Education for All: People Educational Equality
Keywords:
Education for All, Educational EqualityAbstract
Education for all is a human resource development concept that includes human beings in all of genders, ages, statues, religions, races, and residence to receive educational opportunities without discrimination. The education should be suitable for each human being. It includes knowledge and skills provided to the human being, so the human being can use the knowledge and skills for a living effectively. This is because the education will bring the quality to the human beings and the country. Therefore, the objective of the article on Education for All: People Educational Equality was to propose background and a goal of education for all. The findings of the samples of the education for all in the foreign countries and the situations of the Thai education that the writer analyzed showed that the current Thai situations increased by the percentage of the approach of the population education, but the approach of the population education was hidden by disparities in education like the disparities in education that the writer proposed in the article. When the disparities in education occurred, it caused the government sectors to regulate educational policies that helped reduce the disparities and create the educational equality for Thai people. However, there were not only Thai people in Thailand that needed to access to education but also expatriates such as expatriate labors or stateless and raceless persons needed to access to education. Therefore, the private sectors participated in creating equality and equality in education for the expatriates. Guidelines used to manage education for all should have characteristics as the writer proposed. They were that education should be organized based on human right principles that enabled people in all groups to have equality in societies. The government needed to regulate educational policies for all to create the realization and support all of people in the country to be able to access education. Moreover, the guidelines also suggested that the educational systems should be developed in the provincial levels in all provinces to have the same quality in the whole country. The development of the educational systems also included the development of the curriculum for managing the educational for all that was able to meet various needs of learners and related to the contexts of the development of the country. However, the government sectors had to monitor the performance of people who involved with the development seriously to earn benefits in education for all.
References
กฤตยากร ลดาวัลย์. “การจัดการศึกษาท้องถิ่นสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน,” วิชาการธรรมทรรศน์, 20, 4 (ตุลาคม-ธันวาคม 2563): 209-216.
กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา. พระราชบัญญัติกองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา.พ.ศ.2561. (ออนไลน์) 2561 (อ้างเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2564). จาก http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2561/ N033/1.PDF
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศักดิ์. มหาวิทยาลัยที่ทางแยก. กรุงเทพฯ: ส.เอเชีย เพรส, 2541.
คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545 และ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553. กรุงเทพฯ: สำนักงานฯ, 2553.
คณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, สำนักงาน. คู่มือเทคนิคการปรับปรุงและพัฒนาองค์การเวอร์ชั่น 1.0. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นแอนด์พับลิชชิ่ง, 2560.
คณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, สำนักงาน. แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-2564). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง, 2560.
รายงานประจำปี 2562. (ออนไลน์) 2562 (อ้างเมื่อ 4 กรกฏคม 2564). จาก https://www.eef.or.th/wp-content/uploads/2020/06/O12-EEF-Annual-Report-2019.pdf
จรัส สุวรรณเวลา. อุดมศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2545.
เจษฎา ศาลาทอง. สื่อกับการศึกษาเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน. (ออนไลน์) 2560 (อ้างเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2564).
จาก https://jesssalathong.wixsite.com/salathong/untitled-c1s3q
ชรินทร์ มั่งคั่ง. “รูปแบบหลักสูตรเพื่อปวงชนขององค์กรประชาสังคมสำหรับนักเรียนชาติพันธุ์ในจังหวัดเชียงใหม่,”ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ. 18, 1(มกราคม-มิถุนายน 2561): 210-222.
ณปภัช บรรณาการ และสิวะโชติ ศรีสุทธิยากร. “ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาของนักเรียนในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร,” อิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา. 14, 2 (กรกฎาคม-ธันวาคม 2562): 1-11.
ธงชัย สมบูรณ์. หัวหรือก้อย : การศึกษาไทยกับสถานการณ์ของสังคมโลก. (ออนไลน์) 2563 (อ้างเมื่อ 4 กรกฎาคม 2564).จาก https://www.matichon.co.th/article/news_2376852
โพสต์ทูเดย์. เปิดรายงานความเหลื่อมล้ำในไทย ปี พ.ศ. 2559. (ออนไลน์) 2560 (อ้างเมื่อ12 กุมภาพันธ์ 2564).
จาก https://www.posttoday.com/social/genera
ภรันยู มายูร. บทบาทของศูนย์ดำรงธรรมอำเภอในการแก้ไขปัญหาความเหลื่อมล้ำในเขต อำเภอบรบือจังหวัดมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการเมืองการปกครอง มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 2560.
ภาวรรณ ธนาเลิศสมบูรณ์. การศึกษาไทย 2020: บทเรียนเรื่องความเหลื่อมล้ำฉบับเร่งรัดและไร้ปรานี. (ออนไลน์) 2564 (อ้างเมื่อ 4 กรกฎาคม 2564). จากhttps://www.the101.world/thai-educational-inequality-2020
มูลนิธิเยาวชนชนบท. การดำเนินการนโยบายการศึกษาเพื่อปวงชนในประเทศไทย กรณีศึกษาเรื่องการปฏิบัติที่เหมาะสม. (ออนไลน์) 2558 (อ้างเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2564). จากhttps://resourcecentre.savethechildren.net
เลขาธิการสภาการศึกษา, สำนักงาน. รายงานการติดตามการศึกษาเพื่อปวงชนระดับโลก ประเทศไทย. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค, 2556.
วันพิชิต ศรีสุข. ยุทธศาสตร์ทางการศึกษาในสังคมพหุวัฒนธรรมของวิทยาลัยชุมชนในเขตพัฒนาพิเศษเฉพาะกิจจังหวัดชายแดนภาคใต้. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้, 2556.
สายชล วัฒนรัตน์. Education for all และ All for Education. (ออนไลน์) 2555 (อ้างเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2564 ). จาก https://www.gotoknow.org/posts/31306
ศึกษาธิการ, กระทรวง. พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 แก้ไขเพิ่มเติมฉบับที่ 2 พ.ศ. 2545 และฉบับที่ 3 พ.ศ. 2553. กรุงเทพฯ: กระทรวง, 2542.
สุวัฒน์ ปุยพรม. ยุทธศาสตร์การจัดการศึกษาเพื่อปวงชนของวิทยาลัยชุมชนปัตตานี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริการพัฒนาสังคม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 2560.
อนันท์ งามสะอาด. การศึกษาเพื่อปวงชน การศึกษาในประเทศไทย. (ออนไลน์) 2558 (อ้างเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2564). จาก https://web.facebook.com/drrnan/posts/736499193123502/?_rdc=1&_rdr
อรวรรณ นิ่มตลุง. “การศึกษาแบบเรียนรวม หนทางนำไปสู่การศึกษาเพื่อปวงชน,” มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. 1, 2 (กรกฎาคม-ธันวาคม 2552): 40-53.
อ๊อต โนนกระยอม. “รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตนักศึกษาสถาบันการเรียนรู้เพื่อปวงชน,” ธรรมทรรศน์. 19, 3 (พฤศจิกายน-ธันวาคม 2559): 13-28.
McKay, Andrew. “Defining and measuring Inequality,” Briefing Paper, 1(March 2002): 1-6.
Organisation for Economic Co-operation and Development. Education at a glance 2018. Paris: OECD Indicators. 2018 (eited 10 December 2020). Available from: doi:10.1787/eag-2018-en.
Schlotter, M. Equity in and through education and training: Indicators and priorities. (online) 2012 (cited 15 February 2021). Available from: www.eenee.de/dms/EENEE/Ana lytical_Reports/EENEE_AR12.pdf
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Every article is peer-reviewed for academic correctness by at least two external qualified experts. The opinions in the Journal of Graduate School, Pitchayatat, Ubon Ratchathani Rajabhat University (Humanities and Social Sciences) belong to the authors; not belong to the Publisher. Thus, Graduate School of Ubon Ratchathani Rajabhat University cannot to be held responsible for them. The articles in this journal are protected by the copyright of Thailand. No part of each issue may be reproduced for dissemination without written permission from the publisher.