4 การสร้างภาพลักษณ์องค์กรมีผลต่อความสำเร็จของธุรกิจ ร้านโชห่วยชุมชน จังหวัดลำปาง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาระดับความคิดเห็นของปัจจัยการสร้างภาพลักษณ์องค์กรและความสำเร็จของธุรกิจ และ (2) เพื่อศึกษาอิทธิพลของปัจจัยการสร้างภาพลักษณ์องค์กรต่อความสำเร็จของธุรกิจร้านโชห่วยชุมชน จังหวัดลำปาง เครื่องมือ คือ แบบสอบถามเก็บจากผู้ประกอบการร้านโชห่วยชุมชน จังหวัดลำปาง จำนวน 385 คน ใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยการสร้างภาพลักษณ์ขององค์กรโดยรวม มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ประกอบด้วย ด้านชื่อเสียง ด้านเอกลักษณ์ขององค์กร ด้านการติดต่อระหว่างบุคคล ด้านการให้บริการ และ ด้านสภาพแวดล้อมทางกายภาพ 2) ความสำเร็จของธุรกิจร้านโชห่วยในอำเภอเมืองจังหวัดลำปาง มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก และผลการวิเคราะห์การถดถอยเชิงเส้นแบบพหุคูณ พบว่า ปัจจัยการสร้างภาพลักษณ์องค์กร ประกอบด้วย ด้านเอกลักษณ์ ด้านชื่อเสียง ด้านสภาพแวดล้อม และด้านการติดต่อระหว่างบุคคลมีอิทธิพลต่อความสำเร็จของธุรกิจร้านโชห่วยชุมชน จังหวัดลำปาง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดยมีค่าสหสัมพันธ์พหุคูณกำลังสอง (R2) คิดเป็นร้อยละ 67.50 โดยเขียนเป็นสมการพยากรณ์ได้ดังนี้
= 0.159 + 0.042X1 + 0.041X2 + 0.039X3 + 0.048X4 + 0.037X5
Z = 0.258 X1 + 0.140 X2 + 0.149 X3 + 0.289 X5
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงพาณิชย์. (2564). พาณิชย์เผย ร้านโชห่วยยังเป็นที่นิยม ช่วยส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชน. http://www.tpso.moc.go.th/th/node/11371
ณัฐกาญจน์ สุวรรณธารา. (2562). การสร้างภาพลักษณ์องค์การสำหรับธุรกิจการค้าปลีกกรณีศึกษา ห้างสรรพสินค้าชุมชน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย ราชพฤกษ์, 5(1), 178-186.
ณัฐยา พรหมรศ. (2565). การเปรียบเทียบพฤติกรรมการซื้อสินค้าอุปโภคบริโภคผ่านช่องทาง
ร้านค้าปลีกสมัยใหม่และร้านค้าออนไลน์ ช่วงก่อนและระหว่างภาวะวิกฤติโควิด-19. [สารนิพนธ์ปริญญาโทที่ไม่มีการตีพิมพ์]. วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.
ภิราภรณ์ ก้อนคำ (2561). นวัตกรรมการบริการที่ส่งผลต่อความสำเร็จของธุรกิจร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม. วารสารศิลปศาสตร์และอุตสาหกรรมบริการ, 4(1), 109-120.
มนสิช สิทธิสมบูรณ์, วีรวรรณ จงจิตร และจุรีรัตน์ เสนาะกรรณ. (2563). มโนทัศน์การสร้างภาพลักษณ์องค์การ. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์, 15(1), 149-160.
อภิชยา นิเวศน์, จันทนา แสนสุข, วัลลภาภรณ์ เล้าสกุล, และสุตาภัทร จันทร์ประเสริฐ. (2563, 9-10 กรกฎาคม). กลยุทธ์การปรับตัวเพื่อสร้างความได้เปรียบการแข่งขันของธุรกิจค้าปลีกแบบ
ดั้งเดิม ในเขตเทศบาลพระนครศรีอยุธยา [เอกสารนำเสนอ]. การประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 12: เรื่อง “ศาสตร์พระราชา และการวิจัยเพื่อสร้างดุลยภาพชีวิตในยุค Disruptive
Technology”, นครปฐม, ประเทศไทย.
Cochran, W.G. (1977). Sampling Techniques (3rd ed.). John Wiley & Sons, New York.
Gujarati, D.N., & Porter, D.C. (2009). Basic Econometrics (5th ed.). McGraw Hill Inc.
Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J., & Anderson, R.E. (2010). Multivariate Data Analysis
(7th ed.). Pearson.
LeBlance, G. & Nguyen, N. (1996). Cues used by customers evaluating corporate image in service firms: An empirical study in financial institutions. Corporate Communications: An International Journal, 7(2), 44-56.
Wade, V. M. (2006). Likert-type scale response anchors. Clemson International Institute for Tourism & Research Development, Department of Parks, Recreation and Tourism Management. Clemson University.
