การจัดทำร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยหมู่บ้าน ชุมชนบริหารจัดการ พัฒนาตนเองอย่างยั่งยืน ด้วยกระบวนการเชิงพุทธบูรณาการ
คำสำคัญ:
ร่างพระราชบัญญัติ, หมู่บ้านชุมชนบริหารจัดการพัฒนาตนเองยั่งยืน, พุทธบูรณการบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ 1) ศึกษาแนวคิดทฤษฎี หลักการและอุปสรรคปัญหาว่าด้วยหมู่บ้านชุมชนบริหารจัดการพัฒนาตนเองอย่างยั่งยืน 2) ศึกษากระบวนการมีส่วนร่วมการจัดทำร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยหมู่บ้านชุมชนบริหารจัดการพัฒนาตนเองอย่างยั่งยืนด้วยกระบวนการเชิงพุทธบูรณาการ 3) เสนอร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยหมู่บ้านชุมชนบริหารจัดการพัฒนาตนเองอย่างยั่งยืน เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีการคัดเลือกประชากรผู้ให้ข้อมูลการวิจัยแบบเจาะจง จำนวน 30 คน
ผลการวิจัยพบว่า 1) อุปสรรคและปัญหาสำคัญที่ส่งผลต่อการพัฒนาหมู่บ้านและชุมชน คือ ความเหลื่อมล้ำและความไม่เท่าเทียมในด้านเศรษฐกิจ สังคม สิ่งแวดล้อม และการบริหารจัดการ ได้แก่ 1) ชุมชนไม่มีสิทธิและขาดการมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการพัฒนาชุมชนตนเองในหลายด้าน 2) ชุมชนไม่ได้รับสนับสนุนงบประมาณจากรัฐเพื่อพัฒนาตนเองที่เหมาะสม 3) มีการบริหารงานภาครัฐยังไม่โปร่งใสและไม่เป็นธรรมทั่วถึง 4) ชุมชนไม่ได้รับแก้ไขปัญหาและพัฒนาประชาชนอย่างทั่วถึงและไม่เท่าทียม 5) ชุมชนขาดการมีส่วนร่วมด้านการเมืองและการปกครอง 2) กระบวนการมีส่วนร่วมเชิงพุทธบูรณาการสามารถสรุปเป็น 5 ขั้นตอน ได้แก่ 1) การมีส่วนร่วมในการเก็บรวบรวมข้อมูลอุปสรรคและปัญหา 2) การมีส่วนร่วมวิเคราะห์ข้อมูลจากแบบสอบถาม 3) การมีส่วนร่วมดำเนินงานจัดทำต้นแบบร่างพระราชบัญญัติของชุมชน 4) การมีส่วนร่วมดำเนินงานจัดทำต้นแบบร่างพระราชบัญญัติฉบับสมบูรณ์ 5) การนำเสนอต้นแบบร่างพระราชบัญญัติฉบับสมบูรณ์ ซึ่งสอดคล้องตามหลักธรรม อปริหานิยธรรม หลักสังคหวัตถุ หลักสาราณียธรรม และหลักการบัญญัติพระวินัยในพระพุทธศาสนา 3) นำเสนอต้นแบบร่างพระราชบัญญัติหมู่บ้านและชุมชนบริหารจัดการพัฒนาตนเองอย่างยั่งยืน พ.ศ.......” ต่อประชาชนในหมู่บ้านชุมชนและตัวแทนสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรในเขตจังหวัดลำพูน เขต 1 และ เขต 2 โดยกระบวนการมีส่วนร่วมที่สอดคล้องตามหลักพระพุทธศาสนาเพื่อให้ได้มีการพิจารณาสนับสนุนและดำเนินการผลักดันให้มีบทบัญญัติกฎหมายที่ดีและเพื่อให้เกิดเสริมสร้างพลังสิทธิและกระจายอำนาจการมีส่วนร่วมของประชาชนระดับฐานรากในหมู่บ้าน ชุมชน
เอกสารอ้างอิง
ทองคูณ หงษ์พันธ์. (2541). แนวคิด ทฤษฎีและการปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์
ไททัศน์ มาลา. (2559). การคงอยู่ของกำนันผู้ใหญ่บ้านในบริบทของการกระจายอำนาจสู่ท้องถิ่นกรณีศึกษาจังหวัดปทุมธานีและจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. รายงานการวิจัย. สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์.
บงกชมาศ เอกเอี่ยม. (2557). กำนัน-ผู้ใหญ่บ้าน: การวิเคราะห์บทบาทและภาวะความเป็นผู้นำกับความคาดหวังของประชาชนที่มีต่อผู้นำชุมชนท้องถิ่นในจังหวัดเชียงใหม่. รายงานวิจัย. วิทยาลัยบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
พระครูสิริสุตานุยุต. (2556). รูปแบบการพัฒนาชุมชนตามหลักมงคลสูตร. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พัฒน์ บุญรัตพันธุ์. (2517). การสร้างพลังชุมชนโดยขบวนการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร :ไทยวัฒนาพานิช.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มิตร ใจบุญตระกูล. (2562). การจัดทำแผนพัฒนาหมู่บ้านห้วยอ่าง ตำบลแม่โป่ง อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัด เชียงใหม่. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.