การแสวงหารูปแบบการกำกับดูแลองค์กรปกครองท้องถิ่นไทยที่เหมาะสม
-
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาการกำกับดูแลท้องถิ่นไทย และเพื่อศึกษาแสวงหากรอบแนวทางการกำกับดูแลท้องถิ่นไทยที่เหมาะสม โดยวิธีการการศึกษาตามระเบียบวิธีวิจัยเอกสาร การวิเคราะห์กรณีศึกษา การสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ และการสนทนากลุ่มจากนักวิชาการด้านท้องถิ่นและด้านกฎหมาย ผู้บริหาร ข้าราชการท้องถิ่น ผลการศึกษาพบว่า 1) ปัญหาของการกำกับดูแลท้องถิ่นไทย คือ การตีความเรื่องอำนาจหน้าที่และการแทรกแซงความเป็นอิสระของท้องถิ่น โดยเกิดจากผู้กำกับดูแลที่เกี่ยวข้อง เช่น สำนักงานตรวจเงินแผ่นดิน คณะกรรมการกฤษฎีกา กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น และกระทรวงมหาดไทย ซึ่งไม่เป็นไปตามเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญและกฎหมายจัดตั้งของท้องถิ่น 2) การกำกับดูแลท้องถิ่นที่เหมาะสมของไทย คือ การกำกับดูแลแบบบรูณาการร่วมกัน 3 ฝ่าย ระหว่างการกำกับดูแลโดยภาครัฐ การกำกับดูแลภายในท้องถิ่น (สภา) และการกำกับดูแลของประชาชน คือรัฐต้องให้ท้องถิ่นมีอิสระในการดำเนินงานตามกรอบกฎหมาย คำนึงถึงความจำเป็นของแต่ละพื้นที่ ผลลัพธ์ที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชนในท้องถิ่นและผลประโยชน์ของชาติ การกำกับดูแลโดยสภาท้องถิ่น สามารถตรวจสอบถ่วงดุลและใช้อำนาจในการยับยั้งฝ่ายบริหารได้ และการกำกับดูแลโดยประชาชน โดยเริ่มตั้งแต่การเลือกตั้ง การกำหนดนโยบายที่เป็นต้องการและปัญหาของประชาชนในท้องถิ่น การร่วมดำเนินการ การตรวจสอบการทำงานของฝ่ายบริหารและฝ่ายนิติบัญญัติ สามารถร้องเรียนและมีอำนาจถอดถอนหากพบว่าการกระทำนั้นส่งผลกระทบเสียหายต่อท้องถิ่น
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
Copyright & License
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
เอกสารอ้างอิง
จุมพล หนิมพานิช. (2547). แนวทางการกำกับดูแลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ตามเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญ พุทธศักราช 2540. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นครินทร์ เมฆไตรรัตน์. (2546). ทิศทางการปกครองท้องถิ่นของไทยและต่างประเทศเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิญญูชน.
มาโนช นามเดช. (2559). การกำกับดูแลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560 หมวด 14 การปกครองส่วนท้องถิ่น.
วิชชุกร นาคธน. (2550). การปกครองท้องถิ่นไทย. พระนครศรีอยุธยา: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
วีระศักดิ์ เครือเทพ. (2556). ปมปัญหาการก่อหนี้ของ อบต.น้ำก่ำ อ.ธาตุพนม จ.นครพนม. สถาบันพระปกเกล้า วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 11(2), 81-110.
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2559). เรื่องภารกิจและอำนาจหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นตามพระราชบัญญัติโรคพิษสุนัขบ้า พ.ศ. 2535. เข้าถึงได้จาก http://app-thca.krisdika.go.th/Naturesig/CheckSig?whichLaw=cmd&year=2559&lawPath=c2_0442_2559. 4 มิถุนายน 2561.
อนุชา ฮุนสวัสดิกุล. (2548). การศึกษารูปแบบและวิธีการกำกับดูแลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: เอ.พี.กราฟฟิคดีไซน์และการพิมพ์.
องค์การบริหารส่วนจังหวัดตรัง. (2558). โครงการเฝ้าระวังสุขภาพประจำปี 2558 กับ อบจ. ตรัง. เข้าถึงได้จาก http://www.trangpao.go.th/news_detail.php?id=61. 4 มิถุนายน 2561.
Gordon L. Clark. (1984.) A Theory of local Autonomy. Annals of the Association of AmericanGeographers. Jun84, Vol.741ssue 2, pp. 195-208. Retrieved from http://eds.a.ebscohost.com/eds/pdfviewer/pdfviewer?vid=0&sid=7b817f1-0aea-4164a3cf-4b9112583dcd%40sessionmgr4008. August 11th, 2016.