การศึกษาสภาพและแนวทางในการเสริมสร้างทักษะวิชาชีพของนักศึกษาฝึกงาน ประเภทวิชาอุตสาหกรรม สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา

ผู้แต่ง

  • เดชณรงค์ รอดซุง มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
  • ประภาส ประภาส วิทยาลัยเทคนิคก าแพงเพช

คำสำคัญ:

สภาพและแนวทาง, การเสริมสร้างทักษะวิชาชีพ, ส านักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพในการเสริมสร้างทักษะวิชาชีพของนักศึกษาฝึกงาน ประเภทวิชาอุตสาหกรรม สังกัดส านักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา 2) ศึกษาแนวทางในการเสริมสร้างทักษะวิชาชีพของนักศึกษาฝึกงาน ประเภทวิชาอุตสาหกรรม สังกัดส านักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา กลุ่มตัวอย่าง คือ ครูประเภทวิชาอุตสาหกรรมในสถานศึกษาในสถาบันการอาชีวศึกษา สังกัดส านักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา จ านวน 394 คน ซึ่งได้มาโดยก าหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างของยามาเน่ ที่ระดับนัยส าคัญ .05 โดยวิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) ใช้ภูมิภาคเป็นเกณฑ์ในการแบ่งกลุ่มตัวอย่าง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ วิเคราะห์ข้อมูล โดยหาค่าร้อยละของสถานภาพของผู้ตอบแบบสอบถาม หาค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของสภาพในการเสริมสร้างทักษะวิชาชีพของนักศึกษาฝึกงาน แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง (Structured Interview)ส าหรับสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ 9 คน เกี่ยวกับ แนวทางในการเสริมสร้างทักษะวิชาชีพของนักศึกษาฝึกงาน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) จากการวิจัยพบว่า 1) สภาพการปฏิบัติในการฝึกทักษะวิชาชีพ ในภาพรวม ครูได้ปฏิบัติในการฝึกทักษะวิชาชีพ อยู่ในระดับมาก 2) แนวทางในการเสริมสร้างทักษะวิชาชีพของนักศึกษาฝึกงาน ประกอบด้วย (1) ครูผู้สอนต้องค านึงถึงขั้นตอนในการเสริมสร้างทักษะวิชาชีพของนักศึกษาฝึกงาน(2) ครูผู้สอนต้องค านึงถึงองค์ประกอบในการเสริมสร้างทักษะวิชาชีพของนักศึกษาฝึกงาน (3) ครูผู้สอนต้องให้ความส าคัญในการเสริมสร้างทักษะวิชาชีพของนักศึกษาฝึกงาน

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ.(2556).นโยบายกระทรวงศึกษาธิการ,กระทรวงศึกษาธิการ.
ทิศนา แขมมณี.(2551).ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มี
ประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 7).กรุงเทพฯ:ด่านสุทธาการพิมพ์.
บุญชม ศรีสะอาด.(2553).การวิจัยเบื้องต้น.สุวีริยาสาส์น:กรุงเทพฯ
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2548). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พิมพ์ดี.
ไพโรจน์ ตีรณธนากูล. (2542). การสอนช่างอุตสาหกรรม: วิธีสอนทักษะปฏิบัติ.
กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พิมพ์ดี.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2553). รายงานการวิจัยเรื่อง การศึกษาความต้องการ
กำลังคน เพื่อวางแผนผลิตและพัฒนากำลังคนของประเทศ. กรุงเทพฯ : กลุ่มนโยบาย
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2555). แนวทางการส่งเสริมการเพิ่มสัดส่วนผู้เรียนระดับ
มัธยมศึกษาตอน ปลายสายอาชีพตามเป้าหมายในแผนการศึกษาแห่งชาติฉบับ
ปรับปรุง (พ.ศ.2552-2559). กรุงเทพฯ : กลุ่มนโยบายสำนักงานเลขาธิการสภา
การศึกษา.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2550). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. กรุงเทพมหานคร: บริษัท
ธรรมดาเพรส จำกัด
Davies, I.K. (1971). The Management of Learning. London : McGraw - Hill.
De Cecco, J.P. (1974). The Psychology of Learning and Instruction: Educational
Psychology. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall.
Fitts, P.M. (1964). Perceptual-motor Skill Learning, in A. W. Melton (ed.),
Categories of Human Learning. London: Academic Press.
Harrow, A. (1972). A Taxonomy of The Psychomotor Domain: A Guide for
Developing Behavioral Objectives. New York: Longman Inc.
Joyce, B;& Weil, M.(1986). Model of Teaching (3rded.). Englewood Cliffs, N.J.:
Prentice-Hall.
Simpson, D. (1972). Teaching Physical Educations: A System Approach. Boston:
Houghton Mufflin Co.
Woodruff, A.D. (1961). Basic Concept of Teaching. Chandler Publishing Company.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-02-22