Guidelines for Well-being of the elderly according to Buddhism doctrines : A Case Studyof the Elderlies, Ban Sri Bua Ngoen, Tumbon Thasala, Muang District, Chiang Mai Province
Keywords:
Guidelines, happiness, The elderly, Buddhism doctrinesAbstract
This research article there are 3 main objectives: 1) To study
problems and health management of the elderly Ban Sri Bua Ngoen, Tumbon Thasala, Muang District, Chiang Mai. 2) To study the process of promoting well-being according to the Buddhist doctrines of the elderly Ban Sri Bua Ngoen, Tumbon Thasala, Muang District, Chiang Mai. 3) To present the form of the health promotion according to Buddhism doctrines of the elderly Ban Sri Bua Ngoen, Tumbon Thasala, Muang District, Chiang Mai.
The results showed that the model of creating Well-being with the Buddhist principles of the elderly Ban Sri Bua Ngoen, Tumbon Thasala, Muang District, Chiang Mai. The base must be thinking, social capital, and capacity. Elderly care to community self-management is to contribute ideas,
collaborate on, share benefits, troubleshoot using the network parties,
creating a public consciousness. To improve health care. Developing an
environment conducive to healthy communities, health system, or welfare fund and use the information to develop a district system. The elderly forms of local self-management. Using the database District. Integrated social
capital and potential internal and external areas. Focus on quality of life. Healthy living and self-reliance. Care to visit the elderly and the elderly by
focusing on four dimensions: (1) long-term care for older adults with
conditions just right, (2) the development of seniors learning livelihood,
(3) preparing premature aging, and (4) an environment that is friendly to the elderly. In addition, Buddhist doctrines should be applied to enhance the Well-being of the elderly in all four areas.
References
กระทรวงสาธารณสุข. (2544). แผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติ ในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 พ.ศ. 2550 - 2554. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์.
ชูชีพ เบียดนอก. (2559). “การเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง กรณีตำบลบางเตย อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี”. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี. 8(1), 49.
ประเวศ วะสี. (2552). บนเส้นทางใหม่ การส่งเสริมสุขภาพ อภิวัฒน์ชีวิตและสังคม. กรุงเทพมหานคร : หมอชาวบ้าน.
มณีรัตน์ กุลวงษ์. (2549). “รูปแบบการพึ่งตนเองตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลพุเตย อำเภอวิเชียนบุรี จังหวัดเพชรบูรณ์”. รายงานการวิจัย. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฎพระนคร.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย (มส.ผส.). (2558). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2558. กรุงเทพมหานคร : มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย (มส.ผส.).
วริยา จันทร์ขำ และคณะ. (2558) “รูปแบบการดูแลผู้สูงอายุโดยชุมชนท้องถิ่นจัดการตนเอง กรณีศึกษา: องค์การบริหารส่วนตำบลท่างาม อำเภออินทร์บุรี จังหวัดสิงห์บุรี”. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่. 7(3), 22-41.
วโรทัย โกศลพิศิษฐ์. (2550). หนี้สินของเกษตรกรในชนบทไทย. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา:http://www.fpo.go.th/S-I/Source/Article/Article66.htm [27 กรกฎาคม 2560].
วิพรรณ ประจวบเหมาะ. (2553). ภาพรวมประชากรผู้สูงอายุในประเทศไทย ในการทบทวนและสังเคราะห์องค์ความรู้ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2545 - 2550. กรุงเทพมหานคร : มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย (มส.ผส.).
ศากุล ช่างไม้. (2550). ตามรอยพระบาทประชาราษฎร์เศรษฐกิจพอเพียง. มหาสารคาม : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2550). พระราชบัญญัติสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. 2550. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.
Palank. (1991). Determinants of health-promotive behavior : A review of current research. The Nursing Clinics of North America.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Journal of Buddhist Studies
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
