Guidelines for Learning Management to Develop Constructive Criticism Competence in a Diverse Society for Students in the Southern Border Provinces of Thailand
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study 1) the states of constructive criticism competence of students in the southern provinces, 2) the guidelines of learning management to enhance constructive criticism competence in a diverse society for students in the southern provinces. The sample consisted of 338 undergraduate students in the three southern provinces obtained by stratified sampling. The key informants were 10 experts selected by the Snowball sampling method. The research tools were the questionnaire of the constructive criticism competence for students in the southern provinces and a semi-structured interview form. The quantitative data were analyzed using mean and standard deviation. The qualitative data were analyzed by content analysis and validated with the triangulation of the data source.
The research results revealed that 1) the constructive criticism competence of undergraduate students in the southern provinces, the overall five aspects were demonstrated at a high level ( = 2.79, S.D. = 0.83); and 2) a learning management approach to develop constructive criticism consisted of 5 aspects, including 1) the listening aspect focusing on listening skills and receiving information from all sides, 2) the empathy and respect for the ideas of others aspect applying the concept of peace studies to establish value throughout all opinions, 3) the creative questioning aspect designing learning as an open approach and ask powerful questions, 4) the logical analysis aspect designing with an emphasis on rational analysis from cause to effect, and 5) social interaction aspect encouraging students to develop relationships with their communities to foster a sense of social responsibility. The learning management should develop students’ knowledge, skills, abilities, and attributes in order to enhance their constructive criticism competence.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กชณัช นวลนิศาชล. (2562). การพัฒนาหลักสูตรสันติศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนต้นบนพื้นฐานการมีส่วนร่วมของผู้รับประโยชน์. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนยุทธศาสตร์การศึกษาเขตพัฒนาพิเศษเฉพาะกิจจังหวัดชายแดนภาคใต้ 20 ปี (พ.ศ. 2560 – 2579). ยะลา: ศูนย์ประสานงานและบริหารการศึกษาจังหวัดชายแดนภาคใต้.
เกียรติยศ สินพิบูลย์. (2560). การพัฒนาความสามารถด้านการคิดอย่างมีวิจารณญาณโดยการจัดการเรียนรู้ด้วยการใช้คำถามเป็นฐานร่วมกับมัลติมีเดียสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร).
ขนิษฐา จิตแสง. (2563). การสื่อสารระหว่างบุคคล: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชาย โพธิสิตา. (2562). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ: คู่มือนักศึกษาและนักวิจัยสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 8 ปรับปรุงใหม่). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2561). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฐาปนี สีเฉลียว. (2564). รูปแบบการเรียนการสอนตามหลักการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ร่วมกับสื่อสังคมเพื่อส่งเสริมการสร้างสรรค์นวัตกรรมการศึกษาสำหรับนิสิตวิชาชีพครู. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินท์ วิทยาเขตปัตตานี, 32(1), 185-203.
ณัฏฐินี ปิยะศิริพนธ์. (2561). ชุมชนพหุวัฒนธรรมท่ามกลางวาทกรรมชาตินิยมในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ของไทย. วารสารรัฏฐาภิรักษ์ วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร, 60(2), 58-72.
ดำรงศักดิ์ สุดเสน่ห์. (2561). กระบวนการสร้างเสริมศักยภาพการคิดอย่างมีวิจารณญาณของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 ตามธรรมชาติวิชาวิทยาศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
ทิศนา แขมมณี. (2561). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 22). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เบลลันกา เจมส์ และแบรนต์ รอน. (2562). ทักษะแห่งอนาคตใหม่: การศึกษาเพื่อศตวรรษที่ 21 [21st century skills: rethinking how students learn] (วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง และอธิป จิตตฤกษ์, แปล). (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: บุ๊คสเคป.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10, ฉบับปรับปรุงใหม่). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
บุษบง ชัยเจริญวัฒนะ และเหมือนขวัญ เรณุมาศ. (2560). สันติวิธี: การจัดการความขัดแย้งตามแนวทางสันติวิธี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 5(2), 1-16.
พาสนา จุลรัตน์. (2563). จิตวิทยาการรู้คิด (Cognitive psychology). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิชชากร บุรุษพัฒน์ และชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2562). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบพิพาทเชิงสร้างสรรค์ที่ส่งเสริมความสามารถในการคิดเชิงวิพากษ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 21(1), 127-141.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2563). หลักและเทคนิคการสอนระดับอุดมศึกษา: จากการบรรยายแบบประเพณีโบราณสู่การสอนแบบไม่สอน. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพรินทร์ โชติสกุลรัตน์. (2564). สื่อสารสร้างสันติ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครปฐม: สถาบันสิทธิมนุษยชนและสันติศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ภัสรา นามแสง และอภิศักดิ์ สุขยิ่ง. (2563). การศึกษาทักษะการคิดวิเคราะห์ของผู้เรียนชาวไทยในระดับอุดมศึกษาที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ. มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์, 37(3), 183-212.
มาร์แชล บี โรเซนเบิร์ก. (2560). สานสัมพันธ์ด้วยสันติ [Nonviolent communication: NVC] (ไพริน โชติสกุลรัตน์, แปล). นครปฐม: สถาบันสิทธิมนุษยชนและสันติศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
มูฮัมหมัดอาฟีฟี อัซซอลีฮีย์, สราวุธ สายทอง, เกตุ อัสมิมานะ และนัชชิมา บาเกาะ. (2562). พฤติกรรมการสอนที่ส่งเสริมการคิดอย่างมีวิจารณญาณในผู้เรียนของนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูสาขาวิชาการสอนอิสลามศึกษาในพื้นที่บริบทจังหวัดชายแดนภาคใต. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา, 11(1), 16-34.
รูดียะห์ หะ, นิเลาะ แวอุเซ็ง และอับดุลฮากัม เฮ็งปิยา. (2562). องค์ประกอบปัจจัยด้านสถานการณ์แวดล้อมที่ส่งผลต่อพฤติกรรมใฝ่เรียนรู้ของนักศึกษาหลักสูตรอิสลามศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 14(1), 96-107.
วรรณดี สุทธินรากร. (2560). การเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลงและการวิจัยเชิงปฏิบัติการ. กรุงเทพฯ: สยามปริทัศน์.
ศรีสมภพ จิตร์ภิรมย์ศรี. (2562). อัลกอริทึมของความแปรปรวนในความรุนแรง 15 ปีชายแดนใต้/ปาตานี. ปัตตานี: สถานวิจัยความขัดแย้งและความหลากหลายทางวัฒนธรรมภาคใต้ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สุพรรษา สุวรรณชาตรี. (2560). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเน้นสมรรถนะเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะความรู้สึกไวของครู. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).
Butler, K. (2017). Criticism: Using it to your advantage. Journal of Singing, 74(1), 29-36.
Fong, C. J., Schallert, D. L., Williams, K. M., Williamson, Z. H., Warner, J. R., Lin, S., & Kim, Y. W. (2018). When feedback signals failure but offers hope for improvement: A process model of constructive criticism. Thinking Skills & Creativity, 30(1), 42-53.
McClelland, D. C. (1973). Testing for competence rather than for "Intelligence". American Psychologist, Harvard University, 28(1), 1-14.
Omer, A. A., & Abdularhim, M. E. (2017). The criteria of constructive feedback: The feedback that counts. Journal of Health Specialties, 5(1), 45-48.
Patonah, S., Sajidan, Cari, & Rahardjo, S. B. (2021). The effectiveness of STLC (Science technology learning cycle) to empowering critical thinking skills. International Journal of Instruction, 14(3), 39-58.
Sinkovics, N. (2018). Pattern matching in qualitative analysis. United State: SAGE.