ปัญหาและความต้องการจำเป็นในการจัดการเรียนการสอนอ่านวรรณกรรมเชิงวิเคราะห์ ของนักศึกษาครูโปรแกรมวิชาภาษาไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาปัญหาการจัดการเรียนการสอนอ่านวรรณกรรมเชิงวิเคราะห์ของนักศึกษาครูภาษาไทย 2) เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นเพื่อสร้างเสริมการจัดการเรียนการสอนอ่านวรรณกรรมเชิงวิเคราะห์ของนักศึกษาครูภาษาไทย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้มี 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ 1 คืออาจารย์ผู้สอน จำนวน 5 ท่าน, ครูพี่เลี้ยง 9 ท่าน และนักศึกษาที่ผ่านการฝึกประสบการณ์วิชาชีพ จำนวน 60 คน กลุ่มที่ 2 คือ นักศึกษาที่ฝึกประสบการณ์วิชาชีพในปีการศึกษา 2566 จำนวน 50 คน โดยใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง สถิติที่ใช้ในการวิจัยข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย, ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน, ค่าดัชนี PNI_Modified ผลการวิจัยพบว่า ปัญหาในด้านความสามารถในการอ่านวรรณกรรมเชิงวิเคราะห์ของนักศึกษามีปัญหาอยู่ในระดับปานกลาง (M = 3.07, S = 1.01) และมีความต้องการจำเป็นอยู่ในระดับที่ต้องพัฒนาอย่างเร่งด่วน (PNI_Modified = 0.51) ซึ่งสามารถสรุปต้นเหตุของปัญหาได้ 3 ประการ คือ 1) นักศึกษามีความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการวิเคราะห์เนื้อเรื่องไม่มากพอ 2) นักศึกษาไม่ทราบทฤษฎีและหลักการในการอ่านเชิงวิเคราะห์ และ 3) นักศึกษาไม่สามารถวิเคราะห์เรื่อง บทอ่าน หรือวรรณกรรมที่มีเนื้อหายาวและซับซ้อนได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งอาจเป็นเพราะการขาดแรงบันดาลใจหรือเป้าหมายในการอ่าน ส่วนปัญหาด้านการจัดการเรียนการสอนอ่านวรรณกรรมเชิงวิเคราะห์ของนักศึกษามีปัญหาอยู่ในระดับปานกลาง (M = 3.03, S = 1.07) และมีความต้องการจำเป็นอยู่ในระดับที่ต้องพัฒนาอย่างเร่งด่วน (PNI_Modified = 0.50) โดยทั้ง 2 ประเด็นสามารถเรียงลำดับด้านที่มีปัญหาและมีความต้องการจำเป็นในการพัฒนาได้ ดังนี้ 1) ด้านการวางแผนการจัดการเรียนการสอน ซึ่งมีปัญหาอยู่ในระดับปานกลาง (M = 3.42, S = 0.98) โดยต้องพัฒนาอย่างเร่งด่วน (PNI_Modified = 0.69) เพราะนักศึกษาไม่สามารถวางแผนและเขียนแผนการจัดการเรียนการสอนได้อย่างมีประสิทธิภาพ, 2) ด้านการวิเคราะห์หลักสูตร ซึ่งมีปัญหาอยู่ในระดับปานกลาง (M = 3.29, S = 0.90) โดยต้องพัฒนาอย่างเร่งด่วน (PNI_Modified = 0.55) เพราะนักศึกษายังไม่เข้าใจและไม่สามารถวิเคราะห์หลักสูตรได้อย่างถูกต้อง รวมถึงยังมีความสับสนในการประยุกต์ใช้หลักสูตรฯ ทั้งการกำหนดตัวชี้วัดและการกำหนดเนื้อหา, 3) ด้านการวัดและการประเมินผล ซึ่งมีปัญหาอยู่ในระดับปานกลาง (M = 3.10, S = 1.06) โดยต้องพัฒนาอย่างเร่งด่วน (PNI_Modified = 0.52) เพราะนักศึกษายังไม่สามารถเลือกใช้วิธีการวัดและประเมินผลที่เหมาะสมกับตัวชี้วัดและจุดประสงค์เชิงพฤติกรรมได้ และ 4) ด้านการวัดและการประเมินผล ซึ่งมีปัญหาอยู่ในระดับน้อย (M = 2.30, S = 0.92) ถึงแม้ว่าจะอยู่ในระดับ ที่ไม่มีความต้องการจำเป็นที่จะพัฒนา (PNI_Modified = 0.28) แต่ความสามารถในการใช้เทคนิคประกอบการสอน และการประเมินผลการใช้สื่อการเรียนการสอนนั้น มีค่าดัชนี PNI_Modified อยู่ในระดับที่ต้องพัฒนาอย่างเร่งด่วน โดยมีค่าดัชนีเท่ากับ 0.54 และ 0.50 ตามลำดับ ผู้วิจัยจึงลงความเห็นว่าควรพัฒนาเรื่องนี้ด้วย เพราะนักศึกษามีความเข้าใจในการผลิตและเลือกใช้สื่อที่ดี แต่ยังบกพร่องในการเลือกใช้เทคนิคประกอบการสอนที่และการประเมินสื่อประเภทต่าง ๆ จากการใช้จริง เพื่อพัฒนาสื่อของตนเองให้มีคุณภาพมากยิ่งขึ้น