การศึกษาการจัดการเรียนรู้ศิลปะเพื่อพัฒนาทักษะผู้เรียนในศตวรรษที่ 21
The Study in Art Education Learning Management to Develop the 21st Century Learners Skills
Keywords:
Art Education, Learning Management, 21st Century Learner SkillsAbstract
The aims of this document research were 1) to study the status of art learning management in order to develop skills in the 21st century at the basic education level of Thailand, and 2) to present the approach to art learning management design developing the learner with 21st century skills. The sample group was included academic documents from the academic database, Google Scholar and ThaiJo, performed the content analysis and visualization with descriptive statistics, frequency distribution and percentage. The results found that 1) there was the small proportion of art education research developing 21st century skills at the basic education level accounting for 7.14% of which was the most research articles in visual arts. The theoretical concepts in the research were Project Based learning. The most sample group used to collect research data was students in the third level. The 21st century had not yet reached its full potential. The learning and innovation skills were most developed, whereas information, media and technology skills were least developed. 2) The presentation of art learning management in line with the development of learners in the 21st century aimed to make the learners understand the visual culture by integrating teaching of appreciation of art into all levels with using content according to the learners' interests according to their daily lives. The application of technology was also accompanied with it in order to support learning appropriately in every stage by designing the learning management model “TPACK (Technological Pedagogical Content Knowledge)” or making the blended knowledge between the content, teaching methods and technology.
References
นิตยา วงศ์ใหญ่. (2017). แนวทางการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของดิจิทัลเนทีฟ. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 10(2), 1630-1642.
พีระพงษ์ กุลพิศาล, (2018). พลังสร้างสรรค์กับการศึกษาศิลปะ. วารสารสารสนเทศ, 17(1), 49-58.
วิรัช ปิ่นแก้ว.(2554). กระบวนทัศน์ศิลปศึกษาหลังสมัยใหม่ในประเทศไทย .วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาศิลปวัฒนธรรมวิจัย. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.(2557). การจัดทำยุทธศาสตร์การปฏิรูปการศึกษาขั้นพื้นฐานให้เกิดความรับผิดชอบ. บรรณาธิการ: กิตติพงศ์ สนธิสัมพันธ์. สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย, 2557. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : http://www.tdri.or.th/wp-content/uploads/2014/06/wb103.pdf (9 กันยายน 2563)
สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์ และคณะ.(2556). การจัดทำยุทธศาสตร์การปฏิรูปการศึกษาขั้นพื้นฐานให้เกิดความรับผิดชอบ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (TDRI). [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : http://tdri.or.th/wp-content/uploads/2014/03/Final-Paper.pdf (9 กันยายน 2563)
สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้.(2559). เจาะเทรนด์โลก 2017 โดย TCDC: แฟชั่น วัสดุ เทคโนโลยี สี พื้นที่ ไลฟ์สไตล. กรุงเทพฯ:ศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2555). การพัฒนาคุณลักษณะผู้เรียนยุคใหม่เพื่อรองรับการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สอง ด้วยการบูรณาการไอซีทีในการจัดการเรียนรู้ด้วยโครงการ. กรุงเทพ:บริษัทพริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2563). การจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะเชิงรุก. นนทบุรี : บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.(2562). ครูยุคใหม่สนใจดิจิทัล. กรุงเทพฯ: บริษัทพริกหวานกราฟิกจำกัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.(2562).รายงานการศึกษา เรื่อง แนวปฏิบัติของการสร้างและส่งเสริมการรู้ดิจิทัลสำหรับครู. กรุงเทพฯ : บริษัทพริกหวานกราฟฟิคจำกัด
สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.(2559). แนวทางการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : webs.rmutl.ac.th › assets › upload › files › 2016/09 (18 กันยายน 2561)
สุธิดา ผาพรม.(2563). การปฏิรูปการจัดการเรียนการสอนเพื่อตอบสนองการเปลี่ยนแปลงในศตวรรษที่ 21.วารสารการศึกษาไทย.17(2), 55-60.
อริยะพร คุโรดะ. (2545). การพัฒนามาตรฐานหลักสูตรและการสอนสาขาวิชาศิลปศึกษาระดับปริญญาบัณฑิตใน ประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาอุดมศึกษา ภาควิชานโยบาย การจัดการและความเป็นผู้นำทางการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Condliffe, B. (2017). Project-Based Learning: A Literature Review. Working Paper. MDRC.
Duncum, P. (2001). Visual Culture: Developments, Definitions, and Directions for Art Education, Studies in Art Education, Vol. 42, No. 2, pp. 101-112
Ecoma, V. E. (2018). Ways of Knowing In The Visual Arts: The Imperative of Sense Perception And The Creative Process. Journal of the Arts/Humanities , 1(2).
Freedman, K., & Stuhr, P. (2004). Curriculum change for the 21st century : Visual culture in art education. Handbook of research and policy in art education, 815-828.
Greene, J. (2017). Recognizing the" Muchness" in Art Education: a Historical Analysis of Developments in Education and Art Education Since the 1950s and the Finding Your Muchness Photoshop Curriculum (Doctoral dissertation, The George Washington University).
Hogan, J., Jaquith, D., & Gould, L. (2020). Shifting Perceptions of Quality in Art Education. Art Education, 73(4), 8-13.
Kárpáti, A. (2019). Art Education in Central and E astern Europe. The International Encyclopedia of Art and Design Education, 1-17.
Koehler, M. J., Mishra, P., Kereluik, K., Shin, T. S., & Graham, C. R. (2014). The technological pedagogical content knowledge framework. In Handbook of research on educational communications and technology (pp. 101-111). Springer, New York, NY.
McTighe, J., & Wiggins, G. (2012). Understanding by design framework. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
Shuguang, Z. (2019). New Strategies for Art Education in the Age of Visual Culture. Frontiers in Educational Research, 2(9).