Integrative Active Learning Model in Volleyball to Enhance the 21st Century Learning of Junior High School Students

Main Article Content

Aekkayos Manasom
Sathin Prachanban
Anan Malarat

Abstract

The objectives of this research were to explore the needs for integrative active learning, to construct and develop an integrative active learning model, and to experiment and assess the implementation of the integrative active learning model in volleyball to enhance the 21st century learning of junior high school students. The purposive sampling method was applied to select the target groups, which consisted of six physical education teachers, divided into three from Srinakharinwirot University Demonstration School, Prasarnmit (Secondary Division) and three from Piboonbumpen Demonstration School, Burapha University, and 30 junior high school students who enrolled in the second semester in the 2021 academic year at Piboonbumpen Demonstration School, Burapha University. The research instruments comprised a semi-structured interview, an active learning model quality assessment, a volleyball knowledge test, a learning skill volleyball test, and a 21st century learning skills test. The content analysis was used to analyze the qualitative data and the quantitative data were analyzed for mean, interquartile range, and the absolute value of the difference between the median and the nominal. The paired sample t-test was utilized to test the research hypotheses.


The research found that 1) the needs for integrative active learning management consisted of the following aspects. For objective accomplishments, there was a need to develop basic movement skills and physical fitness. For learning management process, there should be flexibility and diverse instructional integration. For contents in learning management, theories should be learned in conjunction with practices. For instructional media and equipment, they must be adequate and suitable for online learning situations. For the instructional time, it should be more than one hour per week. For measurement and evaluation, they should be factual and cover all five skills. 2) The integrative active learning model for volleyball was composed of eight active learning management plans and each plan comprised seven steps, which included self-study, capability assessment, cooperative grouping, practice, creativity with group work, presentation, and collective knowledge summary. Accuracy, propriety, and feasibility of the model were assessed to be suitable. 3) The mean scores on volleyball knowledge and on a learning skill in volleyball of the students after learning via the model were significantly higher at the .05 level, and those on the 21st century learning skills were higher than the predetermined criteria.

Article Details

How to Cite
Manasom, A., Prachanban, S. ., & Malarat, A. . (2022). Integrative Active Learning Model in Volleyball to Enhance the 21st Century Learning of Junior High School Students. Journal of Graduate Research, 13(2), 117–131. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/banditvijai/article/view/257280
Section
Research Article

References

กรวรรณ สืบสม และนพรัตน์ หมีพลัด. (2560). การพัฒนาการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบห้องเรียนกลับด้าน (Flipped classroom) ด้วยการบูรณาการการเรียนการสอนรายวิชาเทคโนโลยีมัลติมีเดียผ่าน Google Classroom. วารสารวิชาการสถาบันอุดมศึกษาเอกชน, 6(2), 118-127.

เกษมสันต์ พานิชเจริญ. (2558). การพัฒนารูปแบบการประเมินผลตามสภาพจริงในการจัดการเรียนรู้พลศึกษาหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, สาขาการจัดการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).

จักรี จันทวี. (2563). การพัฒนาแบบฝึกทักษะพื้นฐานการเล่นวอลเลย์บอล ร่วมกับการเรียนรู้แบบร่วมมือ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาหลักสูตรและการสอนคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์).

จันทรา แซ่ลิ่ว. (2561). การจัดการเรียนรู้แบบเชิงรุก (Active Learning) ในรายวิชาการพัฒนาทักษะการคิดสำหรับเด็กปฐมวัย. เชียงใหม่: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

จุราภรณ์ ปฐมวงษ์. (2565). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) เพื่อส่งเสริมทักษะการพูด สนทนาภาษา อังกฤษ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสาร Journal of Modern Learning Development, 7(4), 143–159.

ชูเกียรติ ไชยทวีวิวัฒน์กุล. (2564). ทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 (The twenty-first century skills). สืบค้นจาก http://www.acn.ac.th/articles/mod/forum/discuss.php?d=435

ฐานิตา ลิ่มวงศ์. (2562). “ห้องเรียนกลับด้าน: การเรียนรู้แนวใหม่สำหรับศตวรรษที่21” (21stCentury skills). วารสารMahidol R2R e-Journal, 6(2), 9-17.

ณัฐวัณฏ์ รักษาทรัพย์. (2560). คู่มือการใช้งาน Google forms ฉบับปรับปรุง กรกฎาคม พ.ศ. 2560. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

ยุภาพร ด้วงโต้ด. (2562). การจัดการเรียนรู้โดยใช้ห้องเรียนกลับด้าน เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี ที่ 3. Humanities, Social Sciences and arts, 12(2), 341-357.

ระพีพัฒน์ เดือนเพ็ญศรี และเกษมสันต์ พานิชเจริญ. (2563). การศึกษาเชิงคุณภาพเกี่ยวกับการปฏิบัติการสอนของนิสิตสาขาวิชาพลศึกษาในช่วงการแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนา 2019 (COVID 19). HRD Journal, 12(1), 56-68.

โรงเรียนสาธิต “พิบูลบำเพ็ญ” มหาวิทยาลัยบูรพา. (2565). คู่มือนักเรียนและผู้ปกครองปีการศึกษา 2565. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ลีลาวดี ชนะมาร. (2563). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อส่งเสริมความสามารถในการออกแบบการจัด ประสบการณ์สำหรับเด็กปฐมวัย ของนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย. (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา).

พงษ์เอก สุขใส. (2561). ครูพลศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 12(Supplement), 8-21.

พรทิพย์ วงศ์ไพบูลย์. (2560). การเรียนรู้เชิงรุกและการมีส่วนร่วมของผู้เรียน (Active Learning). วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร, 8(2), 327–336.

พลอยไพลิน นิลกรรณ์. (2565). แนวทางการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active learning). สืบค้นจาก https://www.obec.go.th/archives/296903

ไพฑูรย์ สินลารัตน, เฉลิมชัย มนูเสวต และวาสนา วิสฤตาภา. (2562). ความเป็นไปได้ในการประยุกต์ใช้การสอนเชิงรุกอาคีตะโมเดลในประเทศไทย. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 13(1), 92-106.

วาสนา บุญมาก. (2561). การพัฒนารูปแบบการนิเทศแบบบูรณาการ เพื่อส่งเสริมสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของครูระดับการศึกษาชั้นพื้นฐาน. (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยนเรศวร).

วาสนา เจริญไทย. (2557). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ เรื่อง เศษส่วน ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาคณิตศาสตร์ศึกษา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา).

วิจารณ์ พานิช. (2556). ครูเพื่อศิษย์สร้างห้องเรียนกลับทาง. กรุงเทพฯ: เอสอาร์พรินติ้งแมสโพรดักส์.

วิลาวรรณ พิมประสงค์. (2565). ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21–vilawan-21-Google site. สืบค้นจาก https://sites.google.com

อุทัย คงแจ่ม. (2562). สภาพและปัญหาการจัดกิจกรรมพลศึกษา “ลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้” ของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐม เขต 1. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี, 8(1), 25-39.

อุษากร พันธุ์วานิช. (2558). การเรียนวิชายิมนาสติกตามการรับรู้ของผู้เรียน. วารสารคณะพลศึกษา, 18(1), 27-41.

อำนาจ บุญประเสริฐ. (2562). การพัฒนาทักษะของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 ด้วยการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม: กรณีศึกษาโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา เขต 1. วารสารมหาจุฬา นาครทรรศน์, 6(10), 6071-6081.

Batez, M. (2021). ICT skills of university students from the Faculty of Sport and Physical Education during the COVID-19 Pandemic. Stainability, 13(4), 1 - 13. สืบค้นจาก https://doi.org/10.3390/su13041711

Nuttaporn, S. (2019). The physical education instructional model based on active learning with lideo Model to promote teaching skill and personal awareness of teaching Thai traditional sports for student teachers. Scholar: Human Sciences, 11(2), 412-426.