รูปแบบและแนวทางในการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรป่าสงวนแห่งชาติดงฟ้าห่วน ตำบลขามใหญ่ อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี
คำสำคัญ:
รูปแบบและแนวทางการใช้ประโยชน์, ทรัพยากรป่าไม้, ป่าสงวนแห่งชาติดงฟ้าห่วนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) สภาพการมีส่วนร่วมการใช้ประโยชน์พื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติดงฟ้าห่วน และ 2) แนวทางการมีส่วนร่วมในการใช้ประโยชน์ในพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติดงฟ้าห่วน ตำบลขามใหญ่ อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 351 คน โดยใช้วิธีสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น และกลุ่มเป้าหมาย สุ่มแบบเจาะจง จำนวน 15 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีความรู้ การใช้ประโยชน์จากทรัพยากรป่าสงวนแห่งชาติดงฟ้าห่วน และการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าสงวนแห่งชาติดงฟ้าห่วน โดยรวม อยู่ในระดับปานกลาง (= 3.16, S.D. = 1.16,
= 2.59, S.D.=1.39 ,
= 2.56, S.D.=1.34) ปัญหาและอุปสรรคที่สำคัญ พบว่า คนในชุมชนยังไม่เห็นความสำคัญในการอนุรักษ์ป่าสงวนแห่งชาติ คนในชุมชนเข้าไปมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการร่วมกับภาครัฐน้อย แนวทางการมีส่วนร่วมในการใช้ประโยชน์ในพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติดงฟ้าห่วน ประกอบด้วย 1) การกำหนดนโยบายร่วมกันระหว่างภาครัฐและประชาชนในการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรป่าสงวนแห่งชาติดงฟ้าห่วน 2) การเสริมสร้างความรู้ เพื่อสร้างความตระหนักให้ชุมชนมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าสงวนแห่งชาติ และ 3) แสดงอาณาเขตพื้นที่การเข้าใช้ประโยชน์ในป่าสงวนแห่งชาติดงฟ้าห่วนให้มีความชัดเจน
เอกสารอ้างอิง
ณัฐพร ดอกบุญนาค และฐาปกรณ์ ทองคำนุช. ศึกษาการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการการท่องเที่ยวกรณีศึกษาชุมชนในตลาดร้อยปีสามชุกอำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี. รายงานการวิจัย: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี ราชมงคลสุวรรณ, 2556.
ณัฐวรรธน์ สุนทรวริทธิโชติ. การศึกษาสภาพปัญหาสิ่งแวดล้อมในเขตตำบลสามบัณฑิต : กรณีศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของประชาชน. พระนครศรีอยุธยา: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา, 2556.
ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม, กระทรวง. แผนแม่บทแก้ไขปัญหาการทำลายทรัพยากรป่าไม้, การบุกรุกที่ดินของรัฐ และการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติอย่างยังยืน. กรุงเทพฯ: กองสนับสนุน วิทยาลัยการทัพบก, 2557.
บุญใจ ศรีสถิตนรากูร. การพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,
บุญชม ศรีสะอาด. การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น, 2553.
พนิดา เทียมเทศ. บทบาทขององค์กรในการจัดการทรัพยากรป่าไม้ กรณีศึกษาชุมชนบ้านหนองบัว จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2556.
ธิวา เกษแก้ว. ลักษณะของสื่อที่พึงประสงค์เพื่อการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ของชุมชน ในพื้นที่ลุ่มน้ำแม่สาตอนบนอำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 2555.
ผนิกุล อุ่ยสกุล. ปัจจัยที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ของสมาชิกชมรมอนุรักษ์ธรรมชาติ บ้านวังลุง ต.ทอนหงส์ อ.พรหมคีรี จ.นครศรีธรรมราช. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล, 2556.
พระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2528. ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 102/ตอนที่ 125/ฉบับ
พิเศษ, 11 กันยายน 2528.
วิริยะพร ไชยวัฒนา. การมีส่วนร่วมของประชาชนในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ ในเขตพื้นที่บ้านหัวทุ่ง ตำบลปงเตา
อำเภองาว จังหวัดลำปาง. การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองรัฐศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยพะเยา, 2555.
Cronbach, L. J. Essentials of psychological Testing. 5th ed. New York: Harper Collins, 1990.
Krejcie, Robert V. and Daryle W. Morgan. Determining sample size for research activities. Educational
and Psychological Measurement, 1970.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิภายนอกอย่างน้อย 2 คน ความคิดเห็นในวารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี เป็นความคิดเห็นของผู้เขียนมิใช่ความคิดเห็นของผู้จัดทำ จึงมิใช่ ความรับผิดชอบของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี และบทความในวารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี สงวนสิทธิ์ตามกฎหมายไทย การจะนำไปเผยแพร่ต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากกองบรรณาธิการ