ปัจจัยการจัดการระบบสารสนเทศสำหรับธุรกิจชุมชนของจังหวัดศรีสะเกษ
คำสำคัญ:
ปัจจัยการจัดการ , ระบบสารสนเทศ , ธุรกิจชุมชนของจังหวัดศรีสะเกษบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ปัจจัยการจัดการระบบสารสนเทศสำหรับธุรกิจชุมชนของจังหวัด ศรีสะเกษ 2) เปรียบเทียบปัจจัยการจัดการระบบสารสนเทศสำหรับธุรกิจชุมชนของจังหวัดศรีสะเกษ โดยจำแนกตามเพศ อายุ การศึกษา ประเภทธุรกิจ ตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ ผู้ประกอบการในชุมชนจังหวัดศรีสะเกษ โดยใช้ตารางเครซี่และมอร์แกนได้ขนาดของตัวอย่างจำนวน 100 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ เป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับปัจจัยการจัดการระบบสารสนเทศสำหรับธุรกิจชุมชน สถิติที่ใช้ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติทดสอบที สถิติทดสอบเอฟ และการเปรียบเทียบรายคู่ด้วยวิธีของเชฟเฟ
ผลการวิจัยพบว่า
- ปัจจัยการจัดการระบบสารสนเทศสำหรับธุรกิจชุมชนของจังหวัดศรีสะเกษ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก
- การเปรียบเทียบปัจจัยการจัดการระบบสารสนเทศสำหรับธุรกิจชุมชนของจังหวัดศรีสะเกษ จำแนกตามตำแหน่ง เพศ และอายุ การศึกษา อาชีพ ภาพรวมไม่แตกต่างกันแต่พิจารณารายด้านพบว่า ปัจจัยด้านระบบสารสนเทศด้านการตลาด อายุ และประเภทธุรกิจ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
เอกสารอ้างอิง
จิระพงษ์ วรรณสุทธิ์. การตัดสินใจซื้อสินค้าออนไลน์ผ่าน Facebook live. สารนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 2560.
เพชรา บุดสีทา. “การพัฒนาช่องทางจัดจําหน่ายโดยใช้การตลาดดิจิทัลเพื่อเพิ่มความสามารถในการแข่งขันให้กับผลิตภัณฑ์วิสาหกิจชุมชน ตําบลท่าขุนราม อําเภอเมือง จังหวัดกําแพงเพชร,” วารสารวิชาการตลาดและการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. 8, 2 (กรกฎาคม–ธันวาคม 2564): 48-59.
ภิราภรณ์ บุตรซอ และคณะ. “ การพัฒนาระบบสารสนเทศเพื่อจัดจําหน่ายสินค้าวิสาหกิจชุมชนกรณีศึกษา กลุ่มผลิตหมวกยางพาราอําเภอเมือง จังหวัดลําปาง,” วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ. 2, 2 (กรกฎาคม–ธันวาคม 2565): 43-53
ภัทรานิษฐ์ ฉายสุวรรณคีรี. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าจากร้านค้าในเครือข่ายเฟซบุ๊กและอินสตาแกรม. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2559.
แสงเพ็ชร พระฉาย และคณะ. “การพัฒนาเทคโนโลยีและนวัตกรรมดิจิทัลเพื่อสนับสนุนรูปแบบเทคโนโลยีดิจิทัลสําหรับวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม,” วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ. 5, 1 (มิถุนายน 2562): 88-100.
สมทบ แก้วเชื้อ บัณฑิต ผังนิรันดร์ และธนพล ก่อฐานะ. “ปัจจัยความสําเร็จของผู้ประกอบการธุรกิจออนไลน์ในยุคดิจิทัล,” วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรม. 15, 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม 2565): 33-44.
หทัยรัตน์ อัครมงคลฐากูร. การศึกษาข้อมูลส่วนบุคคล ความคิดเห็นพฤติกรรมการใช้พฤติกรรมการตัดสินใจและแรงจูงใจที่มีผลต่อความพึงพอใจในการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการแบ่งปันความรู้ภายในองค์กร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, 2559.
อรจิรา แก้วสว่าง, ชาญเดช เจริญวิริยะกุล และวราพร ดำรงค์กูลสมบัติ. “ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดกับการเลือกซื้อสินค้าออนไลน์ผ่านแอพพลิเคชัน Shopee ของผู้บริโภคในกรุงเทพมหานคร,” วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา. 11, 2 (เมษายน-มิถุนายน 2564): 308-321.
อุเทน เลานำทา. “ความสามารถด้านดิจิทัลเทคโนโลยีของนักบัญชี,” เอกสารภาษีอากร. 38, 454 (กรกฎาคม 2562): 108.
Krejcie, R. V. and D. W. Morgan. “Determining sample size for research activities,” Educational and Psychological Measurement. 30,3 (May 1970): 607–610.
Shahidi, S., N. Abdolvand and S.R. Harandi. “Assessing the organization readiness for implementing knowledge management in organizations,” Unpublished master’s thesis, Alzahra University, Iran. 2015.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิภายนอกอย่างน้อย 2 คน ความคิดเห็นในวารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี เป็นความคิดเห็นของผู้เขียนมิใช่ความคิดเห็นของผู้จัดทำ จึงมิใช่ ความรับผิดชอบของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี และบทความในวารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี สงวนสิทธิ์ตามกฎหมายไทย การจะนำไปเผยแพร่ต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากกองบรรณาธิการ
