การศึกษาปัญหาและความต้องการจำเป็นในการเสริมสร้างสมรรถนะการพูดสื่อสารของนักศึกษาครูภาษาไทย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) ศึกษาปัญหาการพูดสื่อสารของนักศึกษาครูภาษาไทยในทัศนะครูพี่เลี้ยงและอาจารย์ผู้สอน 2) ศึกษาความต้องการจำเป็นในการพัฒนาสมรรถนะการพูดสื่อสารของนักศึกษาครูภาษาไทย เครื่องมือวิจัยที่ใช้ ได้แก่ 1) แบบสอบถามปัญหาการพูดสื่อสารของนักศึกษาครูภาษาไทยในทัศนะครูพี่เลี้ยงและอาจารย์ผู้สอน ประกอบด้วย การศึกษาเชิงปริมาณเป็นการศึกษาข้อมูลจากมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ และการศึกษาเชิงคุณภาพเป็นการศึกษาข้อมูลจากข้อคำถามปลายเปิด โดยการวิเคราะห์เนื้อหา 2) แบบสอบถามความต้องการจำเป็นในการเสริมสร้างสมรรถนะการพูดสื่อสารของนักศึกษาครูภาษาไทย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าดัชนีความต้องการจำเป็น (PNI_modified) และการศึกษาเชิงคุณภาพเป็นการศึกษาข้อมูลจากข้อคำถามปลายเปิด โดยการวิเคราะห์เนื้อหา กลุ่มตัวอย่าง คือ ครูพี่เลี้ยงนักศึกษาครูภาษาไทยมหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือตอนล่าง จำนวน 152 คน อาจารย์สาขาวิชาภาษาไทยมหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือตอนล่างที่มีประสบการณ์ในการสอนการพูดภาษาไทย จำนวน 5 คน  และนักศึกษาครูภาษาไทย ชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือตอนล่างจำนวน 155 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่ม โดยใช้ตารางของเครจซีและมอร์แกน (Krejcie and Morgan) 

ผลการศึกษาพบว่า 1) ปัญหาการพูดสื่อสารของนักศึกษาครูภาษาไทยในทัศนะครูพี่เลี้ยงและอาจารย์ผู้สอน พบว่า ในทัศนะของครูพี่เลี้ยง นักศึกษามีปัญหาด้านน้ำเสียงมากที่สุด รองลงมา คือด้านบุคลิกภาพภายนอกและด้านภาษา ส่วนในทัศนะของอาจารย์ผู้สอน พบว่า นักศึกษามีปัญหาด้านบุคลิกภาพมากที่สุด รองลงมาคือ ด้านภาษา และด้านเนื้อหา 2) ความต้องการจำเป็นในการพัฒนาสมรรถนะการพูดสื่อสารของนักศึกษาครูภาษาไทย พบว่า นักศึกษาครูภาษาไทยมีความต้องการจำเป็นในการเสริมสร้างสมรรถนะการพูดสื่อสาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านบุคลิกภาพภายใน รองลงมาคือด้านบุคลิกภาพภายนอก และด้านเนื้อหา ตามลำดับ