ผลการใช้กระบวนการกลุ่มและการระดมสมองที่มีต่อความสามารถด้านการพูดนำเสนอเป็นภาษาอังกฤษของนักศึกษาระดับปริญญาตรี
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยในชั้นเรียน (Classroom Research) โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบและศึกษาผล ความสามารถด้านทักษะการพูดนำเสนอเป็นภาษาอังกฤษก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้ด้วยกระบวนการกลุ่มและการระดมสมองของนักศึกษาระดับปริญญาตรี และศึกษาผลการใช้กระบวนการกลุ่มและการระดมสมองที่มีต่อการความสามารถด้านทักษะการพูดนำเสนอเป็นภาษาอังกฤษ กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยครั้งนี้คือนักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษศึกษาชั้นปีที่4 ภาคปกติ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏ พิบูลสงคราม ที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาการสัมมนาการสอนภาษาอังกฤษ ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2559 จำนวน 42 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ 1) มคอ.3 ที่บูรณาการด้านเนื้อหาและเทคนิคการสอนแบบกระบวนการกลุ่มและการระดมสมอง และ 2) แบบประเมินความสามารถด้านทักษะการพูดนำเสนอเป็นภาษาอังกฤษ ก่อนและหลังการเรียนด้วยเทคนิคการสอนแบบกระบวนการกลุ่มและการระดมสมอง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ค่าเฉลี่ย () และค่าเฉลี่ยที่กลุ่มตัวอย่างสัมพันธ์กัน (t-test Dependent) ผลการวิจัยปรากฏว่า 1) มีค่าเฉลี่ยความสามารถด้านทักษะการพูดนำเสนอเป็นภาษาอังกฤษ ของผู้เรียนก่อนการเรียนด้วยเทคนิคกระบวนการกลุ่มและการระดมสมอง มีค่าเท่ากับ 64.19 และค่าเฉลี่ยความสามารถด้านทักษะการพูดนำเสนอเป็นภาษาอังกฤษของผู้เรียนหลังการเรียนด้วยเทคนิคกระบวนการกลุ่มและการระดมสมอง มีค่าเท่ากับ 73.90 และ2) เมื่อเปรียบเทียบระหว่างคะแนนก่อนและหลังเรียน พบว่า คะแนนสอบหลังเรียนของนักศึกษาสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). แนวทางการพัฒนาการวัดและประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2553). สถิติสำหรับงานวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กาญจนา ไชยพันธุ์, อภิเชษฐ จันทนา. (2559). ผลของการใช้กระบวนการกลุ่มเพื่อพัฒนาจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนบ้านโป่งขุนเพชรพัฒนา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชัยภูมิ เขต 3. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น (Journal of Education Graduate Studies Research, KKU.), [S.l.], v. 4, n. 3, p. 130-138, mar. 2016. ISSN 1905-9574.
คณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักงาน. (2540). มาตรฐานการศึกษาเพื่อการประเมินคุณภาพภายนอก: ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน, ม.ป.ท.
จำเนียนน้อย สิงหะรักษ์. (2551). ผลจากการจัดการเรียนรู้ ด้วยกระบวนการกลุ่มที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาพุทธศาสน์: กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร อำเภอเมือง จังหวัดกำแพงเพชร. มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
ชนธิภา คุณยศยิ่ง, ธิดารัตน์ เหลืองไตรรัตน์, อัยลดา ศรีสมบัติ, จันทิมา จันตาบุตร, คณิน บุญเสริฐ และ สุ ชาติ กองกูล. (2554). การใช้กิจกรรมเพลงเพื่อส่งเสริมความสามารถในการฟัง-พูดภาษาอังกฤษและลดความวิตกกังวลในการสื่อสารของนักเรียน. รายงานการวิจัย. เชียงใหม่.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์ .(2555). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. พิมพ์ครั้งที่ 5 .กรุงเทพฯ : แดเน็กซ์ อินเตอร์คอร์ปอเรชั่น.
ชุติมา กองถัน. (2556). การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการทองเที่ยวโดยใชภาพชุดประกอบการบรรยายแนะนําแหล่งท่องเที่ยวและสถานการณจําลองในจังหวัดเพชรบูรณสําหรับนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์
ทิศนา แขมมณี .(2556). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ.พิมพ์ครั้งที่ 7.กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี และคณะ. (2522). กลุ่มสัมพันธ์ ุ : ทฤษฎีและแนวปฏิบัติ เล่ม 1 . กรุงเทพฯ: บูรพาศิลป์ การพิมพ์
ทิศนา แขมมณี. (2545). กลุ่มสัมพันธ์เพื่อการทำงานและการจัดการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: นิชินแอดเวอร์ไทซิ่ง.
ธีราภรณ์ พลายเล็ก. (2554). ปัจจัยที่มีผลต่อการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษาชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิจัยและพัฒนา ปีที่ 3 2554. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
นิษฐานันท ไทยเจริญศรี. (2553). ผลของการใช้เทคนิคระดมสมองตามแนวคิดของออสบอรน์ที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ ทางภาษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสันติราษฎร์วิทยาลัย เขตราชเทวี กรุงเทพมหานคร
ปริศนา มิยาตะ. (2546). การสอนที่ยึดรูปแบบวาทกรรมเพื่อส่งเสริมความสามารถทางการพูดนำเสนอ และความเชื่อมั่นในตนเอง ของนักเรียนระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษ บัณฑิตวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปวีณา งามประภาสม. (2012). การเพิ่มศักยภาพและผลสัมฤทธิ์ ทางการเรียนด้วยกระบวนการกลุ่ม. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง (Lampang Rajabhat University Journal), 1(1), 58-66.
พชร บัวเพียร (2536). กลยุทธ์การพูดอย่างมีประสิทธิภาพในทุกโอกาส. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ Bj. Plate Processor.
พนม ลิ้มอารีย์ (2529). กลุ่มสัมพันธ์. พิมพ์ครั้งที่ 3. มหาสารคาม: ปรีดาออฟเซตการพิมพ์
พยนต์ธร สำเร็จกิจเจริญ. (2558). ผลการจัดการเรียนรู้โดยกระบวนการกลุ่มเพื่อเสริมทักษะการคิด กรณีศึกษาสำหรับนักศึกษาสาขาวิชาคอมพิวเตอร์ธุรกิจคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทาปีที่ 2 ฉบับที่ 1 มกราคม-มิถุนายน 2558.
พิตะวัน ศรีเจริญ. (2552). ผลของการระดมสมองที่มีตอความสามารถในการแกปญหาทางคณิตศาสตรของนักเรียนชนประถมศึกษาปที่ 6 โรงเรียนวัดโพธิ์เรียง เขตบางกอกน้อย, กรุงเทพมหานคร, สารนิพนธ กศ.ม. (จิตวิทยาการศึกษา) กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พวงผกา โกมุติกานนท์. (2544). ผลของการระดมพลังสมองและเทคนิคการคิดแบบหมวกหกใบ ที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนชุมทางตลิ่งชัน เขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร.
พาสนา จุลรัตน์ (2548: 149). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาควิชาการแนะแนวและจิตวิทยาการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วราภรณ์ ประพงษ์. (2555). ผลการเรียนรู้แบบกระบวนการกลุ่มภายในชั้นเรียนร่วมกัน เพื่อให้เกิดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชากฎหมายพาณิชย์ ของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพปีที่ 3 วิทยาลัยอาชีวศึกษาพาณิชยการเชียงราย
วินิจ เกตุขำ และ คมเพชร ฉัตรศุภกุล. (2522). กระบวนการกลุ่ม. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
วิรัช ลภิรัตนกุล (2526). วาทนิเทศและวาทศิลป์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์โอเดียนสโตร์
สมจิต ชิวปรีชา (2539). วาทวิทยา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมปราชญ์ อัมมะพันธ์ (2529). หลักการพูด. คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
สมศักดิ์ ภู่วิภาดาวรรธน์ (2544: 91-96 ; อ้างอิงจาก Alex Osborn. 1957). เทคนิคการส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
สุธีรพันธุ์ กรลักษณ์ และคณะ. (2528). การพัฒนาตนเองโดยใช้กระบวนการกลุ่ม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ศิวพร.
ศึกษาธิการ, กระทรวง. (2554). ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่องนโยบายและแนวทางการดำเนินงาน
สำหรับ “พ.ศ. 2555 ปีแห่งการพูดภาษาอังกฤษ” English-Speaking Year 2012. [Online]. Available: http://www.kroobannok.com/47555 [2558, พฤษภาคม 20].
ศิระ สัตยไพศาล. (2556). ผลของการใช้เทคนิคการอภิปรายกลุ่มย่อยที่มีผลต่อการเรียนรู้ของผู้เรียนในรายวิชา IMG462 สัมมนาการจัดการอุตสาหกรรม สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรม คณะบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
ศุลีรัตน์ ภัทรานนท์. (2531). ระดับความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนระดับมัธยมปลาย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์บัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กรุงเทพฯ.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกระทรวงศึกษาธิการ. (2555). เครื่องมือวัดและแบบประเมินความสามารถและทักษะตามจุดเน้นการพัฒนาคุณภาพผู้เรียนด้านการใช้ภาษาต่างประเทศ(ภาษาอังกฤษ)“ทักษะการพูด”: กรุงเทพมหานคร.
สุนันทา แก้วพันธ์ช่วง. (2550). การพัฒนาความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาที 6 โดยใช้กิจกรรมทางภาษาเพื่อการสื่อสาร. โรงเรียนเซไลวิทยาคม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเลยเขต2.
สุภัทรา อักษรานุเคราะห์ (2532, 63-70) การสอนทักษะทางภาษาและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิทย์-อรทัย มูลคำ. (2547). 19 วิธีจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาความรู้ และทักษะเรื่องการจัดการเรียนรู้โดยกระบวนการกลุ่ม (Group Process). พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด ภาพพิมพ์. 2547: 124-132.
อำนวยเดช ชัยศรี,ดร.และคณะ. (2539). กระบวนการกลุ่ม.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ศาสนา.
เอกรัฐ อิสรานานนท์. (2546). การเปรียบเทียบผลของเทคนิคระดมพลังสมองและผลการฝึกใช้เทคนิคแผนผังทางปัญญาที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวัดหนองจอก (ภักดีนรเศรษฐ์) เขตหนองจอก จังหวัดกรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์. กศ.ม.(จิตวิทยาการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.ถ่ายเอกสาร.
Bartz, W.H. (1979). Oral communication in a foreign language classroom: language in education- theory and practice, Verginia : The Center for Applied Linguistics.
Bartz, W.H. (1979). Testing oral communication. Theory and practice. Verginia : The Center for Applied Linguistics.
Bruner, J. (1998). Constructivism theory. [Online]. Available: http://www.cudenver.edu.
Byrne, D. (1987). Teaching oral English. (2nd ed.) London: Longman Group UK Ltd.
Clem Adelman. (1993). Kurt Lewin and the Origins of Action Research, Educational Action Research, 1:1, 7-24, DOI: 10.1080/0965079930010102
Cunningham Florez., (1999). Improving adult English language learners’ speaking skills. Eric Digest, June 1999. (ED425304). National Center for ESL Literacy Education. Retrieved September, 2003, from http://www.cal.org/ncle/digests/Speak.htm.
Edward De Bono. (1973: 165). Lateral Thinking: Creativity Step by Step. New York: Harper & Row, Publishers.
Finocchiaro, Mary; &Brumfit, Christopher. (1990). The Functional Approach: Theory in Practice. New York: Oxford University Press.
Freud. (1979). Beyond the best interests of child. Joseph Gildstein, Anna Freud, Albert J Solnit. New York: Free Press.
Harris, D.P (1974). Teaching English as a second language, Bombay: Mc Graw-Hill.
King, J. (2002). Preparing EFL learners for oral presentations. Journal of Humanistic Studies, 4, 401-418. Retrieved August 20, 2012.
Lewin, K. 1920. Die Sozialisierung des Taylorsystems. Praktischer Sozialismus,
Osborn, A.F. (1957). Applied Imagination. New York: Scribner.
Price, J.E. (1977). Study Skill with Special Reference to seminar strategies and one aspect of academic writing. In S. Holden (Ed.) English for specific purpose. London: MEP
Schultz, William C. (1966). FIRO : A three diminution theory of Interpersonal Behavior. New York : Rinihart.
Scott, R. (1981). Communication in the classroom. London: Longman
Searle, J.R. (1978). Speech Acts. London: Cambridge University Press.
Sigmund, Freud. (1957). An Outline of Psychoanalysis. New York: W. W. Norton and Company.
Valette, R.M. (1977). Modern Language Testing. New York: Harcourt Brace Jovanovich.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2553). สถิติสำหรับงานวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กาญจนา ไชยพันธุ์, อภิเชษฐ จันทนา. (2559). ผลของการใช้กระบวนการกลุ่มเพื่อพัฒนาจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนบ้านโป่งขุนเพชรพัฒนา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชัยภูมิ เขต 3. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น (Journal of Education Graduate Studies Research, KKU.), [S.l.], v. 4, n. 3, p. 130-138, mar. 2016. ISSN 1905-9574.
คณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักงาน. (2540). มาตรฐานการศึกษาเพื่อการประเมินคุณภาพภายนอก: ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน, ม.ป.ท.
จำเนียนน้อย สิงหะรักษ์. (2551). ผลจากการจัดการเรียนรู้ ด้วยกระบวนการกลุ่มที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาพุทธศาสน์: กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร อำเภอเมือง จังหวัดกำแพงเพชร. มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
ชนธิภา คุณยศยิ่ง, ธิดารัตน์ เหลืองไตรรัตน์, อัยลดา ศรีสมบัติ, จันทิมา จันตาบุตร, คณิน บุญเสริฐ และ สุ ชาติ กองกูล. (2554). การใช้กิจกรรมเพลงเพื่อส่งเสริมความสามารถในการฟัง-พูดภาษาอังกฤษและลดความวิตกกังวลในการสื่อสารของนักเรียน. รายงานการวิจัย. เชียงใหม่.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์ .(2555). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. พิมพ์ครั้งที่ 5 .กรุงเทพฯ : แดเน็กซ์ อินเตอร์คอร์ปอเรชั่น.
ชุติมา กองถัน. (2556). การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการทองเที่ยวโดยใชภาพชุดประกอบการบรรยายแนะนําแหล่งท่องเที่ยวและสถานการณจําลองในจังหวัดเพชรบูรณสําหรับนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์
ทิศนา แขมมณี .(2556). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ.พิมพ์ครั้งที่ 7.กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี และคณะ. (2522). กลุ่มสัมพันธ์ ุ : ทฤษฎีและแนวปฏิบัติ เล่ม 1 . กรุงเทพฯ: บูรพาศิลป์ การพิมพ์
ทิศนา แขมมณี. (2545). กลุ่มสัมพันธ์เพื่อการทำงานและการจัดการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: นิชินแอดเวอร์ไทซิ่ง.
ธีราภรณ์ พลายเล็ก. (2554). ปัจจัยที่มีผลต่อการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษาชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิจัยและพัฒนา ปีที่ 3 2554. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
นิษฐานันท ไทยเจริญศรี. (2553). ผลของการใช้เทคนิคระดมสมองตามแนวคิดของออสบอรน์ที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ ทางภาษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสันติราษฎร์วิทยาลัย เขตราชเทวี กรุงเทพมหานคร
ปริศนา มิยาตะ. (2546). การสอนที่ยึดรูปแบบวาทกรรมเพื่อส่งเสริมความสามารถทางการพูดนำเสนอ และความเชื่อมั่นในตนเอง ของนักเรียนระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษ บัณฑิตวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปวีณา งามประภาสม. (2012). การเพิ่มศักยภาพและผลสัมฤทธิ์ ทางการเรียนด้วยกระบวนการกลุ่ม. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง (Lampang Rajabhat University Journal), 1(1), 58-66.
พชร บัวเพียร (2536). กลยุทธ์การพูดอย่างมีประสิทธิภาพในทุกโอกาส. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ Bj. Plate Processor.
พนม ลิ้มอารีย์ (2529). กลุ่มสัมพันธ์. พิมพ์ครั้งที่ 3. มหาสารคาม: ปรีดาออฟเซตการพิมพ์
พยนต์ธร สำเร็จกิจเจริญ. (2558). ผลการจัดการเรียนรู้โดยกระบวนการกลุ่มเพื่อเสริมทักษะการคิด กรณีศึกษาสำหรับนักศึกษาสาขาวิชาคอมพิวเตอร์ธุรกิจคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทาปีที่ 2 ฉบับที่ 1 มกราคม-มิถุนายน 2558.
พิตะวัน ศรีเจริญ. (2552). ผลของการระดมสมองที่มีตอความสามารถในการแกปญหาทางคณิตศาสตรของนักเรียนชนประถมศึกษาปที่ 6 โรงเรียนวัดโพธิ์เรียง เขตบางกอกน้อย, กรุงเทพมหานคร, สารนิพนธ กศ.ม. (จิตวิทยาการศึกษา) กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พวงผกา โกมุติกานนท์. (2544). ผลของการระดมพลังสมองและเทคนิคการคิดแบบหมวกหกใบ ที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนชุมทางตลิ่งชัน เขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร.
พาสนา จุลรัตน์ (2548: 149). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาควิชาการแนะแนวและจิตวิทยาการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วราภรณ์ ประพงษ์. (2555). ผลการเรียนรู้แบบกระบวนการกลุ่มภายในชั้นเรียนร่วมกัน เพื่อให้เกิดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชากฎหมายพาณิชย์ ของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพปีที่ 3 วิทยาลัยอาชีวศึกษาพาณิชยการเชียงราย
วินิจ เกตุขำ และ คมเพชร ฉัตรศุภกุล. (2522). กระบวนการกลุ่ม. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
วิรัช ลภิรัตนกุล (2526). วาทนิเทศและวาทศิลป์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์โอเดียนสโตร์
สมจิต ชิวปรีชา (2539). วาทวิทยา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมปราชญ์ อัมมะพันธ์ (2529). หลักการพูด. คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
สมศักดิ์ ภู่วิภาดาวรรธน์ (2544: 91-96 ; อ้างอิงจาก Alex Osborn. 1957). เทคนิคการส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
สุธีรพันธุ์ กรลักษณ์ และคณะ. (2528). การพัฒนาตนเองโดยใช้กระบวนการกลุ่ม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ศิวพร.
ศึกษาธิการ, กระทรวง. (2554). ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่องนโยบายและแนวทางการดำเนินงาน
สำหรับ “พ.ศ. 2555 ปีแห่งการพูดภาษาอังกฤษ” English-Speaking Year 2012. [Online]. Available: http://www.kroobannok.com/47555 [2558, พฤษภาคม 20].
ศิระ สัตยไพศาล. (2556). ผลของการใช้เทคนิคการอภิปรายกลุ่มย่อยที่มีผลต่อการเรียนรู้ของผู้เรียนในรายวิชา IMG462 สัมมนาการจัดการอุตสาหกรรม สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรม คณะบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
ศุลีรัตน์ ภัทรานนท์. (2531). ระดับความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนระดับมัธยมปลาย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์บัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กรุงเทพฯ.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกระทรวงศึกษาธิการ. (2555). เครื่องมือวัดและแบบประเมินความสามารถและทักษะตามจุดเน้นการพัฒนาคุณภาพผู้เรียนด้านการใช้ภาษาต่างประเทศ(ภาษาอังกฤษ)“ทักษะการพูด”: กรุงเทพมหานคร.
สุนันทา แก้วพันธ์ช่วง. (2550). การพัฒนาความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาที 6 โดยใช้กิจกรรมทางภาษาเพื่อการสื่อสาร. โรงเรียนเซไลวิทยาคม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเลยเขต2.
สุภัทรา อักษรานุเคราะห์ (2532, 63-70) การสอนทักษะทางภาษาและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิทย์-อรทัย มูลคำ. (2547). 19 วิธีจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาความรู้ และทักษะเรื่องการจัดการเรียนรู้โดยกระบวนการกลุ่ม (Group Process). พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด ภาพพิมพ์. 2547: 124-132.
อำนวยเดช ชัยศรี,ดร.และคณะ. (2539). กระบวนการกลุ่ม.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ศาสนา.
เอกรัฐ อิสรานานนท์. (2546). การเปรียบเทียบผลของเทคนิคระดมพลังสมองและผลการฝึกใช้เทคนิคแผนผังทางปัญญาที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวัดหนองจอก (ภักดีนรเศรษฐ์) เขตหนองจอก จังหวัดกรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์. กศ.ม.(จิตวิทยาการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.ถ่ายเอกสาร.
Bartz, W.H. (1979). Oral communication in a foreign language classroom: language in education- theory and practice, Verginia : The Center for Applied Linguistics.
Bartz, W.H. (1979). Testing oral communication. Theory and practice. Verginia : The Center for Applied Linguistics.
Bruner, J. (1998). Constructivism theory. [Online]. Available: http://www.cudenver.edu.
Byrne, D. (1987). Teaching oral English. (2nd ed.) London: Longman Group UK Ltd.
Clem Adelman. (1993). Kurt Lewin and the Origins of Action Research, Educational Action Research, 1:1, 7-24, DOI: 10.1080/0965079930010102
Cunningham Florez., (1999). Improving adult English language learners’ speaking skills. Eric Digest, June 1999. (ED425304). National Center for ESL Literacy Education. Retrieved September, 2003, from http://www.cal.org/ncle/digests/Speak.htm.
Edward De Bono. (1973: 165). Lateral Thinking: Creativity Step by Step. New York: Harper & Row, Publishers.
Finocchiaro, Mary; &Brumfit, Christopher. (1990). The Functional Approach: Theory in Practice. New York: Oxford University Press.
Freud. (1979). Beyond the best interests of child. Joseph Gildstein, Anna Freud, Albert J Solnit. New York: Free Press.
Harris, D.P (1974). Teaching English as a second language, Bombay: Mc Graw-Hill.
King, J. (2002). Preparing EFL learners for oral presentations. Journal of Humanistic Studies, 4, 401-418. Retrieved August 20, 2012.
Lewin, K. 1920. Die Sozialisierung des Taylorsystems. Praktischer Sozialismus,
Osborn, A.F. (1957). Applied Imagination. New York: Scribner.
Price, J.E. (1977). Study Skill with Special Reference to seminar strategies and one aspect of academic writing. In S. Holden (Ed.) English for specific purpose. London: MEP
Schultz, William C. (1966). FIRO : A three diminution theory of Interpersonal Behavior. New York : Rinihart.
Scott, R. (1981). Communication in the classroom. London: Longman
Searle, J.R. (1978). Speech Acts. London: Cambridge University Press.
Sigmund, Freud. (1957). An Outline of Psychoanalysis. New York: W. W. Norton and Company.
Valette, R.M. (1977). Modern Language Testing. New York: Harcourt Brace Jovanovich.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
2020-02-22
ฉบับ
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2019 วารสารครุพิบูล
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์เป็นของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
