงสุดในการใช้ออกซิเจน (VO2max) ทั้ง 4 กลุ่มมีความแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยการฝึกด้วยโปรแกรมวิ่งบนลู่วิ่งกลมีการใช้ออกซิเจนสูงสุด (45.96±3.61 mL/kg/min) รองลงมาคือการฝึกด้วยโปรแกรมวิ่งบนเครื่องเดินอากาศอเนกประสงค์ (43.93±3.84 mL/kg/min) และฝึกด้วยโปรแกรมการปั่นจักรยานแบบปั่นอยู่กับที่ (41.36±2.36 mL/kg/min) ตามลำดับ ดังนั้นประโยชน์ที่ได้จากการวิจัยในครั้งนี้สามารถนำไปประยุกต์ใช้และพัฒนาความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุดในนักกีฬาบาสเกตบอลของมหาวิทยาลัยทักษิณได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ในกรณีที่กองบรรณาธิการ หรือผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งได้รับเชิญให้เป็นผู้ตรวจบทความวิจัย หรือ บทความทางวิชาการมีความเห็นว่าควรแก้ไขความบกพร่อง ทางกองบรรณาธิการจะส่งต้นฉบับให้ ผู้เขียนพิจารณาจัดการแก้ไขให้เหมาะสมก่อนที่จะลงพิมพ์ ทั้งนี้ กองบรรณาธิการจะยึดถือความคิด เห็นของผู้เชี่ยวชาญเป็นเกณฑ์
เอกสารอ้างอิง
American College of Sports Medicine. (2006). Guidelines for Exercise Testing and Prescription. 4th ed. Philadelphia: Lea & Febiger.
Chaipatpreecha, N. (2010). Effect of proprioceptive training on agility and balance in soccer players. Journal of sports science and health, 11(2), 54-64.
Crisafulli, A., Melis, F., Tocco, F., Laconi, P., Lai, C., & Concu, A. (2002). External mechnical work versus oxidative energy consumption ratio during a basketball field test. The Journal of Sport Medicine and Physical Fitness, 42(4), 409-417.
Fernandez-Fernandez, J., Zimek, R., Wiewelhove, T., & Ferrauti, A. (2012). High-intensity interval training vs. repeated-sprint training in tennis. The Journal of Strength & Conditioning Research, 26(1), 53-62.
Foster, C., Farland, C. V., Guidotti, F., Harbin, M., Roberts, B., Schuette, J., Porcari, J. P. (2015). The effects of high intensity interval training vs steady state training on aerobic and anaerobic capacity. Journal of sports science & medicine, 14(4), 747.
Hoffman, J. R. (2003). Physiology of basketball. In D.B. McKeag (Ed.), Basketball (pp. 12-24). Oxford: Blackwell Science
Whyte, G. (2006). The physiology of training and the environment. The Physiology of Training: Advances in Sport and Exercise Science series, 163.
เกริกวิทย์ พงศ์ศรี, อมรพันธ์ อัจจิมาพร และสุภาภรณ์ ศิลาเลิศเดชกุล. (2558). การฝึกความแข็งแรงควบคู่กับความอดทนสำหรับนักกีฬาประเภทที่มีการแข่งขันแบบหนักสลับช่วง. วารสารคณะพลศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 18 (2), 1-15.
ชวพงษ์ เมธีธรรมวัฒน์, ธีรพันธ์ สังข์แก้ว, นำโชค บัวดวง. (2566). ผลของการออกกำลังกายด้วยความหนักระดับสูงที่มีต่อการใช้พลังงานระบบแอโรบิก และแอนแอโรบิกในนักกีฬาบาสเกตบอล มหาวิทยาลัยทักษิณ, วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ. 23(1), 148-156.
ชาญชัย สุขสุวรรณ์. (2561). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการวิจัย การประเมินความสามารถของร่างกายนักกีฬายูโดทีมชาติไทย (ชุดซีเกมส์ ปี 2013), สถาบันวิจัย มหาวิทยาลัยรังสิต
ถาวร กมุทศรี. (2560). การเสริมสร้างสมรรถภาพทางกาย. กรุงเทพฯหจก. มีเดีย เพรส.
มาริสา ภูมิภาค ณ หนองคาย; และ ฉัตรตระกูล ปานอุทัย. (2560). ผลของการออกกำลังกายในห้องระบบจำลองสภาวะอากาศบนที่สูงที่มีต่อปริมาณการใช้ออกซิเจนสูงสุดในนักกีฬาของสถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตสุพรรณบุรี. ศรีวนาลัยวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. 7(2): 104-115.
สนธยา สีละมาด. (2560). หลักการฝึกกีฬาสำหรับผู้ฝึกสอนกีฬา (พิมพ์ครั้งที่5). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
สุรเชษฐ ขวัญใน. (2563). ผลของการออกกำลังกายด้วยการเต้นแอโรบิกกับการออกกำลังกายด้วยจักรยานที่มีต่ออัตราการใช้ออกซิเจนสูงสุด. วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี การกีฬา. 20(1): 51-61.
