การศึกษาบทบาทของหัวคะแนนที่มีผลต่อการเลือกตั้งนายกเทศมนตรีนครเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี
คำสำคัญ:
หัวคะแนน, นายกเทศมนตรี, เทศบาลนครเกาะสมุยบทคัดย่อ
การศึกษาบทบาทของหัวคะแนนที่มีผลต่อการเลือกตั้งมีความสำคัญ เพราะหัวคะแนนเป็นตัวกลางที่ช่วยในการสร้างการสนับสนุนและเพิ่มโอกาสในการชนะการเลือกตั้งของผู้สมัคร การศึกษาบทบาทของหัวคะแนนช่วยให้เข้าใจถึงกลยุทธ์และผลกระทบของหัวคะแนนต่อการเลือกตั้ง ซึ่งอาจนำไปสู่การปรับปรุงวิธีการและกลยุทธ์ในการเลือกตั้งในอนาคต
การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทของหัวคะแนนที่มีผลต่อการเลือกตั้งนายกเทศมนตรีนครเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี ศึกษาเปรียบเทียบปัจจัยส่วนบุคคลกับบทบาทของหัวคะแนนที่มีผลต่อการเลือกตั้ง และเสนอแนะแนวทางการส่งเสริมการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งต่อไป การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรในการศึกษา คือ หัวคะแนนของผู้สมัครรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรี เทศบาลนครเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานีจำนวน 300 คน กลุ่มตัวอย่างคำนวณโดยใช้สูตรของ
ยามาเน่ จำนวน 172 คน โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัย สถิติที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ได้แก่ ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และ ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน T-Test และ F–Test
ผลการวิจัย พบว่า 1) บทบาทของหัวคะแนนที่มีผลต่อการเลือกตั้งนายกเทศมนตรีนครเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยภาพรวมความคิดเห็นอยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ด้านพฤติกรรมของหัวคะแนนอยู่ในระดับมาก และด้านการประสานงานในพื้นที่, ด้านการการสื่อสาร และด้านวิธีการที่ใช้ในการหาเสียง อยู่ในระดับปานกลาง ตามลำดับ 2) การเปรียบเทียบปัจจัยส่วนบุคคลกับบทบาทของหัวคะแนน พบว่า ระดับการศึกษา และตำแหน่งในชุมชนมีผลต่อความคิดเห็นเกี่ยวกับบทบาทของหัวคะแนนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ขณะที่ปัจจัยส่วนบุคคลจำแนกตามเพศ อายุ อาชีพ รายได้เฉลี่ยต่อเดือน ความสัมพันธ์กับผู้สมัครรับเลือกตั้ง ช่องทางการสื่อสาร และประสบการณ์ทางการเมือง ไม่มีผลต่อความคิดเห็นเกี่ยวกับบทบาทของหัวคะแนนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3) แนวทางการส่งเสริมการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งนายกเทศมนตรีนครเกาะสมุย ได้แก่ การพัฒนาระบบหัวคะแนนที่เป็นมาตรฐาน โดยเฉพาะการกําหนดหน้าที่ที่ชัดเจน และการประเมินผลอย่างเป็นรูปธรรม การพัฒนาสมรรถนะหัวคะแนน โดยเฉพาะการใช้เทคโนโลยีเพื่อการสื่อสาร การพัฒนาบุคลิกภาพ เป็นต้น
โดยสรุปความคิดเห็นเกี่ยวกับบทบาทของหัวคะแนนอยู่ในระดับปานกลาง โดยด้านพฤติกรรมของหัวคะแนนที่การประเมินในระดับมาก ส่วนด้านการประสานงานในพื้นที่ การสื่อสาร และวิธีการหาเสียง อยู่ในระดับปานกลาง ในส่วนของระดับการศึกษาและตำแหน่งในชุมชนมีผลต่อความคิดเห็นเกี่ยวกับบทบาทของหัวคะแนน และแนวทางการส่งเสริมควรพัฒนาระบบหัวคะแนนที่เป็นมาตรฐาน โดยกำหนดหน้าที่ที่ชัดเจนและการประเมินผลอย่างเป็นรูปธรรม รวมถึงการพัฒนาสมรรถนะของหัวคะแนน
เอกสารอ้างอิง
การุณย์ลักษณ์ พหลโยธิน และคณะ. (2565). การตัดสินใจเลือกตั้งนักการเมืองท้องถิ่นในเขตเทศบาลนครรังสิต จังหวัดปทุมธานี. Journal of MCU Nakhondhat, 9(2), 62-76.
ณัฐณิชาช์ เพิ่มทองอินทร์. (2555). การสื่อสารเพื่อแสวงหาผลประโยชน์สูงสุดของหัวคะแนน. [ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาเอก, มหาวิทยาลัยเกริก]. ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).
เดชา คำเกิด. (2555). บทบาทของผู้นำท้องถิ่นในการเลือกตั้งระดับชาติและท้องถิ่น อำเภอปราสาท จังหวัดสุรินทร์. [ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาเอก, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่]. ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).
รณชัย โตสมภาค. (2565). ประชาธิปไตย. สถาบันพระปกเกล้า.
ศศิธร ธรรมนิมิตเมตตา และ พัด ลวางกูร. (2565). การได้มาซึ่งความนิยมของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรในประเทศไทย (Popularity of the Members of the House of the Representative in Thailand). Ramkhamhaeng Journal of Public Administration, 5(2), 311-342.
สุขุม นวลสกุล. (2521). การเมืองและการปกครองไทย. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุพรรณา ภัทรเมธาวรกุล, วิทยาธร ท่อแก้ว, กรกช ขันธบุญ, และจิตราภรณ์ สุทธิวรเศรษฐ. (2566). การสื่อสารเพื่อรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดสมุทรปราการของกลุ่มสมุทรปราการก้าวหน้า. Journal of Social Science and Cultural, 7(6), 124-137.
สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง. (2562). ปีแห่งการเลือกตั้งท้องถิ่น. วารสารสำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง, 1(1), 3-45.
อติพรรณ ทองจรัส. (2552). พฤติกรรมของผู้สนับสนุนผู้สมัครรับเลือกตั้ง: ศึกษากรณีการเลือกตั้งทั่วไป พ.ศ. 2550 ในเขตเลือกตั้งที่ 2 จังหวัดนครราชสีมา. [วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช]. ฐานข้อมูลงานวิจัย (ThaiLis).
เอกพลณัฐ ณัฐพัทธนันท์. (2566). การเลือกตั้งท้องถิ่น. สถาบันพระปกเกล้า.
เอกรินทร์ ต่วนศิริ และ สามารถ ทองเฝือ. (2564). การศึกษารูปแบบวิธีการและผลกระทบการเลือกตั้งภายใต้รัฐธรรมนูญใหม่: กรณีศึกษาจังหวัดปัตตานี. King Prajadhipok’s Institute Journal, 19(1), 28-47.
เอนก เหล่าธรรมทัศน์. (2545). ประชาธิปไตยท้องถิ่น: สาระสำคัญของการเมืองและการปกครองส่วนท้องถิ่น. มิติใหม่.
Best, John W. (1981). Research in Education. Prentice-Hall.
Yamane, T. (1967). Statistics and Introductory Analysis (2nd ed.). Harper and Row.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 คณะนิติรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารสังคมศาสตร์ นิติรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ความคิดเห็นในบทความและงานเขียน ซึ่งตีพิมพ์ในวารสารฉบับนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนบุคคลของผู้ประพันธ์โดยอิสระ กองบรรณาธิการ วารสารสังคมศาสตร์ นิติรัฐศาสตร์ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป หากท่านประสงค์จะนำบทความหรืองานเขียนเล่มนี้ไปตีพิมพ์เผยแพร่ จะต้องได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์ตามกฎหมายว่าด้วยลิขสิทธิ์
