บูรณาการหลักพุทธปรัชญาเพื่อเสริมสร้างศักยภาพการดูแลผู้สูงอายุ โรงเรียนป่าสักวัยวุฒิวิชชาลัย
คำสำคัญ:
พุทธปรัชญา, บูรณาการการเสริมสร้าง, การดูแลผู้สูงอายุ, โรงเรียนป่าสักวัยวุฒิวิชชาลัยบทคัดย่อ
บทความวิจัย มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ ได้แก่ 1) เพื่อศึกษาบทบาท และศักยภาพของนักเรียนผู้สูงอายุ โรงเรียนป่าสักวัยวุฒิวิชชาลัย 2) เพื่อศึกษาหลักพุทธปรัชญา และหลักการพัฒนาศักยภาพการดูแลผู้สูงอายุ 3) เพื่อบูรณาการหลักพุทธปรัชญา สู่การเสริมสร้างศักยภาพการดูแลผู้สูงอายุ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการเก็บข้อมูลการสัมภาษณ์เชิงลึก ของนักเรียนผู้สูงอายุทั้งหมด จำนวน 74 คน
ผลการวิจัยพบว่า 1) จัดเรียนการสอนในรูปแบบการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต การศึกษาเพื่อพัฒนาทักษะเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ที่มีความสำคัญต่อการดำเนินชีวิต ช่วยเพิ่มพูนความรู้ ทักษะชีวิตที่จำเป็นกับผู้สูงอายุ 2) การนำหลักพุทธปรัชญาเพื่อเสริมสร้างศักยภาพการดูแลผู้สูงอายุ ได้แก่ ไตรลักษณ์ ขันธ์ 5 พรหมวิหาร 4 อริยสัจ 4 และ ภาวนา 4 เพื่อนำมาเป็นแนวทางในการบูรณาการส่งเสริมการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุของโรงเรียน 3) ในด้านการบูรณาการหลักพุทธปรัชญาเพื่อเสริมสร้างศักยภาพการดูแลผู้สูงอายุ ทั้งด้านร่างกาย จิตใจ และปัญญา ให้มีความเจริญในธรรม และนำไปสู่ความพ้นทุกข์ ผ่านกระบวนการแสวงหาความรู้ ความเข้าใจ และความจริง ให้นักเรียนเกิดการพัฒนาความสมดุลทางด้านร่างกาย อารมณ์ จิตใจ และปัญญา รวมถึงสุขภาพทางกายสุขภาพจิต และสุขภาวะทางสังคม ลดความเครียด ช่วยให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น มีเป้าหมายในชีวิตที่ชัดเจน ปราศจากภาวะโรคซึมเศร้า มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง รู้คุณค่าในตัวเอง
เอกสารอ้างอิง
คำนวล คำมณี. (2556). แนวคิดพุทธปรัชญาในวรรณกรรมหนังสือบุด เรื่องท้าว ชมพูฉบับสถาบันทักษิณคดีศึกษา. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 13 (2), 105. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/eJHUSO/article/view/107043/84707
ฉัตรชณา เพริศพริ้ง. (2565). แนวทางการสร้างความสุขของผู้สูงอายุด้วยกิจกรรมนันทนาการ. วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและนวัตกรรมสุขภาพ กลุ่มมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งประเทศไทย. 1 (2), 23-24. https://he03.tci-thaijo.org/index.php/SPSC_Network/article/view/153
ชัยวัฒน์ อัตพัฒน์. (2553). เอกสารประกอบคำบรรยาย พป 307 สัมมนา สารัตถะแห่งพระพุทธศาสนาและปรัชญา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
ธีรโชติ เกิดแก้ว. (2553). พุทธปรัชญา: มิติการมองโลกและชีวิตตามความจริง. กรุงเทพมหานคร: คอมเมอร์เชียลเวิลด์มีเดีย.
บุญมี แท่นแก้ว. (2545). ปรัชญาเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: โอ. เอส. พริ้นติ้งเฮ้า.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2550). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2550. กรุงเทพมหานคร: ราชบัณฑิตยสถาน.
ศิริ ฮามสุโพธิ์. (2543). ประชากรกับการพัฒนาคุณภาพชีวิต. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์สุขภาพ.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (9 ธันวาคม 2567). การสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2567. สืบค้นเมื่อ 1 ตุลาคม 2568, จาก https://www.nso.go.th/nsoweb/storage/survey_detail/2025/20241209145003_27188.pdf
Aristotle. (1999). Nicomachean ethics (T. Irwin, Trans., 2nd ed.). Hackett Publishing
Company. Original work published ca. 4th century BCE)
Aristotle. 1999). Nicomachean ethics (T. Irwin, Trans., 2nd ed.). United States: Hackett Publishing Company.
Frankl, V. E. (1985/2006). Man’s search for meaning (Rev. ed.). Boston, MA: Beacon Press.
World Health Organization. (2002). Active ageing: A policy framework. Link : https://apps.who.int/iris/handle/10665/67215
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.