ปัจจัยพยากรณ์การตีตราบาปทางสังคมของผู้ปกครอง ต่อเด็กที่ได้รับการวินิจฉัยสมาธิสั้น

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีจุดประสงค์เพื่อสำรวจระดับการตีตราบาปทางสังคมและปัจจัยพยากรณ์การตีตราบาปทางสังคมของผู้ปกครองต่อเด็กที่ได้รับการวินิจฉัยสมาธิสั้น ใช้วิธีการศึกษาเชิงสำรวจแบบภาคตัดขวางโดยเก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามระหว่างเดือนมิถุนายนถึงกรกฎาคม พ.ศ. 2561 ประชากรเป็นผู้ปกครองนักเรียนในโรงเรียนทั่วกรุงเทพมหานคร ทำการสุ่มอย่างง่ายได้ทั้งหมด 4 โรงเรียน เป็นกลุ่มตัวอย่างจำนวนทั้งสิ้น 400 คน แบบสอบถามประกอบด้วยข้อมูลทั่วไป การตีตราบาปทางสังคม เจตคติ และการสนับสนุนทางสังคม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเพื่ออธิบายปัจจัยต่าง ๆ และศึกษาปัจจัยพยากรณ์ด้วยการวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุ ผลการศึกษาพบว่าการตีตราบาปทางสังคมต่อเด็กสมาธิสั้นอยู่ในระดับน้อยทั้งภาพรวมและรายด้าน สำหรับปัจจัยที่สามารถพยากรณ์การตีตราบาปทางสังคมต่อเด็กสมาธิสั้น ได้แก่ เจตคติด้านอารมณ์ความรู้สึกเชิงลบ และการสนับสนุนทางสังคม โดยปัจจัยที่มีอำนาจพยากรณ์มากที่สุด คือ เจตคติด้านอารมณ์ความรู้สึกเชิงลบ ( = 0.20) รองลงมาคือการสนับสนุนทางสังคม ( = -0.19) ซึ่งปัจจัยทั้งสองตัวร่วมกันพยากรณ์การตีตราบาปทางสังคมต่อเด็กที่ได้รับการวินิจฉัยสมาธิสั้นได้ร้อยละ 9.8 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.05 ทั้งนี้ผลการศึกษาสามารถนำมาวางแผนป้องกันการตีตราบาปทางสังคมต่อเด็กที่ได้รับการวินิจฉัยโรคสมาธิสั้นได้