การศึกษาความต้องการสำหรับพัฒนาหลักสูตรที่รองรับอุตสาหกรรมในอนาคต

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการหลักสูตรในการพัฒนาเพื่อยกระดับทักษะที่มีให้ดีกว่าเดิม ความต้องการหลักสูตรในการสร้างทักษะขึ้นมาใหม่ที่จำเป็นต่อการทำงาน ความต้องการหลักสูตรในการเรียนรู้สิ่งใหม่ที่เป็นทักษะจำเป็น และ เพื่อศึกษาความต้องการรูปแบบการฝึกอบรม กลุ่มตัวอย่างได้แก่ กลุ่มประชาชนในประเทศไทย ทั้งเพศหญิงและเพศชาย อายุตั้งแต่ 25 ปีขึ้นไป ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบผสมผสาน โดยใช้วิธีการแบบเจาะจง  วิธีการแบบลูกโซ่ วิธีการแบบบังเอิญ และวิธีการแบบตามสะดวก เก็บกลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 ชุด การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีความต้องการพัฒนาเพื่อยกระดับทักษะที่มีให้ดีกว่าเดิม
ใน หลักสูตรอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์อัจฉริยะ คิดเป็นร้อยละ 38.5 ด้านการสร้างทักษะขึ้นมาใหม่ที่จำเป็นต่อการทำงาน หลักสูตรการเกษตรและเทคโนโลยีชีวภาพ คิดเป็นร้อยละ 35.75 และ พัฒนาทักษะแบบการเรียนรู้สิ่งใหม่ ที่เป็นทักษะจำเป็น ด้านหลักสูตรอุตสาหกรรมดิจิทัล คิดเป็นร้อยละ 46.75 มีความต้องการด้านความต้องการหลักสูตรที่ออกแบบมาเพื่อยกระดับทักษะที่มีให้ดีกว่าเดิม มีค่าเฉลี่ยความพึงพอใจอยู่ที่ 4.95 รองลงมาเป็นความต้องการหลักสูตรที่ออกแบบมาเพื่อสร้างทักษะขึ้นมาใหม่ที่จำเป็นต่อการทำงาน มีค่าเฉลี่ยความพึงพอใจอยู่ที่ 4.94 และมีความต้องการหลักสูตรที่ออกแบบมาเพื่อพัฒนาทักษะแบบการเรียนรู้สิ่งใหม่
ที่เป็นทักษะจำเป็น มีค่าเฉลี่ยความพึงพอใจอยู่ที่ 4.90 โดยมีความต้องการรูปแบบการฝึกอบรม สัดส่วนเนื้อหาภาคทฤษฎี 40% ปฏิบัติ 60% คิดเป็นร้อยละ 83.50 ต้องการเข้าร่วมอบรมในวันทำการ คิดเป็นร้อยละ 80.25 ด้านเป้าหมายที่ต้องการฝึกอบรม หลักสูตรประกาศนียบัตร คิดเป็นร้อยละ 48.25 ด้านวิธีฝึกอบรม ต้องการฝึกปฏิบัติ คิดเป็นร้อยละ 44.00 และ ต้องการประเมินผลด้วยวิธีข้อสอบปฏิบัติ คิดเป็นร้อยละ 33.50