การศึกษาภูมิปัญญาผ้าแส่ว กลุ่มผ้าพื้นเมืองบ้านหนองม่วง จังหวัดศรีสะเกษ เพื่อพัฒนารูปแบบเครื่องประดับในเชิงพาณิชย์

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาภูมิปัญญาผ้าแส่ว กลุ่มผ้าพื้นเมืองบ้านหนองม่วง จังหวัดศรีสะเกษ และ 2) ออกแบบและพัฒนารูปแบบเครื่องประดับในเชิงพาณิชย์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญด้านภูมิปัญญาผ้าแส่ว แบบสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม แบบสอบถามความคิดเห็น และแบบประเมินความพึงพอใจ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ประกอบด้วยการวิจัยเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพ  

ผลการศึกษาพบว่า

1.  ภูมิปัญญาผ้าแส่ว กลุ่มผ้าพื้นเมืองบ้านหนองม่วง จังหวัดศรีสะเกษ ประกอบไปด้วย ภูมิปัญญากระบวนการผลิต ภูมิปัญญาด้านรูปแบบ และภูมิปัญญาด้านลวดลาย โดยภูมิปัญญากระบวนการผลิต พบว่ากลุ่มผ้าพื้นเมืองบ้านหนองม่วงเป็นกลุ่มที่จัดตั้งใหม่ที่ได้เรียนรู้จากกลุ่มพัฒนาชุมชนและพัฒนาสตรี จึงมีกระบวนการผลิตไม่เหมือนสมัยโบราณ ใช้ด้ายสังเคราะห์ซึ่งหาได้ง่ายในปัจจุบัน สีของด้ายที่ใช้ในการแส่วผ้า ทั้งสีดั้งเดิม คือ สีขาว สีแดง สีเหลือง และสีเคมีอื่น ๆ ภูมิปัญญาด้านรูปแบบ ปัจจุบันมีการตัดเย็บเป็นเสื้อแส่วรวมไปถึงกระโปรงหรือผ้าถุงใช้กันอย่างแพร่หลาย และมีการเย็บขายเป็นสินค้าหัตถกรรมของชุมชน
2.  จากการวิเคราะห์การออกแบบและพัฒนารูปแบบเครื่องประดับในเชิงพาณิชย์ และประเมินความพึงพอใจต่อรูปแบบเครื่องประดับ พบว่า กลุ่มเป้าหมายมีความพึงพอใจต่อเครื่องประดับในเชิงพาณิชย์ในรูปแบบ สร้อยคอ ต่างหู แหวน และกำไล ตามลำดับ และจากการประเมินในด้านรูปแบบ ด้านความสวยงาม และด้านประโยชน์ใช้สอย พบว่ากลุ่มเป้าหมาย จำนวน 50 คน มีความพึงพอใจต่อสร้อยคอมากที่สุด รองลงมา คือ กำไล และต่างหู ตามลำดับ และมีความพึงพอใจโดยรวมอยู่ในระดับมาก