การพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาเชิงบูรณาการที่สอดคล้องกับวิถีชุมชนไทใหญ่ ในจังหวัดเชียงใหม่

Main Article Content

สวงษ์ ไชยยา
สมาน ฟูแสง
สมเกตุ อุทธโยธา
สำเนา หมื่นแจ่ม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อสังเคราะห์องค์ประกอบของการจัดการศึกษาเชิงบูรณาการที่สอดคล้องกับวิถีชุมชนไทใหญ่ เพื่อศึกษาสภาพปัญหาและความต้องการของการจัดการศึกษาเชิงบูรณาการที่สอดคล้องกับ   วิถีชุมชนไทใหญ่ และเพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาเชิงบูรณาการ ที่สอดคล้องกับวิถีชุมชนไทใหญ่ ในจังหวัดเชียงใหม่ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลักในการสัมภาษณ์ คือ
ผู้บริหารสถานศึกษา ครูผู้สอน ผู้แทนผู้ปกครอง ผู้แทนกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ผู้แทนชุมชนและผู้แทนศิษย์เก่า ของโรงเรียนที่มีนักเรียนกลุ่มไทใหญ่ เข้ารับการศึกษา    เกินร้อยละ 70 ในจังหวัดเชียงใหม่ ระหว่างปีการศึกษา 2556-2558 จำนวน 8 โรงเรียน กลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิในการระดมสมอง คือ ผู้แทนกลุ่มส่งเสริมการจัดการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สพฐ.) ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ศึกษานิเทศก์ เจ้าของธุรกิจบริษัท/ร้านค้า และกลุ่มผู้เชี่ยวชาญ ในการประชุมสนทนากลุ่ม คือ ผู้บริหารสถานศึกษา อาจารย์มหาวิทยาลัย และผู้แทนองค์การยูนิเซฟแห่งประเทศไทย โดยเครื่องมือที่ใช้ในกาวิจัยคือการสัมภาษณ์ การระดมสมอง และการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา (Content analysis) ผลการศึกษาพบว่า รูปแบบการจัดการศึกษาเชิงบูรณาการที่สอดคล้องกับวิถีชุมชนไทใหญ่ มีองค์ประกอบหลัก คือ ด้านการบูรณาการความรู้ให้สัมพันธ์กับวิถีชีวิต ด้านพหุวัฒนธรรม ด้านการบูรณาการเชิงวิธีการ ด้านการสอนทักษะอาชีพและภาวะผู้นำซึ่งมีบทบาทในการขับเคลื่อนการจัดการศึกษาเชิงบูรณาการที่สอดคล้องกับวิถีชุมชนไทใหญ่

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ไชยยา ส., ฟูแสง ส., อุทธโยธา ส., & หมื่นแจ่ม ส. (2017). การพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาเชิงบูรณาการที่สอดคล้องกับวิถีชุมชนไทใหญ่ ในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารบัณฑิตวิจัย, 8(2), 37–50. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/banditvijai/article/view/107121
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ชยารส อุตมอ่าง. (2555). รูปแบบการจัดการศึกษาสำหรับเด็กไร้สัญชาติที่สอดคล้องกับบริบทของเด็ก ครอบครัว และชุมชน: ศึกษากรณีเด็กไร้สัญชาติในชุมชนแม่สามแสบ อำเภอสบเมย จังหวัดแม่ฮ่องสอน. (วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาบูรณาการนโยบายสวัสดิการสังคม มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ).

บุบผา อนันต์สุชาติกุล. (2554). โครงการรูปแบบและการจัดการศึกษาสำหรับทายาทรุ่นที่สองของผู้ย้ายถิ่นจากประเทศพม่า. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

ปณิธิ อมาตยกุล. (2547). การย้ายถิ่นของชาวไทใหญ่เข้ามาในจังหวัดเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาภูมิภาคศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).

ยูเนสโก. (2550). คู่มือผู้สื่อข่าว เรื่อง การศึกษาเพื่อเรียนรวม. กรุงเทพฯ: องค์กรยูเนสโก สำนักงาน กรุงเทพฯ.

ศุภากร เมฆขยาย. (2559). การจัดการศึกษาสำหรับเด็กไร้สัญชาติ. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, มหาวิทยาลัยศิลปากร).

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2550). แผนการศึกษาแห่งชาติ ฉบับปรับปรุง (พ.ศ. 2552-2559). กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สำนักนโยบายและแผน สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2558). ระบบจัดเก็บข้อมูลนักเรียนรายบุคคล. สืบค้นจาก https://portal.bopp-obec.info/obec58/restpublicstat/report

สุณี เขื่อนแก้ว, ประสิทธิ์ วังภคพัฒนวงศ์ และอรุโณทัย จำปีทอง. (2556). ความสัมพันธ์ของวิถีชีวิตชาวไทใหญ่กับความหลากหลายทางชีวภาพสู่ภูมิปัญญาท้องถิ่น. วารสารวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 41(2), 298-308.

เสถียร อุสาหะ. (2554). นักเรียนไร้สัญชาติระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานในระบบโรงเรียน ปีการศึกษา 2554. กรุงเทพฯ: ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร สป.ศธ.

อามัดไญนี ดาโอะ. (2551). การสอนพหุวัฒนธรรมในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ...จำเป็นจริงหรือ?. สืบค้นจาก https://www.saengtham.com/collum5.pdf.