มโนทัศน์การสร้างภาพลักษณ์องค์การ

ผู้แต่ง

  • มนสิช สิทธิสมบูรณ์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร
  • วีรวรรณ จงจิตร ศิริจิรกาล สาขาวิชาการจัดการนวัตกรรมเพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
  • จุรีรัตน์ เสนาะกรรณ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช

คำสำคัญ:

มโนทัศน์, การสร้างภาพลักษณ์, ภาพลักษณ์องค์การ

บทคัดย่อ

การสร้างภาพลักษณ์องค์การมีความสำคัญต่อหน่วยงานและองค์การเป็นอย่างมาก เพราะภาพลักษณ์องค์การเป็นเครื่องมือสำคัญในการบริหารงาน ส่งผลต่อความน่าเชื่อถือและการยอมรับของบุคคลทั้งภายในและภายนอกองค์การ บทความนี้นำเสนอแนวคิดพื้นฐานในการสร้างภาพลักษณ์องค์การของ Kevin Lane Keller ประกอบด้วย แนวคิดและทฤษฏีภาพลักษณ์ การสร้างภาพลักษณ์องค์การ หลักการบริหารภาพลักษณ์องค์การ กลยุทธ์การสร้างภาพลักษณ์องค์การ การรณรงค์สร้างภาพลักษณ์องค์การ โดยบทความนี้ ผู้เขียนใช้วิธีการสังเคราะห์องค์ประกอบภาพลักษณ์ของนักวิชาการและนักวิจัยทั้งในและต่างประเทศ พบว่าการสร้างภาพลักษณ์และองค์ประกอบภาพลักษณ์ ประกอบด้วย 7 อันดับ คือ 1) บรรยากาศและสิ่งแวดล้อม 2) ความรับผิดชอบต่อสังคม     3) พนักงานและเจ้าหน้าที่ 4) ผู้บริหาร 5) เครื่องมือเครื่องใช้และอุปกรณ์สำนักงาน  6) ผลงานและบริการ และ      7) การดำเนินงานในธุรกิจ

เอกสารอ้างอิง

จิราภรณ์ สีขาว. ภาพลักษณ์องค์กร. (ออนไลน์) 2553 (อ้างเมื่อ 20 กรกฎาคม 2559). จาก http:// www.moe.go.th/wijai/image. html.

จุไรลักษณ์ จันทสีหราช. อิทธิพลของภาพลักษณ์บริษัทที่มีต่อความไว้วางใจและความภักดีของลูกค้า ฮอนด้า ออโตโมบิล (ประเทศไทย). วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2553.

นรินทร์ นาเจริญ. ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการรายงานข่าว. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2549.

พัชราภรณ์ เกษะประกร. “รูปแบบการสื่อสารภายในครอบครัวที่มีต่อพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักศึกษาหญิงในเขตกรุงเทพมหานคร,” Journal of Behavioral Science for Development. 6, 1 (January 2014): 235-250.

รัขนี วงศ์สุมิตร. หลักการประชาสัมพันธ์. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา, 2547.

วราภรณ์ จุนแสงจันทร์. ภาพลักษณ์ของร้านและคุณภาพการบริการที่ส่งผลต่อการตัดสินใจของลูกค้าที่ใช้บริการร้าน. ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, 2557.

วาสนา จันทร์สว่าง และคณะ. ภาพลักษณ์กลยุทธ์การประชาสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล, 2541.

วิมลมาศ ปฐมวณิชกุล. “การพัฒนาคุณลักษณะนักข่าวพลเมืองเยาวชนเพื่อเป็นกลไกการพัฒนาท้องถิ่น”. (วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. 10, 3 (กันยายน – ธันวาคม 2559): 47-54.

วิรัช ลภิรัตนกุล. กลยุทธ์การประชาสัมพันธ์ในภาวะวิกฤติและการบริหารภาวะวิกฤติ: Crisis Public Relations & Crisis Management. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2549.

ศศิธร ง้วนพันธ์ และธีระ เตชะมณีสถิตย์. “การสร้างภาพลักษณ์องค์การสำหรับธุรกิจการค้าปลีกสมัยใหม่ กรณีศึกษาซูเปอร์เซ็นเตอร์ในประเทศไทย,” Suranaree J. Soc. Sci. 8, 2 (December 2015): 1-16.

สมิต สัชฌุกร. การต้อนรับและบริการที่เป็นเลิศ. กรุงเทพฯ: สายธาร, 2550.

สุพิน ปัญญามาก. การประชาสัมพันธ์เพื่อการส่งเสริมการตลาด. นนทบุรี: สาขาวิชาวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2540.

เสรี วงษ์มณฑา. กลยุทธ์การตลาด: การวางแผนการตลาด. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์, 2552.

David Sinclair and Kenneth Wood. “Does Organisation by Similarity Assist Image Browsing?”. CHI 2001. 3, 1 (31 MARCH–5 APRIL 2001): 190-197.

Doorley, J., and Garcia, H. F. eputation Management: The key to successful public relations and corporate communication. New York: Routledge, 2008.

Joseph W. Alba and J. Wesley Hutchinson. UT: Association for Consumer Research, 2008.

Kevin Lane Keller. "Branding Perspectives on Social Marketing," in Advances in Consumer Research. 25 (2008): 299-302.

Kevin Lane Keller. Marketing Management 12e. Prentice – Hall, 2008.

Kotler, Philip. Marketing Management. The Millennium edition. New Jersey: Prentice – Hall, 2000.

Larson, C. Persuasion : Reception and Responsibility. 11th ed. Australia: Thomson/Wadsworth, 2007.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-04-25

รูปแบบการอ้างอิง

สิทธิสมบูรณ์ ม. . ., จงจิตร ศิริจิรกาล ว. ., & เสนาะกรรณ จ. . . (2020). มโนทัศน์การสร้างภาพลักษณ์องค์การ. วารสารพิชญทรรศน์, 15(1), 149–160. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/Pitchayatat/article/view/241635

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ