การจัดทำร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยหมู่บ้าน ชุมชนบริหารจัดการ พัฒนาตนเองอย่างยั่งยืน ด้วยกระบวนการเชิงพุทธบูรณาการ

ผู้แต่ง

  • อัคค์สัจจา ใจบุญตระกูล มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่
  • พระครูสิริปริยัตยานุศาสก มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่
  • สมหวัง แก้วสุฟอง มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

คำสำคัญ:

ร่างพระราชบัญญัติ, หมู่บ้านชุมชนบริหารจัดการพัฒนาตนเองยั่งยืน, พุทธบูรณการ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ 1) ศึกษาแนวคิดทฤษฎี หลักการและอุปสรรคปัญหาว่าด้วยหมู่บ้านชุมชนบริหารจัดการพัฒนาตนเองอย่างยั่งยืน 2) ศึกษากระบวนการมีส่วนร่วมการจัดทำร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยหมู่บ้านชุมชนบริหารจัดการพัฒนาตนเองอย่างยั่งยืนด้วยกระบวนการเชิงพุทธบูรณาการ 3) เสนอร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยหมู่บ้านชุมชนบริหารจัดการพัฒนาตนเองอย่างยั่งยืน เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีการคัดเลือกประชากรผู้ให้ข้อมูลการวิจัยแบบเจาะจง จำนวน 30 คน

    ผลการวิจัยพบว่า 1) อุปสรรคและปัญหาสำคัญที่ส่งผลต่อการพัฒนาหมู่บ้านและชุมชน คือ ความเหลื่อมล้ำและความไม่เท่าเทียมในด้านเศรษฐกิจ สังคม สิ่งแวดล้อม และการบริหารจัดการ ได้แก่ 1) ชุมชนไม่มีสิทธิและขาดการมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการพัฒนาชุมชนตนเองในหลายด้าน 2) ชุมชนไม่ได้รับสนับสนุนงบประมาณจากรัฐเพื่อพัฒนาตนเองที่เหมาะสม 3) มีการบริหารงานภาครัฐยังไม่โปร่งใสและไม่เป็นธรรมทั่วถึง 4) ชุมชนไม่ได้รับแก้ไขปัญหาและพัฒนาประชาชนอย่างทั่วถึงและไม่เท่าทียม 5) ชุมชนขาดการมีส่วนร่วมด้านการเมืองและการปกครอง  2) กระบวนการมีส่วนร่วมเชิงพุทธบูรณาการสามารถสรุปเป็น 5 ขั้นตอน ได้แก่ 1) การมีส่วนร่วมในการเก็บรวบรวมข้อมูลอุปสรรคและปัญหา  2) การมีส่วนร่วมวิเคราะห์ข้อมูลจากแบบสอบถาม 3) การมีส่วนร่วมดำเนินงานจัดทำต้นแบบร่างพระราชบัญญัติของชุมชน 4) การมีส่วนร่วมดำเนินงานจัดทำต้นแบบร่างพระราชบัญญัติฉบับสมบูรณ์ 5) การนำเสนอต้นแบบร่างพระราชบัญญัติฉบับสมบูรณ์ ซึ่งสอดคล้องตามหลักธรรม อปริหานิยธรรม หลักสังคหวัตถุ  หลักสาราณียธรรม และหลักการบัญญัติพระวินัยในพระพุทธศาสนา  3) นำเสนอต้นแบบร่างพระราชบัญญัติหมู่บ้านและชุมชนบริหารจัดการพัฒนาตนเองอย่างยั่งยืน พ.ศ.......” ต่อประชาชนในหมู่บ้านชุมชนและตัวแทนสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรในเขตจังหวัดลำพูน เขต 1 และ เขต 2 โดยกระบวนการมีส่วนร่วมที่สอดคล้องตามหลักพระพุทธศาสนาเพื่อให้ได้มีการพิจารณาสนับสนุนและดำเนินการผลักดันให้มีบทบัญญัติกฎหมายที่ดีและเพื่อให้เกิดเสริมสร้างพลังสิทธิและกระจายอำนาจการมีส่วนร่วมของประชาชนระดับฐานรากในหมู่บ้าน ชุมชน

เอกสารอ้างอิง

ทองคูณ หงษ์พันธ์. (2541). แนวคิด ทฤษฎีและการปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์

ไททัศน์ มาลา. (2559). การคงอยู่ของกำนันผู้ใหญ่บ้านในบริบทของการกระจายอำนาจสู่ท้องถิ่นกรณีศึกษาจังหวัดปทุมธานีและจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. รายงานการวิจัย. สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์.

บงกชมาศ เอกเอี่ยม. (2557). กำนัน-ผู้ใหญ่บ้าน: การวิเคราะห์บทบาทและภาวะความเป็นผู้นำกับความคาดหวังของประชาชนที่มีต่อผู้นำชุมชนท้องถิ่นในจังหวัดเชียงใหม่. รายงานวิจัย. วิทยาลัยบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

พระครูสิริสุตานุยุต. (2556). รูปแบบการพัฒนาชุมชนตามหลักมงคลสูตร. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พัฒน์ บุญรัตพันธุ์. (2517). การสร้างพลังชุมชนโดยขบวนการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร :ไทยวัฒนาพานิช.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มิตร ใจบุญตระกูล. (2562). การจัดทำแผนพัฒนาหมู่บ้านห้วยอ่าง ตำบลแม่โป่ง อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัด เชียงใหม่. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-12-29

รูปแบบการอ้างอิง

ใจบุญตระกูล อ., พระครูสิริปริยัตยานุศาสก, & แก้วสุฟอง ส. . (2025). การจัดทำร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยหมู่บ้าน ชุมชนบริหารจัดการ พัฒนาตนเองอย่างยั่งยืน ด้วยกระบวนการเชิงพุทธบูรณาการ. วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา, 16(2), 96–111. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JBS/article/view/280956