รูปแบบพัฒนาพฤติกรรมเชิงจริยธรรมของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อค้นหากรอบแนวคิดทฤษฎีพฤติกรรมเชิงจริยธรรม โดยการสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 6 คน 2) เพื่อตรวจสอบโมเดลสมการโครงสร้างพฤติกรรมเชิงจริยธรรมกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ตัวอย่าง จำนวน 400 คน ได้มาโดยการสุ่มอย่างง่าย 3) เพื่อสร้างรูปแบบพัฒนาพฤติกรรมเชิงจริยธรรมของนักศึกษา จากกลุ่มเป้าหมายตัวแทนนักศึกษาจำนวน 20 คน โดยเลือกแบบเฉพาะเจาะจง 4) เพื่อทดลองและประเมินรูปแบบพัฒนาพฤติกรรมเชิงจริยธรรมของนักศึกษา โดยกลุ่มเป้าหมายคือ ตัวแทนนักศึกษา จำนวน 150 คน โดยเลือกแบบเฉพาะเจาะจง

ผลการวิจัยพบว่า 1) กรอบแนวคิดทฤษฎีพฤติกรรมเชิงจริยธรรมทั้งหมด 5 มิติ ประกอบด้วย 1. ความเข้าใจ        2. ทัศนคติ 3. วิจารณญาณ 4. พฤติกรรม 5. บุคลิกภาพ

2) ผลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของโมเดลความสัมพันธ์สมการโครงสร้างพฤติกรรมเชิงจริยธรรมกับข้อมูลเชิงประจักษ์ของนักศึกษา มีค่าความเชื่อมั่นเชิงโครงสร้าง = 0.998 และมีความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้างเป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนด คือ χ ² = 124.465,   df = 94, P-value = 0.225, CFI = 0.721, TLI = 0.643, SRMR = 0.063, RMSEA = 0.019, χ ² /df = 1.302<2  

3) การสร้างรูปแบบการพัฒนาพฤติกรรมเชิงจริยธรรมของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ได้รูปแบบการพัฒนาพฤติกรรมเชิงจริยธรรมในมิติสถาบันการศึกษา ด้านกิจกรรมเชิงจริยธรรม จำนวน 2 กิจกรรม ได้แก่ (1) กิจกรรมพัฒนาจริยธรรมด้านกัลยาณมิตรด้วยการหยุดคิดสะกิดเพื่อน (2) กิจกรรมเชิงจริยธรรมด้วยการควบคุมฝึกตนปฏิบัติตามกฎระเบียบของสังคม  และด้านการบูรณาการจริยธรรมในหลักสูตร จำนวน 2 กิจกรรม ได้แก่ (1) กิจกรรมการพัฒนาจริยธรรมและค่านิยมที่พึงประสงค์ตามหลักสูตร (2) กิจกรรมพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมและบุคลิกภาพ

4) ผลการทดลองรูปแบบพัฒนาพฤติกรรมเชิงจริยธรรมด้านความรู้ ด้านทัศนคติ ด้านวิจารณญาณ ด้านพฤติกรรม และด้านบุคลิกภาพ นักศึกษามีการพัฒนาพฺฤติกรรมเชิงจริยธรรมที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05