ศึกษาวิเคราะห์แนวปฏิบัติของเครือข่ายพระนักพัฒนาและกระบวนการสื่อสารวัฒนธรรมเพื่อการเรียนรู้ของกลุ่มชาติพันธุ์บนพื้นที่สูงในพื้นที่ต้นแบบ สบเมย แม่ลาน้อย ขุนยวม เมืองแม่ฮ่องสอน

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาแนวทางปฏิบัติในการประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมในการสื่อสารวัฒนธรรมเพื่อการเรียนรู้ที่เหมาะสมกับกลุ่มชาติพันธุ์บนพื้นที่สูงของเครือข่ายพระนักพัฒนา และ 2. เพื่อศึกษาวิเคราะห์แนวปฏิบัติของเครือข่ายพระนักพัฒนาและกระบวนการสื่อสารวัฒนธรรมเพื่อการเรียนรู้ของกลุ่มชาติพันธุ์บนพื้นที่สูงในพื้นที่ต้นแบบ สบเมย แม่ลาน้อย ขุนยวม เมืองแม่ฮ่องสอนของเครือข่ายพระนักพัฒนา เครื่องมือในการวิจัย ได้แก่การสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้าง และการสนทนากลุ่มกับตัวแทนกลุ่มพระสังฆาธิการ พระนักพัฒนา ผู้นำชุมชนและแก่นนำในพื้นที่ โดยใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนาความ

ผลการวิจัยพบว่า 1. แนวทางปฏิบัติในการประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมในการสื่อสารฯ คือ การทำงานเชิงรุกเน้นธรรมะที่ชาวบ้านสามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน การใช้สื่อบุคคลที่เป็นแบบอย่างในชุมชนเป็นตัวอย่างและเทคโนโลยีช่วยในการเผยแผ่

2. แนวปฏิบัติและกระบวนการสื่อสารวัฒนธรรมเพื่อการเรียนรู้ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบ ดังนี้ 1) การสื่อสารของพระนักพัฒนาต้องเป็นการทำงานเชิงรุกมาก มีทักษะในการสื่อภาษาถิ่นกับกลุ่มชาติพันธุ์ ทำงานด้วยใจรักและมีปณิธานที่ชัดเจน 2)เนื้อธรรมควรเป็นหลักธรรมที่มีเนื้อหาสาระเกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตของชาวบ้านในชุมชน มีประโยชน์แก่ชาวบ้าน ชุมชนและประเทศชาติ 3) ช่องทางการสื่อสารเกี่ยวข้องการการใช้สื่อเทคโนโลยีและช่องทางที่จะสื่อสารกับชาวบ้านในชุมชน 4.ผู้รับสารต้องมีหลักอุบาสกธรรมและปฏิบัติตามหลักกาลามสูตร 5) การสร้างเครือข่ายของพระนักพัฒนาที่มีหลายกลุ่มเพื่อทำเป้าหมายเดียวกัน เพื่อช่วยสนับสนุนการสื่อสารฯของกลุ่มชาติพันธุ์ให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น