วัฒนธรรมทางการเมืองของผู้บริหารสถานศึกษาไทย : กรณีศึกษา โรงเรียนขยายโอกาส อำเภอเดชอุดมสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 5
คำสำคัญ:
วัฒนธรรมทางการเมือง, ผู้บริหารสถานศึกษา, โรงเรียนขยายโอกาสบทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อทราบแบบแผนวัฒนธรรมทางการเมืองของผู้บริหารสถานศึกษาในโรงเรียนขยายโอกาส อำเภอเดชอุดม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 5 และเพื่อทราบถึงปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการกำหนดแบบแผนวัฒนธรรมทางการเมืองของผู้บริหารสถานศึกษาในโรงเรียนขยายโอกาส อำเภอเดชอุดม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 5 โดยใช้แบบสอบถามและการสัมภาษณ์เป็นเครื่องมือในการศึกษา สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ และการทดสอบเอฟ ตัวอย่างที่ใช้ในการสำรวจในงานวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา โรงเรียนขยายโอกาส อำเภอเดชอุดม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 5 (สพป.อบ.5) จำนวน 44 คน ผลจำนวนสถานศึกษาในเขตนี้ทั้งหมด 32 โรงเรียน และการสัมภาษณ์ จำนวน 43 คน มาจากสถานศึกษา จำนวน 8 โรงเรียน จากการศึกษา พบว่า ผู้บริหารสถานศึกษาโรงเรียนขยายโอกาส อำเภอเดชอุดม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 5 มีวัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตย ซึ่งปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการกำหนดแบบแผนวัฒนธรรมทางการเมือง ได้แก่ อายุ เพศ สถานภาพ รายได้ ระยะเวลาในการปฏิบัติงาน และการติดตามข่าวสารการเมือง ส่วนระดับการศึกษาไม่มีอิทธิพลต่อการกำหนดแบบแผนวัฒนธรรมทางการเมือง เนื่องจากตัวอย่างมีระดับการศึกษาสูงกว่าปริญญาตรีทั้งหมด จึงไม่เกิดความแตกต่าง
เอกสารอ้างอิง
ธีรนุช ธีรทีป. คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้บริหารสถานศึกษาตามทรรศนะของครูต้นแบบ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต, 2548.
ธีรวุฒิ โศภิษฐิกุล. การเมืองการปกครองไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ก.พล.(1996) จำกัด, 2543.
บุษบง ภูโคกเนิน. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมทางการเมืองของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองแบบประชาธิปไตยของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองมหาสารคามจังหวัดมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม, 2556.
ประธาน สุวรรณมงคล. การปกครองท้องถิ่นไทยในบริบทของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540. นนทบุรี : หาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2547.
ปัญจพร ตะบูนพงศ์. วัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของข้าราชการครูระดับมัธยมศึกษาจังหวัดเพชรบุรี. การค้นคว้าอิสระปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 2550.
พรอัมรินทร์ พรหมเกิด. สังคมวิทยาการเมือง. ขอนแก่น : คลังนานาวิทยา, 2539.
มยุรี ถนอมสุข. การรับรู้ข่าวสารทางการเมืองกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนิสิตภาควิชาพลศึกษา และกีฬา คณะศึกษาศาสตร์และพัฒนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ. ปีที่ 38, 2 (กรกฎาคม - ธันวาคม 2012) : 36-48.
วรรณธรรม กาญจนสุวรรณ. วัฒนธรรมทางการเมืองการเมืองการปกครองไทยตามรัฐธรรมนูญฉบับประชาชน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : วี.เจ.พริ้นติ้ง, 2544.
วัฒนา ขัติวงษ์. วัฒนธรรมทางการเมืองของครูโรงเรียนเอกชนในอำเภอเมืองเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่. การค้นคว้าอิสระปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 2550.
สมหวัง พิธิยานุวัฒน์. วิธีวิทยาการประเมินทางการศึกษา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2544.
แสวง บุญมี. วัฒนธรรมทางการเมืองของครูประถมศึกษาแห่งชาติ ศึกษากรณีครูประถมศึกษาจังหวัดอิสานใต้. สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2537.
สุชาต ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาตร์. พิมพ์ครั้งที่ 14. กรุงเทพฯ : สามลดา, 2550.
สุชาต ประสิทธิ์รัฐสินธุ์ และกรรณิการ์ สุขเกษม. วิธีวิทยาการวิจัยเชิงคุณภาพ : การวิจัยปัญหาปัจจุบัน.กรุงเทพฯ: เฟื่องฟ้า พริ้นติ้ง, 2547
สุนทร พูนเอียด. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมทางเมืองแบบประชาธิปไตยของนักศึกษาในวิทยาลัยครูกลุ่มภาคใต้. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 2526.
สุรชัย ศิริไกร. การพัฒนาประชาธิปไตยไทยโดยปราศจากการเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรม และจริยธรรมทางการเมือง. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ. 9, 1 (กรกฎาคม-ธันวาคม 2550): 64-89.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิภายนอกอย่างน้อย 2 คน ความคิดเห็นในวารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี เป็นความคิดเห็นของผู้เขียนมิใช่ความคิดเห็นของผู้จัดทำ จึงมิใช่ ความรับผิดชอบของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี และบทความในวารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี สงวนสิทธิ์ตามกฎหมายไทย การจะนำไปเผยแพร่ต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากกองบรรณาธิการ