A Curriculum Development of Muay Praya Pichaidabhak for Elementary School Students
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were: 1) to develop a curriculum of Muay Praya Pichaidabhak for elementary school students. and 2) to study the learning achievement of the students who were trained in Muay Praya Pichaidabhak. The population comprised 60 students in upper elementary level from Wat Rajchakrue School, selected by using a simple random sampling method. They were equally divided into two groups : 30 for a control group and 30 for an experimental group. The research instruments were the curriculum, lesson plans, and the evaluation of the Muay Praya Pichaidabhak curriculum. The data were analyzed for mean, percentage, standard deviation and t-test. The research results revealed that
1) The efficiency of the curriculum was 81.45 / 84.00
2) The students’ posttest achievements after implementing the curriculum were significantly higher than their pre-test achievement at the .05 level.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542. กรุงเทพฯ: บริษัทสยามสปอร์ต ซินดิเคท จำกัด.
กิตติ จำรัสประเสริฐ. (2552). ปัญหาและความคิดเห็นในการนำศิลปะมวยไทยสู่การเรียนการสอนในหลักสูตรช่วงชั้นที่ 3-4 ในเขตพื้นที่การศึกษาจังหวัดนครราชศรีมา. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชามวยไทยศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง).
ชาญชัย ยมดิษฐ์, มณฑาทิพย์ ไชยศักดิ์, แชล่ม บุญลุ่ม, ณรงค์ เทียมเมฆ, สุรีย์ พันธ์รักษ์, วิภารัตนื ยมดิษฐ์,...,เบญจมาศ มงคลนำ. (2548). การศึกษารูปแบบกิจกรรมการพัฒนาและสร้างเสริมกีฬามวยไทย: แบบบูรณาการในโครงการมหกรรมกีฬาภูมิปัญญาไทย. ราชบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
ณฐพล อยู่เป็นสุข. (2561). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6/2 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา (ฝ่ายประถม) เรื่อง ระบบอวัยวะในร่างกาย โดยใช้วิธีการสอนรูปแบบการเรียนเชิงรุก (Active learning). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ต่อศักดิ์ แก้วจรัสวิไล. (2554). การพัฒนาหลักสูตรรายวิชามวยไทย ระดับมัธยมศึกษาตอนต้นตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชามวยไทยศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง).
ทัศนีย์ บุญเติม. (2551). การสร้างหลักสูตร. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ทิศนา แขมณี. (2560). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 21). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธารทิพย์ ขัวนา, ขวัญชัย ขัวนา และเสาวภา นิรุตติวัฒน์. (2557). รูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning เพื่อพัฒนาทักษะการจัดการเรียนรู้สำหรับนักศึกษาสาขาวิชาพลศึกษา คณะศึกษาศาสตร์สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตลำปาง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 38(2), 108-118.
นนทลี พรธาดาวิทย์. (2559). การจัดการเรียนรู้แบบ Active learning. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ทริปเพิ้ล เอ็ดดูเคชั่น.
บุญสันต์ ศรีขันธ์. (2556). การพัฒนารูปแบบการสอนบนเว็บโดยใช้หลักการเรียนรู้เป็นทีมของนักเรียนโรงเรียนกีฬา. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต, สาขาเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น).
ประไพ จันทะบัณฑิต. (2560). การพัฒนารูปแบบการฝึกมวยพระยาพิชัยดาบหัก. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชามวยไทยศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง).
ประสารศิษฐ์ ศรีศักดิ์. (2556). การพัฒนาชุดการเรียนการสอนเพื่อการเรียนรู้ศิลปะมวยไทย. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชามวยไทยศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง).
ฟาตีฮะห์ อุตส่าห์ราชการ. (2558). รูปแบบการเรียนการสอนแบบ Active Learning เพื่อพัฒนาแนวคิดเชิงวิทยาศาสตร์ เรื่อง คลื่นไหวสะเทือน. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาฟิสิกส์ศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา).
ยุทธชัย สุโกสิ. (2550). ความคิดเห็นของครูผู้สอนและผู้บริหารสถานศึกษาที่มีต่อการจัดการเรียนการสอนมวยไทยศึกษา. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชามวยไทยศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง).
โรงเรียนวัดราชคฤห์ งานวิชาการ. (2554). รายงานผลการเรียนประจำปีการศึกษา 2554. กรุงเทพฯ: โรงเรียนวัดราชคฤห์.
โรงเรียนวัดราชคฤห์. (2554). รายงานการประชุมคณะกรรมการสถานศึกษา ครั้งที่ 2 ประจำปี 2554. กรุงเทพฯ: โรงเรียนวัดราชคฤห์.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2540). สถิติวิทยาทางการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ลาวัณย์ ทองมนต์. (2550). การพัฒนาหลักสูตรการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของผู้เรียนในระดับประถมศึกษา. (ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร มหาวิทยาลัยศรีนครินทร วิโรฒ).
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2552). จากหลักสูตรแกนกลาง สู่หลักสูตรสถานศึกษา: กระบวนทัศน์ใหม่การพัฒนา. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
วิลาสินี นคราวนากุล. (2552). ผลการใช้สื่อวีดีทัศน์ในการฝึกมวยไทยแอโรบิคของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนอรพิมพ์วิทยา อำเภอครบุรี จังหวัดนครราชสีมา. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขามวยไทยศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง).
สนอง อินละคร. (2544). เทคนิควิธีการและนวัตกรรมที่ใชจัดกิจกรรมการเรียนการสอนที่เนนนักเรียนเป็น ศูนย์กลาง. อุบลราชธานี: อุบลกิจออฟเซทการพิมพ.
สมพร หลิมเจริญ. (2552). การพัฒนาหลักสูตรเสริมเพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์สำหรับนักเรียนช่วงชั้นที่ 2. (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร มหาวิทยาลัยศรีนครินทร วิโรฒ).
สมาน ลีพรหมมา. (2557). การพัฒนารูปแบบการสอนมวยไทยเพื่อการอนุรักษ์. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชามวยไทยศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง).
สัญญา ภัทรากร. (2552). ผลของการจัดการเรียนรู้อย่างมีชีวิตชีวาที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาและการสื่อสารทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 เรื่อง ความน่าจะเป็น. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการมัธยมศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2554). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
หน่วยศึกษานิเทศก์ สำนักการศึกษา กรุงเทพมหานคร. (2555). หลักสูตรกิจกรรมกีฬามวยไทย ในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร. นนทบุรี: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัดสาขา 4.
อรษา เจริญยิ่ง. (2560). การพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ เรื่องคู่อันดับและกราฟของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนวัดลาดหญ้าไทร(สิงหวิทยาคาร) โดยใช้การเรียนรู้แบบเชิงรุก (Active Learning). (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาคณิตศาสตรศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง).